Czytanie tego jest żmudne i niesatysfakcjonujące, niekończące się powtórzenia i spozierająca ze stron nuda nie pomaga zawiedzionym oczekiwaniom.

Czytanie tego jest żmudne i niesatysfakcjonujące, niekończące się powtórzenia i spozierająca ze stron nuda nie pomaga zawiedzionym oczekiwaniom.

Książka dla zainteresowanych tematem. Po przeczytaniu książki ze zdziwieniem stwierdziłam, ile czasu ludzkość potrzebowała, żeby zrozumieć, że należy myć się regularnie. Jeśli ktoś szuka sensacji na temat czystości i brudu, to książka nie jest napisana w ten sposób. To solidna praca popularnonaukowa, podparta bogatą bibliografią.

Książka dla zainteresowanych tematem. Po przeczytaniu książki ze zdziwieniem stwierdziłam, ile czasu ludzkość potrzebowała, żeby zrozumieć, że należy myć się regularnie. Jeśli ktoś szuka sensacji na temat czystości i brudu, to książka nie jest napisana w ten sposób. To solidna praca popularnonaukowa, podparta bogatą bibliografią.

Kilka ciekawszych fragmentów i większość nudna. Tematy powtarzane kilka razy. Szkoda bo autor przygotował się do pisania, duża wiedza w przedstawianej problematyce jednak książki nie czyta się lekko.

Kilka ciekawszych fragmentów i większość nudna. Tematy powtarzane kilka razy. Szkoda bo autor przygotował się do pisania, duża wiedza w przedstawianej problematyce jednak książki nie czyta się lekko.

Autor opisuje przede wszystkim obyczaje względem czystości we Francji, więc to jest raczej historia francuskiego brudu i czystości. Jest za dużo filozoficznych wywodów, analizy kulturowej, często wszystko brzmi jak nadęta praca naukowa, nie zaś książka popularnonaukowa. XIX wiek jest opisany bardzo króciutko - wszystko zaczęło się zmieniać i oto mamy to, co jest teraz - szczególnie, że mam porównanie do książki "Historia brudu" Katherine Ashenburg, gdzie jest opisane na przykładzie USA, jak ulegały śrubowaniu normy czystości i dlaczego tak się działo...

Ciekawe są dla mnie wyjaśnienia, dlaczego ludzie kiedyś z taką rezerwą podchodzili do wody, dlaczego wręcz się jej bali - obawiano się, że szczególnie ciepła woda może osłabiać organizm, bo przecież kąpiel za bardzo nas rozluźnia, sprawia , że stajemy się ociężali. Obawiano się, że to może pozwolić rozwijać się chorobom, osłabiać. Pojawiają się też wyjaśnienia, dlaczego w XVI w zniknęły łaźnie miejskie, tak przecież popularne w starożytności w Rzymie czy Grecji. Dowiadujemy się dlaczego z jednej strony w XVII wieku taką wielką wagę przykładano do misternych fryzur, strojnych sukien i koronek, a tak mało dbano o to, co obecnie nazywamy higieną.

Niestety lektura jest często trudna, żmudna, nie ma jakiegoś podsumowania tego, co było najważniejsze w danym rozdziale.

Nadal czekam na książkę, która całościowo i przystępnie podejmie się tego fascynującego tematu, jakim jest brud i czystość w dawnych czasach :)

Autor opisuje przede wszystkim obyczaje względem czystości we Francji, więc to jest raczej historia francuskiego brudu i czystości. Jest za dużo filozoficznych wywodów, analizy kulturowej, często wszystko brzmi jak nadęta praca naukowa, nie zaś książka popularnonaukowa. XIX wiek jest opisany bardzo króciutko - wszystko zaczęło się zmieniać i oto mamy to, co jest teraz -...

Lanie wody na niespotykaną skalę.

