Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyłkę uwielbiam już od pierwszych stron Kasacji. Uważam, że razem w Kordianem są bardzo dobrze wykreowani, a adwokackie kryminały samym wydźwiękiem zachęcały mnie do czytania. Mam jednak wrażenie, że seria potoczyła się w zupełnie przeciwnym kierunku, niż powinna.

To wszystko już było. Wzloty i upadki w związku Chyłki z Kordianem. Smutne momenty nie chwytają za serce, gdy w każdej części notorycznie się powielają. Trzaskanie drzwiami, wyzwiska, poświęcający dla siebie wszystko bohaterowie. Romantyczne wyznania uważam za słabe, przepisane żywcem z facebookowych stron.
Brak kryminału. Historia niemal identyczna jak w Kasacji, różniąca się jedynie miejscem wydarzeń i bohaterami, których dotyczy. Stanowiąca jedynie tło wydarzeń obyczajowych, choć ciężko tę historię taką nazwać.
Przekwalifikowanie gatunkowe serii. Nie chcę zdradzać fabuły, jednak mniej więcej od połowy treści byłam w szoku, co też pan Mróz uczynił z serii o Chyłce.
Brak pomysłu i świeżości. Niestety, ale wciąż odnoszę wrażenie, że cała seria powinna się zakończyć w okolicach 5/6 tomu. Kolejne historie wydają się pisane na siłę, treść momentami jest wręcz absurdalna. Serie odnoszące sukces powinny się kiedyś kończyć.
Chaotyczna treść, bardzo szybka akcja, jak gdyby wszystko pisane było na kolanie. Rażące przeskoki i być może skróty myślowe.
Niestety, ta historia bardzo mnie rozczarowała, ale Joannę wciąż uwielbiam i będę, choć uważam, że autor powinien poprzestać opisywać jej kolejne przygody, a dać jej kontynuować na własną rękę, bez publiki.

Chyłkę uwielbiam już od pierwszych stron Kasacji. Uważam, że razem w Kordianem są bardzo dobrze wykreowani, a adwokackie kryminały samym wydźwiękiem zachęcały mnie do czytania. Mam jednak wrażenie, że seria potoczyła się w zupełnie przeciwnym kierunku, niż powinna.

To wszystko już było. Wzloty i upadki w związku Chyłki z Kordianem. Smutne momenty nie chwytają za serce,...

Zachęcona dobrymi opiniami, postanowiłam sięgnąć po książkę, która na pierwszy rzut oka wydawała mi się kolejną typową powieścią skierowaną do nastolatek. Wiele się nie pomyliłam. Nastrój stwarzała nie dobra fabuła, a jedynie przejmująca świadomość śmiertelnej choroby bohaterów. Historia momentami bardzo niedorzeczna, wręcz irytująca. Charaktery i motywy działań głównych postaci oklepane i oczywiste, a kolej rzeczy przewidywalna.

Zachęcona dobrymi opiniami, postanowiłam sięgnąć po książkę, która na pierwszy rzut oka wydawała mi się kolejną typową powieścią skierowaną do nastolatek. Wiele się nie pomyliłam. Nastrój stwarzała nie dobra fabuła, a jedynie przejmująca świadomość śmiertelnej choroby bohaterów. Historia momentami bardzo niedorzeczna, wręcz irytująca. Charaktery i motywy działań głównych...

Najbardziej polecane książki są zazwyczaj denne i każda opowiada tę samą historię. Tym razem tak nie jest.
Pozycja zainteresowała mnie po samym zekranizowaniu. Długo nie mogłam zabrać się za czytanie, ponieważ zawsze takie perełki mnie zawodzą. Sceptycznie nastawiona przez pierwsze kilkadziesiąt stron wmawiałam sobie jakie to nieśmieszne i żałosne.
Przy zakończeniu płakałam ze śmiechu.
Powieść o stuletnim Szwedzie (dziwi mnie, że nie Polaku) jest jedną z lepszych popularnych komedii. Staruszek ucieka z domu opieki w swoje setne urodziny, a książka jest wspomnieniem całego jego życia.
Bezbłędna historia, choć bardzo nierealna.
Jedyną rzeczą, która momentami mi przeszkadzała, jest styl autora. Jednak w połączeniu z tą akcją nie współgra aż tak źle.
Polecam :)

Najbardziej polecane książki są zazwyczaj denne i każda opowiada tę samą historię. Tym razem tak nie jest.
Pozycja zainteresowała mnie po samym zekranizowaniu. Długo nie mogłam zabrać się za czytanie, ponieważ zawsze takie perełki mnie zawodzą. Sceptycznie nastawiona przez pierwsze kilkadziesiąt stron wmawiałam sobie jakie to nieśmieszne i żałosne.
Przy zakończeniu...