Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W centrum Sztokholmu zostaje znaleziona skrzynia ze zwłokami młodej kobiety przebitej mieczami. Wypadek na pokazie magicznym czy wymyślny sposób morderstwa? Specjalna grupa śledcza rozpoczyna dochodzenie, jednak niecodzienność tej zbrodni wymaga od nich niecodziennych rozwiązań, dlatego też Mina zgłasza się do Vincenta Waldera, mentalisty, eksperta od mowy ciała i świata iluzji. Ten niechętnie zgadza się by konsultować przy sprawie magicznego morderstwa. Szukając wzoru trafiają na trop, który nie tylko mrozi krew w żyłach, ale poddaje w wątpliwość wszystko, nawet uczciwość członków zespołu.... Lackberg w swoich książkach potrafi przez wiele stron opowiadać o naturze, pogodzie itp w swoich książkach i dlatego niektórych jej książki męczą, dla mnie te opisy tworzą klimat miejsca w którym nie byłam, a mogę sobie je dokładnie wyobrazić. Jednak w tej historii zamiast opisów natury mamy opisy życia poza śledztwem każdej osoby z grupy śledczej, co powoduje, że sprawa morderstwa jest spychana na bok przez problemy życiowe bohaterów, które nie mają związku ze śledztwem. Taki zabieg powodował, że książka niesamowicie mi się dłużyła, bo jako czytelnik detektyw (😂) non stop miałam przerywniki w swoim własnych śledztwie. I chociaż w połowie książki domyśliłam się o co może chodzić i kto to zrobił to jednak chciałam zobaczyć jak oni do tego dojdą 😜 Książka jest napisana w dwóch czasoprzestrzeniach z czego jedna z nich podzielona jest na kilku narratorów. Sam pomysł na fabułę mi się spodobał, postać mentalisty była ciekawym dodatkiem tak samo jak i magiczny akcent. Jednak sam motyw mordercy jak i zakończenie nie bardzo przypadło mi do gustu. I chociaż zabieg pokazywania skrawków życia i tajemnic członków grupy śledczej miał zapewne zachęcić czytelnika do sięgnięcia po drugą kolejny tom to ja raczej po niego nie sięgnę 😕