Po samym tytule spodziewałem się czegoś dużo, dużo ciekawszego. Owszem, jest masa wpisów w bibliografii, są setki przypisów, atakują dziesiątki (mało istotnych) faktów. Odniosłem jednak wrażenie, że zarówno czas jak i miejsce, na których skupił się autor (Francja na przestrzeni kilku wieków) nie pozwalały na napisanie książki o takiej objętości. Vigarello musiał uciekać się do pretensjonalnego języka i wysnuwania rozwlekłych a niemalże wyssanych z palca wniosków.

Marzyła mi się brudno-czysta podróż przez kontynenty i epoki, dostałem zaś broszurkę napompowaną nadludzkim wysiłkiem do rozmiarów książki.

Lanie wody na niespotykaną skalę.

Po samym tytule spodziewałem się czegoś dużo, dużo ciekawszego. Owszem, jest masa wpisów w bibliografii, są setki przypisów, atakują dziesiątki (mało istotnych) faktów. Odniosłem jednak wrażenie, że zarówno czas jak i miejsce, na których skupił się autor (Francja na przestrzeni kilku wieków) nie pozwalały na napisanie książki o takiej...

"Kąpieliska i łaźnie publiczne będą odtąd porzucone, a to z tego powodu, że po nich pory i maleńkie otworki w skórze otwierają się snadniej na skutek ciepła, i wtenczas powietrze morowe tam wchodzi."

"Aby zaradzić odorowi spod pach, które cuchną capem, należy dotykać skóry i nacierać ją gałkami różanymi."

"Historia łaźni toczy się więc wokół konfrontacji z prawem. Dostarcza materiału kronice wykroczeń. Takie miejsca nie są odpowiednikami zakładów związanych z higieną, w których później wprowadzono dyscyplinę i wzmocniono normy. Zrazu stanowiły one element świata rozkoszy wraz z pokrewnymi obszarami i 'ekscesami', które odzwierciedlało prozaiczne porzekadło niemieckich łaziebnych z XV wieku: 'Radujmy się wodą od zewnątrz i winem wewnątrz'."

"Niechaj nie noszą ubrań, które zwracałyby uwagę, za krótkich czy zbyt dopasowanych, ani też obuwia wyciętego czy sznurowanego. Ale niechaj ich wygląd zewnętrzny będzie przyzwoity i obyczajny."

"Utrzymując żyły w stanie większego zwężenia i w ten sposób umożliwiając wzrost oporów, zimna kąpiel wyzwala więcej działań i, co za tym idzie, więcej wysiłku ze strony siły motorycznej w celu ich przezwyciężenia, na skutek czego nasila się przepływ płynów humoralnych."

"Nie należy mylić czystości z dążnością do luksusu, afektacją w stroju, perfumach, zapachach; wszystkie te wykwintne sposoby pielęgnacji wrażliwości nie są na tyle wyrafinowane, by zmylić oko; zbyt kłopotliwe dla trybu życia, demaskują motywację, która powołała je do życia."

"Ludzie są prawdziwym bogactwem państwa, a to ono jest najbardziej zaniedbywane."

"Należy dbać o wzrost liczby poddanych i bydła."

"Kąpiel jest praktyką niemoralną. Wiadomo z różnych źródeł, jakie niebezpieczeństwo może płynąć z tego, że przebywa się nago przez godzinę w wannie."

"lud bowiem, gdy stanie się przyjacielem czystości, stanie się również wkrótce przyjacielem ładu i dyscypliny."

"Dzieci od zarania należy przyzwyczajać do różnych praktyk zmierzających do skrupulatnej czystości; prowadzi to nie tylko do zdrowego i przyjemnego uzębienia, ale i zatrzaskuje drzwi do licznych zakażeń uważanych przez medycynę za najgroźniejsze."

"Kąpieliska i łaźnie publiczne będą odtąd porzucone, a to z tego powodu, że po nich pory i maleńkie otworki w skórze otwierają się snadniej na skutek ciepła, i wtenczas powietrze morowe tam wchodzi."

