Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"And at long last, Aelin Ashryver Galathynius was home."

"And at long last, Aelin Ashryver Galathynius was home."

"Nawet bezduszni opafagowie zabierali tylko to, co zdołali zjeść. Gogowie brali wszystko"

"Nawet bezduszni opafagowie zabierali tylko to, co zdołali zjeść. Gogowie brali wszystko"

Zaczęłam ją czytać dla tego, że uwielbiam dystopie, a perspektywa wypranej z uczuć kobiety, podoba mi się pod każdym względem. Nie mogłam więc pozostać obojętna.

Jest to bardzo interesująca książka, opowiadająca historię osoby, która nie do końca zgadza się ze swoim losem i chce coś zmienić, a gdy pojawia się promyk nadziei, musi go wykorzystać.

Co mi się nie podobało ?
Nic mnie w niej nie zaskoczyło, cała historia była bardzo prostolinijna i nie odczuwało się w niej żadnych gwałtownych zwrotów akcji. Była to przyjemna i dość ciekawa historia, natomiast nic poza tym.

Zaczęłam ją czytać dla tego, że uwielbiam dystopie, a perspektywa wypranej z uczuć kobiety, podoba mi się pod każdym względem. Nie mogłam więc pozostać obojętna.

Jest to bardzo interesująca książka, opowiadająca historię osoby, która nie do końca zgadza się ze swoim losem i chce coś zmienić, a gdy pojawia się promyk nadziei, musi go wykorzystać.

Co mi się nie podobało...

Nie spodziewałam się, że to będzie dobra książka.
Jednak się myliłam.

Nie spodziewałam się, że to będzie dobra książka.
Jednak się myliłam.

"Że jestem złożony z pustki, skoro czuję
pustkę, i że tylko ból, zadany przez ostrze przecinające moją skórę, daje mi
poczucie, że żyję i istnieję naprawdę?"
Ta książka przypomniała mi na nowo, że często ludzie którzy się najszerzej uśmiechają - nie są tacy radośni jak się wydaje.

"Że jestem złożony z pustki, skoro czuję
pustkę, i że tylko ból, zadany przez ostrze przecinające moją skórę, daje mi
poczucie, że żyję i istnieję naprawdę?"
Ta książka przypomniała mi na nowo, że często ludzie którzy się najszerzej uśmiechają - nie są tacy radośni jak się wydaje.

„- Czujesz się samotna? - wyrwało mu się.
- Samotna? (...) Nie. Potrafię dać sobie radę sama, o ile mam co czytać.”

Sięgnęłam po tę książkę za namową mojej przyjaciółki i nie mogłam się od niej oderwać.

Sarah J. Maas jest młodą pisarką która pisze powieści fantastyczne. Jej debiutem jest "Szklany tron" przy którego pisaniu zainspirowała się postacią kopciuszka ze znanej nam wszystkim disnejowskiej bajki.

Książka ta opowiada historię 17-letniej zabójczyni, która została skazana na dożywotnią pracę w kopalni soli w Endorvier. Pewnego dnia zjawia się zakapturzony mężczyzna i zabiera ją przed oblicze następcy tronu Adarlanu – Doriana Haviliarda , który chce aby została jego kandydatką do konkursu na królewską obrończynię. Celaena zgadza się pod warunkiem że gdy miną 4 lata jej służby u króla zostanie jej zwrócona wolność. I tak rozpoczyna się nasza przygoda po Erilei – krainie, której magia została brutalnie odebrana.

Przeczytawszy tą książkę mogę z czystym sumieniem stwierdzić że jest jedną z najlepszych powieści jaką spotkałam.

„-Masz straszne blizny-rzekł cicho.
Zabójczyni oparła dłoń na biodrze i podeszła do drzwi garderoby.
-Wszyscy nosimy blizny, Dorian. Jedyna róż nica polega na tym, że moje są bardziej widoczne od innych.”

„- Czujesz się samotna? - wyrwało mu się.
- Samotna? (...) Nie. Potrafię dać sobie radę sama, o ile mam co czytać.”

