Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po godzinie patriarcha wyszedł na Czerwony Ganek i błogosławiąc wielotysięczny tłum - strzelców, synów bojarskich, urzędników, kupców, mieszczan - zapytał, który z carewiczów ma objąć carstwo. Płonęły ogniska, księżyc zapadał za rzeką Moskwą, na kopułach migotał jego lodowaty blask. Z tłumu krzyczano: - Chcemy Piotra Aleksiejewicza!... A potem ochrypły głos: - Chcemy za cara Iwana!... W stronę głosu rzucili się ludzie, ucichł wkrótce, tym głośniej zawołano w tłumie: - Piotra! Piotra!

Po godzinie patriarcha wyszedł na Czerwony Ganek i błogosławiąc wielotysięczny tłum - strzelców, synów bojarskich, urzędników, kupców, mieszczan - zapytał, który z carewiczów ma objąć carstwo. Płonęły ogniska, księżyc zapadał za rzeką Moskwą, na kopułach migotał jego lodowaty blask. Z tłumu krzyczano: - Chcemy Piotra Aleksiejewicza!... A potem ochrypły głos: - Chcemy za cara Iw...

- Powiedzcie, panie, jego cesarskiej mości taką rzecz: my, Anglicy, sądzimy, że szczęście naszego kraju leży w powodzeniu handlu morskiego. Wojna - to kosztowna i smutna konieczność, ale handel - to błogosławieństwo Boże.

- Powiedzcie, panie, jego cesarskiej mości taką rzecz: my, Anglicy, sądzimy, że szczęście naszego kraju leży w powodzeniu handlu morskiego. Wojna - to kosztowna i smutna konieczność, ale handel - to błogosławieństwo Boże.

Moralność to słowo-wytrych, worek dla niemoralnych intencji. Słowo, przed którym się stawia na baczność...

Moralność to słowo-wytrych, worek dla niemoralnych intencji. Słowo, przed którym się stawia na baczność...

Panowie, w życiu każdego człowieka przychodzi pora, kiedy musi wybrać, czy zegnie kark, czy będzie stał dumnie wyprostowany. Ja postanawiam stać prosto.

Panowie, w życiu każdego człowieka przychodzi pora, kiedy musi wybrać, czy zegnie kark, czy będzie stał dumnie wyprostowany. Ja postanawiam stać prosto.

artyści są nieznośnie nudni. i krótkowzroczni. gdy im się powiedzie, są święcie przekonani o własnej wielkości bez względu na to, jak bardzo są do niczego. gdy im się nie powiedzie, też są święcie przekonani o własnej wielkości bez względu na to, jak bardzo są do niczego. gdy im się nie powiedzie, to zawsze ktoś inny jest winien. nigdy powodem nie jest brak talentu; żeby nie wiedzieć jak mierni byli, święcie wierzą w swój geniusz. zawsze wyciągną dowód van Gogha albo Mozarta albo z dwudziestu innych, którzy zeszli z tego świata, zanim wygrzali sobie tyłek w Sławie, tyle tylko że na każdego Mozarta przypada 50 000 nieznośnych idiotów, którzy wysrywają z siebie ohydne barachło. tylko naprawdę dobrzy wycofują się z branży - jak Rimbaud albo Rossini.

artyści są nieznośnie nudni. i krótkowzroczni. gdy im się powiedzie, są święcie przekonani o własnej wielkości bez względu na to, jak bardzo są do niczego. gdy im się nie powiedzie, też są święcie przekonani o własnej wielkości bez względu na to, jak bardzo są do niczego. gdy im się nie powiedzie, to zawsze ktoś inny jest winien. nigdy powodem nie jest brak talentu; żeby nie wi...

Odtąd zdumienia mego i śmiechu nie wzbudzi / widok miłością opętanych ludzi.

Odtąd zdumienia mego i śmiechu nie wzbudzi / widok miłością opętanych ludzi.