Poczet cesarzy rzymskich. Dominat

Świetne pióro, czyta się jednym tchem. Prof. Krawczuk słusznie zauważa, że nasze wyobrażenie o czasach minionych kształtują historycy piszący na zlecenie i skrzywieni swoimi poglądami. Niestety sam do nich należy. W pewnym momencie książki odrazu wiadomo, że jeżeli mamy do czynienia z jednostką choć trochę wybitną, to jest to „skryty czciciel starych bogów”, w wypadku kiedy mowa o chrześcijaninie, to wiadomo, że to hipokryta, cynik i osioł z klapkami na oczach. Wiedza autora płynność tekstu powala, ale takie wrzutki jak choćby ostatnie zdanie książki , które równie dobrze może odnosić się do ostatnich dekad istnienia Rzymu książki psuje cały efekt i szufladkuje książkę i jej autora.

Świetne pióro, czyta się jednym tchem. Prof. Krawczuk słusznie zauważa, że nasze wyobrażenie o czasach minionych kształtują historycy piszący na zlecenie i skrzywieni swoimi poglądami. Niestety sam do nich należy. W pewnym momencie książki odrazu wiadomo, że jeżeli mamy do czynienia z jednostką choć trochę wybitną, to jest to „skryty czciciel starych bogów”, w wypadku kiedy...

Drugi tom pocztu jest kroniką cesarstwa Rzymskiego od III wieku aż do jego upadku, napisane to jak zwykle u Krawczuka frapująco, znakomita popularna książka historyczna; audiobooka wspaniale czyta Ksawery Jasieński.

Drugi tom pocztu jest kroniką cesarstwa Rzymskiego od III wieku aż do jego upadku, napisane to jak zwykle u Krawczuka frapująco, znakomita popularna książka historyczna; audiobooka wspaniale czyta Ksawery Jasieński.

wartościowa, ciekawie napisana, przyjemnie słucha się podczas biegu choć mnogość postaci (cesarzy) przewijających się jeden po drugim czasami pozwala stracić wątek ;) - jak to u prof. Krawczuka

wartościowa, ciekawie napisana, przyjemnie słucha się podczas biegu choć mnogość postaci (cesarzy) przewijających się jeden po drugim czasami pozwala stracić wątek ;) - jak to u prof. Krawczuka

Drugi tom równie wyśmienity, co pierwszy. Zaczyna się od Maksymina Traka i jego syna Werusa. Nie ma sensu wymieniać wszystkich opisanych władców. Jest ich mnóstwo. Bardzo dobrze opisane czasy Dioklecjana, Konstantyna Wielkiego i jego synów, a później Teodozjusza Wielkiego. Aż do Romulusa, na którym Cesarstwo Rzymskie się skończyło. Styl mistrzowski autora, mnóstwo historii. Bardzo polecam!

Drugi tom równie wyśmienity, co pierwszy. Zaczyna się od Maksymina Traka i jego syna Werusa. Nie ma sensu wymieniać wszystkich opisanych władców. Jest ich mnóstwo. Bardzo dobrze opisane czasy Dioklecjana, Konstantyna Wielkiego i jego synów, a później Teodozjusza Wielkiego. Aż do Romulusa, na którym Cesarstwo Rzymskie się skończyło. Styl mistrzowski autora, mnóstwo historii....

Drugi tom też nie zachwycił. Tak, jak wcześniej wspomniałam odstręcza mnie tendencyjność tego autora. Fakty są, postaci są, ale brak tu obiektywizmu. Podchodźmy ostrożnie do takich bardzo pewnie wyrażanych opinii, szczególnie jeśli chodzi o taki okres historyczny, gdzie z tymi źródłami bywało różnie. Często pisano je na zlecenie, bądź pod wpływem różnych opcji politycznych. I dlatego praca historyka jest tak ważna. Jedno zdanie tzw. "autorytetu" może bardzo wiele namieszać.

Drugi tom też nie zachwycił. Tak, jak wcześniej wspomniałam odstręcza mnie tendencyjność tego autora. Fakty są, postaci są, ale brak tu obiektywizmu. Podchodźmy ostrożnie do takich bardzo pewnie wyrażanych opinii, szczególnie jeśli chodzi o taki okres historyczny, gdzie z tymi źródłami bywało różnie. Często pisano je na zlecenie, bądź pod wpływem różnych opcji politycznych....

Klasyka! Obowiązkowa lektura każdej osoby, której bliskie są klimaty starożytnego Rzymu!

Klasyka! Obowiązkowa lektura każdej osoby, której bliskie są klimaty starożytnego Rzymu!

Obszerny to temat,zastanawiam się, ile z tego zapamiętałem.
Myślę,że wszystkich cesarzy,po prostu, nie sposób spamiętać.
Jedni wyróżniali się,bo byli wyjątkowi,w pozytywnym sensie inni wprost przeciwnie.Byli i tacy,co nic nie wnieśli do historii.
Ogólnie jednak, podsumowując,coś w głowie zostaje z tej historii.Polecam.

Obszerny to temat,zastanawiam się, ile z tego zapamiętałem.
Myślę,że wszystkich cesarzy,po prostu, nie sposób spamiętać.
Jedni wyróżniali się,bo byli wyjątkowi,w pozytywnym sensie inni wprost przeciwnie.Byli i tacy,co nic nie wnieśli do historii.
Ogólnie jednak, podsumowując,coś w głowie zostaje z tej historii.Polecam.

Bardzo zwięzły opis dziejów Cesarstwa Rzymskiego. Cezar byłby pod wrażeniem lapidarności stylu.

Bardzo zwięzły opis dziejów Cesarstwa Rzymskiego. Cezar byłby pod wrażeniem lapidarności stylu.

Klasyka! Czego nie ma w tej książce: zdrady, morderstwa, bitwy, sex i skandale:]
Zdarzają się nawet pościgi (co prawda na koniach - ale jednak). Jeśli zaczyna się drążyć temat starożytności warto zacząć od tego. Wszystko przedstawione jest
jasno bez zbędnych ceregieli. Każdy z cesarzy ma swój biogram ale wszystko połączone jest elegancko w jedną całość i czyta się jak powieść. Odstraszać może grubość książki ale w końcu i jest o czym pisać.

Klasyka! Czego nie ma w tej książce: zdrady, morderstwa, bitwy, sex i skandale:]
Zdarzają się nawet pościgi (co prawda na koniach - ale jednak). Jeśli zaczyna się drążyć temat starożytności warto zacząć od tego. Wszystko przedstawione jest
jasno bez zbędnych ceregieli. Każdy z cesarzy ma swój biogram ale wszystko połączone jest elegancko w jedną całość i czyta się jak...

tez bardzo dobre - choc okresu pryncypatu nie przebije

tez bardzo dobre - choc okresu pryncypatu nie przebije