Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy można podjąć taką decyzję? Jak dużo jesteśmy w stanie wytrzymać? Czy jeśli główna bohaterka zdecyduje się żyć to czy ma szansę na bycie szczęśliwą w przyszłości? Nie wyobrażam sobie tego co ja zrobiłabym na miejscu Mii, chyba nikt tego nie potrafi. Książka pokazuje wewnętrzną walkę bohaterki, jej stratę, ból ale także wspomnienia- dobre i szczęśliwe. Podczas lektury na przemian śmiałam się i płakałam. W powieści ukazana jest przyjaźń, miłość, siła więzi rodzinnych, a także ogromna pasja. Mimo wypadku i jego konsekwencji książka wydaje mi się bardzo ciepła. Uświadamia nam, jak dużo znaczy rodzina, pozwala na refleksję nad własnym życiem i tym, że często nie doceniamy tego co mamy.
Polecam!

Czy można podjąć taką decyzję? Jak dużo jesteśmy w stanie wytrzymać? Czy jeśli główna bohaterka zdecyduje się żyć to czy ma szansę na bycie szczęśliwą w przyszłości? Nie wyobrażam sobie tego co ja zrobiłabym na miejscu Mii, chyba nikt tego nie potrafi. Książka pokazuje wewnętrzną walkę bohaterki, jej stratę, ból ale także wspomnienia- dobre i szczęśliwe. Podczas lektury na...

Muszę się przyznać, że nie miałam ochoty czytać tej książki. Nie lubię westernów, nie będę ukrywać. Nigdy nie widziałam w nich nic wartego, godnego uwagi. Tak było do czasu gdy moja siostra znalazła „Tańczącego z wilkami” w jakimś zakurzonym kartonie ukrytym w zakamarkach domu. Pomyślałam, że skoro już ją mam to szczytem lenistwa byłoby nie przeczytać. W ten oto sposób znalazłam książkę piękną, mówiącą o przyjaźni i uprzedzeniach. Nie chcę się rozwodzić nad losami głównego bohatera więc napiszę tylko to co czuję. Podczas lektury płakałam nie raz, dużo się dowiedziałam, a życie Indian przestało być dla mnie takie obce.
Książka może i nie jest porywająca ale w swojej prostocie ma coś niezwykle urzekającego.

Muszę się przyznać, że nie miałam ochoty czytać tej książki. Nie lubię westernów, nie będę ukrywać. Nigdy nie widziałam w nich nic wartego, godnego uwagi. Tak było do czasu gdy moja siostra znalazła „Tańczącego z wilkami” w jakimś zakurzonym kartonie ukrytym w zakamarkach domu. Pomyślałam, że skoro już ją mam to szczytem lenistwa byłoby nie przeczytać. W ten oto sposób...

Uwielbiam Jane Austen za to, że napisała tak wspaniałą książkę. Podoba mi się w niej wszystko i nie zmieniłabym nic, a nic bo powieść jest po prostu genialna. Autorka ma swój własny styl pisania, którego po prostu nie da się podrobić. Duma i uprzedzenie pokazuje nam śmieszności i przywary innych ludzi ale robi to w sposób zabawny i ironiczny. Nie mogę oczywiście zapomnieć o mojej ulubionej postaci czyli panu Darcym. To chyba jeden z najlepszych męskich bohaterów(obok Rhetta Butlera), którego uważam za ideał, choć wcale taki nie był. Nie wiem jak Jane Austen to zrobiła ale stworzyła postać, którą mimo wszystkich wad pokochałam.
Książka jest ponadczasowa, piękna, zabawna, należycie romantyczna i jestem pewna, że sięgnę po nią ponownie.

Uwielbiam Jane Austen za to, że napisała tak wspaniałą książkę. Podoba mi się w niej wszystko i nie zmieniłabym nic, a nic bo powieść jest po prostu genialna. Autorka ma swój własny styl pisania, którego po prostu nie da się podrobić. Duma i uprzedzenie pokazuje nam śmieszności i przywary innych ludzi ale robi to w sposób zabawny i ironiczny. Nie mogę oczywiście zapomnieć o...