"Aby zaradzić odorowi spod pach, które cuchną capem, należy dotykać skóry i nacierać ją gałkami różanymi."

"Historia łaźni toczy się więc wokół konfrontacji z prawem....

Z dzisiejszego punktu widzenia jest to raczej historia brudu. Książka ta daje nam wstepne pojęcie o tym jak bardzo zmienił się wciągu ostanich stu lat człowiek i jego otoczenie. Przez wieki (książka opisuje zwyczaje higieniczne od średniowiecza) ludzie się nie myli, śmierdzieli, bali się wody, kąpali za kare lub w ramach kuracji zapisanej przez medyków, chorowali z braku higieny i kompletnie nie łączyli tych dwóch faktów. Książka zawiera mnóstwo ciekawostek i cytatów - może być dobrym źródłem na lekcję o obyczajach którejś z epok

Z dzisiejszego punktu widzenia jest to raczej historia brudu. Książka ta daje nam wstepne pojęcie o tym jak bardzo zmienił się wciągu ostanich stu lat człowiek i jego otoczenie. Przez wieki (książka opisuje zwyczaje higieniczne od średniowiecza) ludzie się nie myli, śmierdzieli, bali się wody, kąpali za kare lub w ramach kuracji zapisanej przez medyków, chorowali z braku...

Książka „Czystość i brud. Higiena ciała od średniowiecza do XX wieku” zaskakuje na każdym kroku. Podaje fakty nieznane lub zapomniane. Czytelnik ma możliwość zobaczyć (oczyma wyboraźni),jak zmieniało się pojęcie czystości.

Warto wiedzieć (przyda się jako anegdota przy stole podczas spotkań rodzinnych:P),że w średniowieczu uważano, iż woda ma niebezpieczne właściwości i może przenikać przez skórę (konkretnie przez pory),a przez to szkodzi (!) ciału. Stąd też toaletę wykonywano „na sucho”; za pomocą kawałka materiału pocierano skórę, by „zdjąć” w ten sposób zalegający brud.

Później nastał czas, kiedy woda była uznawana, jednak myto nią wyłącznie twarz i dłonie, czyli w zasadzie jedyne miejsca odkryte, widoczne dla innych ludzi. Skoro już mowa o myciu dłoni, to często w inwentarzach średnio zamożnej szlachty można było znaleźć miednice (przeznaczone właśnie tylko do mycia rąk lub rąk i twarzy). Kolejną rzeczą, która mnie zszokowała, była bielizna, a konkretnie koszula (najczęściej płócienna). Był to ubiór noszony pod spodem (pod futrami itd.). Nie do końca wiem, czy z tego powodu, czy może jakiegoś innego, nie zwracano aż takiej uwagi na bieliznę. O ile sztuk odzieży wierzchniej w inwentarzach doliczyć się możemy nawet tuzina, o tyle koszul… znajdziemy jedną, góra dwie sztuki. Nawet jeśli w jakichś traktatach o czystości znajdziemy informację o koszulach, to dotyczą one ich ewentualnego prania. Nie ma natomiast wzmianek o tym, aby samo ciało utrzymywać w higienie! To mnie przeraża, dosłownie. Nie umiem sobie wyobrazić zapaszku dobywającego się spod… pach takich ludzi…

Fascynujące są dla mnie dzieje higieny, kiedy spojrzę na nie z perspektywy „pozorów”. Ileż uwagi ludzie przykładali, by na zewnątrz wyglądać na schludnych i zadbanych. Szkoda, że dotyczyło to tylko otoczki, a nie prawdziwej czystości. Równie interesujący wydał mi się zwyczaj pudrowania czy używania rozmaitych zapachów. Dzięki nim łatwiejsze stało się „maskowanie”.

