Poczet cesarzy rzymskich. Dominat

Aleksander Krawczuk to nie tylko świetny znawca antyku, to też postać bardzo charyzmatyczna. Poczet Cesarzy Rzymskich był wydawany w odcinkach w tygodniku Przekrój w latach osiemdziesiątych. Czekałem na każdy odcinek bardzo niecierpliwie. Nie zgadzam się z opinią, że Krawczuk jest tendencyjny. Wręcz przeciwnie, często polemizuje z utartymi opiniami, szczególnie tymi złymi o cesarzach. Pokazuje jak trudno o sprawiedliwą opinię. Język Krawczuka jest prosty jak gawęda i jak gawęda wciągający. Wiemy dobrze, że autor zna grekę i łacinę i czytał źródła w oryginale i że jest świetnym historykiem ale tą wiedzę przekazuje w sposób przystępny i wciągający

Aleksander Krawczuk to nie tylko świetny znawca antyku, to też postać bardzo charyzmatyczna. Poczet Cesarzy Rzymskich był wydawany w odcinkach w tygodniku Przekrój w latach osiemdziesiątych. Czekałem na każdy odcinek bardzo niecierpliwie. Nie zgadzam się z opinią, że Krawczuk jest tendencyjny. Wręcz przeciwnie, często polemizuje z utartymi opiniami, szczególnie tymi złymi o...

Trochę czytana trochę słuchana. Klasyka starożytności napisana przez klasyka historyków. Człowieka niezwykłego, wielkiego erudytę, popularyzatora historii, który jak nikt potrafił przybliżyć to co dalekie (i czasowo i kulturowo). W tę opowieść naprawdę się wsiąka. Zresztą podobnie było z pierwszym tomem. Może trochę za krótka, może brakowało wielu rzeczy, może. Są książki i książki. Ta jest pozycją dla tych co chcą zacząć swoją przygodę ze starożytnością, albo ją sobie odświeżyć albo kochają ten niepowtarzalny język opowieści naszych mistrzów słowa.

Trochę czytana trochę słuchana. Klasyka starożytności napisana przez klasyka historyków. Człowieka niezwykłego, wielkiego erudytę, popularyzatora historii, który jak nikt potrafił przybliżyć to co dalekie (i czasowo i kulturowo). W tę opowieść naprawdę się wsiąka. Zresztą podobnie było z pierwszym tomem. Może trochę za krótka, może brakowało wielu rzeczy, może. Są książki i...

Danie bardzo pożywne, podobnie jak poprzedni tom, niemniej, tak jak w przypadku poprzedniej lektury, i tę skończyłem z poczuciem niedosytu. Niestety. Pomimo niepodważalnej wartości merytorycznej dzieła to było dla mnie najzwyczajniej w świecie zbyt skrótowe. Mam świadomość, że przy takim ogromie materiału pewnie nie dało się inaczej jednak wrażenie pozostało wrażeniem. Ostrzyłem sobie zęby na opowieść o Hunach, Wandalach, dziejach wzlotu i upadku takiej potęgi i wszystkiego się doczekałem, niemniej przeleciało to tak jakoś bez emocji. Zajaranie się tematem jednak książka osiągnęła co powoduje, że będę go zgłębiał w publikacjach bardziej szczegółowych dotyczących poszczególnych okresów. Generalnie polecam ale głównie laikom w temacie, ci ogarnięci zapewne tylko odświeżą sobie wiedzę niespecjalnie uszczegółowioną.

Danie bardzo pożywne, podobnie jak poprzedni tom, niemniej, tak jak w przypadku poprzedniej lektury, i tę skończyłem z poczuciem niedosytu. Niestety. Pomimo niepodważalnej wartości merytorycznej dzieła to było dla mnie najzwyczajniej w świecie zbyt skrótowe. Mam świadomość, że przy takim ogromie materiału pewnie nie dało się inaczej jednak wrażenie pozostało wrażeniem....

Świetne pióro, czyta się jednym tchem. Prof. Krawczuk słusznie zauważa, że nasze wyobrażenie o czasach minionych kształtują historycy piszący na zlecenie i skrzywieni swoimi poglądami. Niestety sam do nich należy. W pewnym momencie książki odrazu wiadomo, że jeżeli mamy do czynienia z jednostką choć trochę wybitną, to jest to „skryty czciciel starych bogów”, w wypadku kiedy mowa o chrześcijaninie, to wiadomo, że to hipokryta, cynik i osioł z klapkami na oczach. Wiedza autora płynność tekstu powala, ale takie wrzutki jak choćby ostatnie zdanie książki , które równie dobrze może odnosić się do ostatnich dekad istnienia Rzymu książki psuje cały efekt i szufladkuje książkę i jej autora.

