Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest przede wszystkim żałosna.
Zupełnie wyimaginowana, chociaż nikt nie zaliczył jej do fantastyki, a zdecydowanie powinien.
Postacie żyją w obcym mi uniwersum, które mam nadzieję jest położone bardzo daleko. Koszmar. I chyba nie chce mi się rozpisywać nad konstrukcją głównych bohaterów, a już broń boże drugoplanowych, bo jest ona zupełnie absurdalna i uboga. Wielokrotnie podczas czytania nachodziła mnie myśl, że nastolatki, na Wattpadzie, pozbawione doświadczenia i warsztatu, piszą dużo lepsze historie. Tutaj brakuje nie tylko pomysłu ale też umiejętności. No i talentu, przede wszystkim.
Cóż, w tym wszystkim chciałabym powiedzieć, że dawno nie miałam styczności z czymś tak złym, ale niestety ostatnio też miałam nieprzyjemność spotkania się z tą autorką. Mam nadzieję, że po raz ostatni.

Ta książka jest przede wszystkim żałosna.
Zupełnie wyimaginowana, chociaż nikt nie zaliczył jej do fantastyki, a zdecydowanie powinien.
Postacie żyją w obcym mi uniwersum, które mam nadzieję jest położone bardzo daleko. Koszmar. I chyba nie chce mi się rozpisywać nad konstrukcją głównych bohaterów, a już broń boże drugoplanowych, bo jest ona zupełnie absurdalna i uboga....

Dlaczego to ma taką wysoką ocenę w serwisie? Tania okładka w tym przypadku perfekcyjnie zgrała się ze środkiem - schemat na schemacie, paranoja, ubytki w fabule, a konstrukcja bohaterów na poziomie równie złym co "365 dni". Czy poziom polskiej literatury dla młodzieży/młodych dorosłych naprawdę tak źle stoi, że ludzie zachwycają się czymś takim?
Wszystko tutaj jest oczywiste od początku. Historia Magdy kreowana na skomplikowaną - jest banalna, schematyczna i do bólu wręcz oklepana. Od razu widać jakie książki lubi czytać sama autorka. Drugi główny bohater - pożal sie boże. Informacje podane na tacy, zarówno emocje, motywy jak i "suspens wątku kryminalnego". W cudzysłowie, bo ani to zaskakujące, ani dobrze skrojone.
Najgorsza jednak zdecydowanie była pani psycholog, której motywy nie zostały wyjaśnione, a szkoda, bo ona z nich wszystkich pierwsza powinna iść na terapię. Czytając jej perspektywę miałam w głowie tylko obraz autorki, która bardzo chce zrobić thriller, zbudować psychodeliczny klimat, ciężkich bohaterów, niejasnych, a jedyne co jej wychodzi to... W zasadzie nic.
Na obronę powiem, że czyta się lekko. Nie przyjemnie, ale jak ktoś nie ma co ze sobą zrobić na jeden wieczór i nie szkoda mu czasu na tandetę, książka idealna. <- a ja naprawdę rzadko pisze niepochlebne opinię, bo szkoda mi czasu. To jednak było tak straszne, że nie sposób się nie podzielić.

Dlaczego to ma taką wysoką ocenę w serwisie? Tania okładka w tym przypadku perfekcyjnie zgrała się ze środkiem - schemat na schemacie, paranoja, ubytki w fabule, a konstrukcja bohaterów na poziomie równie złym co "365 dni". Czy poziom polskiej literatury dla młodzieży/młodych dorosłych naprawdę tak źle stoi, że ludzie zachwycają się czymś takim?
Wszystko tutaj jest...

Nie poleciłabym tej książki absolutnie nikomu, a zwłaszcza dzieciom, młodym dziewczynkom. Ilustracje - genialne, treść po prostu infantylna i mam wrażenie, że nie sprawdzona.
Margaret Thatcher jako przykład dla małych dziewczynek? No chyba nie bardzo.

Nie poleciłabym tej książki absolutnie nikomu, a zwłaszcza dzieciom, młodym dziewczynkom. Ilustracje - genialne, treść po prostu infantylna i mam wrażenie, że nie sprawdzona.
Margaret Thatcher jako przykład dla małych dziewczynek? No chyba nie bardzo.

To jest jedna z niewielu książek, której nie byłam w stanie skończyć.
Po prostu koszmarna.

To jest jedna z niewielu książek, której nie byłam w stanie skończyć.
Po prostu koszmarna.

Kiedyś - na szczęście dawno temu - czytałam tą książkę.
Żałuję, baardzo...

Kiedyś - na szczęście dawno temu - czytałam tą książkę.
Żałuję, baardzo...

Książka jest specyficzna i niby ma coś w sobie, przez jedno czy dwa opowiadania, a potem ,,to coś" wydaje się czymś baardzo odległym. :/
Mimo wszystko podobały mi się opowiadania;
,,Prezent ślubny", ,,Cena", ,,Córka sów" i ,,Zamiatacz Snów".
Strasznie nudnym opowiadaniem okazały się;
,,Złote rybki i inne historie", ,,Fakty w sprawie zniknięcia panny Finch" oraz ,,Zmienne morze".
Czy umiem wybrać najgorsze opowiadanie jakie jest w tej książce? Tak.
Jest to: ,,Dziecizna".
Książki zdecydowanie nie polecam. Są dużo lepsze.

Książka jest specyficzna i niby ma coś w sobie, przez jedno czy dwa opowiadania, a potem ,,to coś" wydaje się czymś baardzo odległym. :/
Mimo wszystko podobały mi się opowiadania;
,,Prezent ślubny", ,,Cena", ,,Córka sów" i ,,Zamiatacz Snów".
Strasznie nudnym opowiadaniem okazały się;
,,Złote rybki i inne historie", ,,Fakty w sprawie zniknięcia panny Finch" oraz ,,Zmienne...