Autor przedstawia dzieje higieny i zmiany, jakie następowały w tej kwestii. Prezentuje historię łaźni oraz zmiany w kulturze noszenia bielizny. Zasady dotyczące czystości ewoluowały, co widać wyraźnie w regulaminach rozmaitych szkół, do których dociera autor. Również kąpiele w końcu zyskują uznanie, a szczególnie do głosu dochodzi zimna woda (która „zdrowia doda” - jak mówi przysłowie; funkcjonowało przeświadczenie o ociężałości, którą powoduje ciepła woda).

Książka ukazuje zmiany w kwestii zaopatrywania miast oraz rozmaitych rezydencji w wodę, a tych ostatnich – wzbogacenie w miejsca, zwane łazienkami. Z lektury można się również dowiedzieć, dlaczego kąpano się w bieliźnie, koszuli; jak wyglądało tworzenie kanalizacji w Paryżu; czym były kąpiele w rzece latem; jak chroniono się przed drobnoustrojami; jak tworzono system kąpieli/pryszniców dla mas.

Książka zawiera ogrom interesujących informacji, jednak wydaje mi się, że mogłaby być napisana nieco lżejszym językiem. Osobiście wolę, jak tego typu ciekawostki przekazywane są w dowcipny, humorystyczny sposób. Łatwiej wtedy przyswoić różne anegdoty. To w zasadzie jedyny, choć według mnie, solidny zarzut pod adresem tej pozycji. Mimo wszystko polecam:-) Szczególnie wszystkim czyściochom:-)

Więcej na: http://in-bed-with-books.blogspot.com/

Książka „Czystość i brud. Higiena ciała od średniowiecza do XX wieku” zaskakuje na każdym kroku. Podaje fakty nieznane lub zapomniane. Czytelnik ma możliwość zobaczyć (oczyma wyboraźni),jak zmieniało się pojęcie czystości.

Warto wiedzieć (przyda się jako anegdota przy stole podczas spotkań rodzinnych:P),że w średniowieczu uważano, iż woda ma niebezpieczne właściwości i...

Lektura pasjonująca dla współczesnego czytelnika. Okazuje się , że człowiek czysty kiedyś nie oznaczało umyty, a mycie niewiele miało wspólnego z wodą. W XVI- XVII wieku czystość bielizny była równoznaczna z czystością całego człowieka, zamiast mycia zmieniano tylko koszule.
Książka jest pełna niesamowitych anegdot np gdy lekarze Ludwika XIV postanowili wykąpać króla. Niestety skończyło się tym że król cały dzień odczuwał ociężałość wskutek tępego bólu głowy.
Natomiast nogi delfina późniejszego Ludwika XIII- nie są myte do czasu ukończenia przezeń 6 roku życia.
Książka jest pełna takich historii. Niestety minusem jest że autor pisze dość trudnym językiem, chwilami bardzo drętwo, raczej traktuje książkę jak pracę naukową , a nie popularnonaukową. Mimo to warto przeczytać i sie podziwić jak kiedyś pojmowano czystość. CZyta sie raczej po 1 rozdziale a nie jednym tchem.

Lektura pasjonująca dla współczesnego czytelnika. Okazuje się , że człowiek czysty kiedyś nie oznaczało umyty, a mycie niewiele miało wspólnego z wodą. W XVI- XVII wieku czystość bielizny była równoznaczna z czystością całego człowieka, zamiast mycia zmieniano tylko koszule.
Książka jest pełna niesamowitych anegdot np gdy lekarze Ludwika XIV postanowili wykąpać króla....

Informacje zawarte w tej książce są bardzo rzetelne i ciekawe, ale autor nie znał zapewne słowa LAPIDARNOŚĆ.
Gdybym miała przeredagować tę lekturkę, to zmieściłabym się w 50 stronach.

Informacje zawarte w tej książce są bardzo rzetelne i ciekawe, ale autor nie znał zapewne słowa LAPIDARNOŚĆ.
Gdybym miała przeredagować tę lekturkę, to zmieściłabym się w 50 stronach.