Świetne pióro, czyta się jednym tchem. Prof. Krawczuk słusznie zauważa, że nasze wyobrażenie o czasach minionych kształtują historycy piszący na zlecenie i skrzywieni swoimi poglądami. Niestety sam do nich należy. W pewnym momencie książki odrazu wiadomo, że jeżeli mamy do czynienia z jednostką choć trochę wybitną, to jest to „skryty czciciel starych bogów”, w wypadku kiedy...

Drugi tom pocztu jest kroniką cesarstwa Rzymskiego od III wieku aż do jego upadku, napisane to jak zwykle u Krawczuka frapująco, znakomita popularna książka historyczna; audiobooka wspaniale czyta Ksawery Jasieński.

Drugi tom pocztu jest kroniką cesarstwa Rzymskiego od III wieku aż do jego upadku, napisane to jak zwykle u Krawczuka frapująco, znakomita popularna książka historyczna; audiobooka wspaniale czyta Ksawery Jasieński.

wartościowa, ciekawie napisana, przyjemnie słucha się podczas biegu choć mnogość postaci (cesarzy) przewijających się jeden po drugim czasami pozwala stracić wątek ;) - jak to u prof. Krawczuka

wartościowa, ciekawie napisana, przyjemnie słucha się podczas biegu choć mnogość postaci (cesarzy) przewijających się jeden po drugim czasami pozwala stracić wątek ;) - jak to u prof. Krawczuka

Drugi tom równie wyśmienity, co pierwszy. Zaczyna się od Maksymina Traka i jego syna Werusa. Nie ma sensu wymieniać wszystkich opisanych władców. Jest ich mnóstwo. Bardzo dobrze opisane czasy Dioklecjana, Konstantyna Wielkiego i jego synów, a później Teodozjusza Wielkiego. Aż do Romulusa, na którym Cesarstwo Rzymskie się skończyło. Styl mistrzowski autora, mnóstwo historii. Bardzo polecam!

Drugi tom równie wyśmienity, co pierwszy. Zaczyna się od Maksymina Traka i jego syna Werusa. Nie ma sensu wymieniać wszystkich opisanych władców. Jest ich mnóstwo. Bardzo dobrze opisane czasy Dioklecjana, Konstantyna Wielkiego i jego synów, a później Teodozjusza Wielkiego. Aż do Romulusa, na którym Cesarstwo Rzymskie się skończyło. Styl mistrzowski autora, mnóstwo historii....

Drugi tom też nie zachwycił. Tak, jak wcześniej wspomniałam odstręcza mnie tendencyjność tego autora. Fakty są, postaci są, ale brak tu obiektywizmu. Podchodźmy ostrożnie do takich bardzo pewnie wyrażanych opinii, szczególnie jeśli chodzi o taki okres historyczny, gdzie z tymi źródłami bywało różnie. Często pisano je na zlecenie, bądź pod wpływem różnych opcji politycznych. I dlatego praca historyka jest tak ważna. Jedno zdanie tzw. "autorytetu" może bardzo wiele namieszać.

Drugi tom też nie zachwycił. Tak, jak wcześniej wspomniałam odstręcza mnie tendencyjność tego autora. Fakty są, postaci są, ale brak tu obiektywizmu. Podchodźmy ostrożnie do takich bardzo pewnie wyrażanych opinii, szczególnie jeśli chodzi o taki okres historyczny, gdzie z tymi źródłami bywało różnie. Często pisano je na zlecenie, bądź pod wpływem różnych opcji politycznych....

Klasyka! Obowiązkowa lektura każdej osoby, której bliskie są klimaty starożytnego Rzymu!

Klasyka! Obowiązkowa lektura każdej osoby, której bliskie są klimaty starożytnego Rzymu!

Obszerny to temat,zastanawiam się, ile z tego zapamiętałem.
Myślę,że wszystkich cesarzy,po prostu, nie sposób spamiętać.
Jedni wyróżniali się,bo byli wyjątkowi,w pozytywnym sensie inni wprost przeciwnie.Byli i tacy,co nic nie wnieśli do historii.
Ogólnie jednak, podsumowując,coś w głowie zostaje z tej historii.Polecam.

Obszerny to temat,zastanawiam się, ile z tego zapamiętałem.
Myślę,że wszystkich cesarzy,po prostu, nie sposób spamiętać.
Jedni wyróżniali się,bo byli wyjątkowi,w pozytywnym sensie inni wprost przeciwnie.Byli i tacy,co nic nie wnieśli do historii.
Ogólnie jednak, podsumowując,coś w głowie zostaje z tej historii.Polecam.