Sięgnęłam po tę książkę za namową mojej przyjaciółki i nie mogłam się od niej oderwać.

Sarah J. Maas jest młodą pisarką która pisze powieści fantastyczne. Jej debiutem jest "Szklany tron" przy którego pisaniu zainspirowała się postacią kopciuszka ze znanej...

"W najciemniejsze dni musisz szukać plamy światła,
w najzimniejsze dni musisz szukać ciepłego miejsca,
w najbardziej ponure dni musisz kierować oczy przed siebie i w niebo,
a w najsmutniejsze dni musisz zostawić je otwarte i pozwolić im płakać.
Pozwolić im wyschnąć. Zmyć ból, żeby znowu mogły widzieć świeżo i jasno."

"W najciemniejsze dni musisz szukać plamy światła,
w najzimniejsze dni musisz szukać ciepłego miejsca,
w najbardziej ponure dni musisz kierować oczy przed siebie i w niebo,
a w najsmutniejsze dni musisz zostawić je otwarte i pozwolić im płakać.
Pozwolić im wyschnąć. Zmyć ból, żeby znowu mogły widzieć świeżo i jasno."

"Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy do ciebie."

"Złam mi serce. Złam je tysiąc razy, jeśli zechcesz. Możesz z nim zrobić, co chcesz, bo należy do ciebie."

,,Wciąż jest jeszcze szansa, żeby wszystko zmienić. Możemy udostępnić wodę pitną wszystkim ludziom. Możemy dopilnować, żeby nie sterowano plonami dla pieniędzy, możemy się upewnić, że uprawy nie będą modyfikowane genetycznie dla zysku producentów. Ludzie umierają ponieważ karmimy ich trucizną. Zwierzęta zdychają ponieważ zmuszamy je do jedzenia śmieci, do życia w ich własnych odchodach, upychamy w klatkach i wykorzystujemy je. Rośliny więdną ponieważ wyrzucamy do ziemi chemikalia, które powodują, że jedzenie tego, co na niej rośnie, jest niebezpieczne dla naszego zdrowia.'' - Dotyk Julii

,,Dotyk Julii''- czyli książka która opowiada o tym co może zrobić człowiek żądny władzy.

,,Wciąż jest jeszcze szansa, żeby wszystko zmienić. Możemy udostępnić wodę pitną wszystkim ludziom. Możemy dopilnować, żeby nie sterowano plonami dla pieniędzy, możemy się upewnić, że uprawy nie będą modyfikowane genetycznie dla zysku producentów. Ludzie umierają ponieważ karmimy ich trucizną. Zwierzęta zdychają ponieważ zmuszamy je do jedzenia śmieci, do życia w ich...

,,I Grieve Nothing. I Take Everything.''

,,I Grieve Nothing. I Take Everything.''

Darkling *.*

Darkling *.*

Sam <3

Sam <3

ROWAN !!!!!!!!

ROWAN !!!!!!!!

Nie mam słów by opisać jak się czuję...

Nie mam słów by opisać jak się czuję...

Mechaniczna księżniczka czyli ostania część trylogii diabelskie maszyny to jedna z najlepszych książek w moim życiu. Opowieść o Tessie, Willu i Jemie wzrusza i bawi. Gdy przeczytałam epilog już sama nie wiedziałam czy płacze ze smutku czy z radości, po prostu śmiałam się przez łzy... Teraz najprawdopodobniej nie pozbieram się przez następny tydzień. Bardzo polecam.

Mechaniczna księżniczka czyli ostania część trylogii diabelskie maszyny to jedna z najlepszych książek w moim życiu. Opowieść o Tessie, Willu i Jemie wzrusza i bawi. Gdy przeczytałam epilog już sama nie wiedziałam czy płacze ze smutku czy z radości, po prostu śmiałam się przez łzy... Teraz najprawdopodobniej nie pozbieram się przez następny tydzień. Bardzo polecam.