Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewybredny język.

Książka, jak dla mnie, mistrzowska.
Pełna optymizmu.

Niewybredny język.

Książka, jak dla mnie, mistrzowska.
Pełna optymizmu.

Robert Langdon - specjalista od symboli znów rusza by wspomóc świat swoją wiedzą... tylko tym razem robi to w dosyć nudny sposób.

Powstaje, więc pytanie, czy to ja wyrosłem z Browna, czy może autor się wypalił?
Oraz drugie...
Czy macie podobne odczucia?

Robert Langdon - specjalista od symboli znów rusza by wspomóc świat swoją wiedzą... tylko tym razem robi to w dosyć nudny sposób.

Powstaje, więc pytanie, czy to ja wyrosłem z Browna, czy może autor się wypalił?
Oraz drugie...
Czy macie podobne odczucia?

Ustalmy jedno.
Jak dla mnie, to ta książka nie jest o miłości.

Jest o życiu, ale takim realnym.
O ludziach udręczonych. Zmęczonych. Ludziach zniszczonych, a jednocześnie gotowych do dalszej walki z bezsensem.
Z drugiej strony, sprawia wrażenie fikcyjności.
Granica jest cienka. Można jej nie dostrzec. Przeoczyć.

Ustalmy jedno.
Jak dla mnie, to ta książka nie jest o miłości.

Jest o życiu, ale takim realnym.
O ludziach udręczonych. Zmęczonych. Ludziach zniszczonych, a jednocześnie gotowych do dalszej walki z bezsensem.
Z drugiej strony, sprawia wrażenie fikcyjności.
Granica jest cienka. Można jej nie dostrzec. Przeoczyć.

Lubicie odmóżdżające powieści?
To właśnie na taką trafiliście.
Jeśli dużo czytacie, to nie wniesie ona nic znaczącego w Wasze życia.
Jeśli czytacie mało, to dobre i to.

Lubicie odmóżdżające powieści?
To właśnie na taką trafiliście.
Jeśli dużo czytacie, to nie wniesie ona nic znaczącego w Wasze życia.
Jeśli czytacie mało, to dobre i to.

Mamy tu religijne niesnaski.
Kontrowersje.
Wyrok śmierci na autora...
Słowem, wszystko czego potrzeba, aby ogłosić książkę - wybitną.
OK.
A co jeśli dodamy jeszcze niesamowicie barwne opisy...?
A co jeśli książka będzie wciągająca...?
A co jeśli przeniesie nas w całkiem inny świat?
A co jeśli oczyma wyobraźni zobaczymy kolory Wschodu?
A co jeśli jej czytanie sprawi nam nieopisaną rozkosz?

No cóż, taką książkę będziemy mogli nazwać nie tylko wybitną, ale również nadać jej chwalebny tytuł: Szatańskie wersety.

Mamy tu religijne niesnaski.
Kontrowersje.
Wyrok śmierci na autora...
Słowem, wszystko czego potrzeba, aby ogłosić książkę - wybitną.
OK.
A co jeśli dodamy jeszcze niesamowicie barwne opisy...?
A co jeśli książka będzie wciągająca...?
A co jeśli przeniesie nas w całkiem inny świat?
A co jeśli oczyma wyobraźni zobaczymy kolory Wschodu?
A co jeśli jej czytanie sprawi nam...

Hawking w kilku słowach pisze o swoich rodzicach i dzieciństwie.
Opowiada o swoim małżeństwie z Jane, z którą ma trójkę dzieci.
Pisze o swojej chorobie, która atakowała go krok po kroku i o tym jak wielokrotnie uniknął śmierci, którą by spowodowała.

Hawking w kilku słowach pisze o swoich rodzicach i dzieciństwie.
Opowiada o swoim małżeństwie z Jane, z którą ma trójkę dzieci.
Pisze o swojej chorobie, która atakowała go krok po kroku i o tym jak wielokrotnie uniknął śmierci, którą by spowodowała.

Co da nam przeczytanie tej powieści?
Mogłoby się wydawać, że nic... bo dymanie i chlanie...
Z drugiej strony: kiedy przeczytacie jakieś sto romansów, a później jeszcze jakieś pięćdziesiąt czegoś o wampirach, następnie kilka książek o tematyce łączącej te dwa wątki... wszystko doprawicie dwoma setkami kryminałów...
Będzie to dla Was jakaś alternatywa...
Będzie to dla Was dobra alternatywa... dobry wybór.

Co da nam przeczytanie tej powieści?
Mogłoby się wydawać, że nic... bo dymanie i chlanie...
Z drugiej strony: kiedy przeczytacie jakieś sto romansów, a później jeszcze jakieś pięćdziesiąt czegoś o wampirach, następnie kilka książek o tematyce łączącej te dwa wątki... wszystko doprawicie dwoma setkami kryminałów...
Będzie to dla Was jakaś alternatywa...
Będzie to dla Was...

Ponad 850 stron traumy i jakieś 50 stron przyjemności.

Gniot czy arcydzieło?
Przeczytacie to sobie odpowiecie.
Gdybym nie wytrwał do końca tego jakże opasłego tomiska - stwierdziłbym bez wątpliwości, że to szmira.
Ale wytrwałem i nie żałuję!
Choć było ciężko...

Ponad 850 stron traumy i jakieś 50 stron przyjemności.

Gniot czy arcydzieło?
Przeczytacie to sobie odpowiecie.
Gdybym nie wytrwał do końca tego jakże opasłego tomiska - stwierdziłbym bez wątpliwości, że to szmira.
Ale wytrwałem i nie żałuję!
Choć było ciężko...

Czy kojarzycie filmy, w których pewne sceny powodują w Was... no, płacz...
Siadacie, odpalacie film... oglądacie... a tu nagle scena, której nie zignorujecie... choćbyście bardzo chcieli nie jesteście w stanie powstrzymać napływających do oczu łez i tego zaciągania nosem... i zaciągania... i...
OK. Kojarzycie.
Wyobraźcie sobie teraz, że nie oglądacie filmu tylko wertujecie strony powieści.
I nadchodzi ta scena!
I łzy... i nos... i nos...
Tak! To Gwiazdozbiór Psa!

Czy kojarzycie filmy, w których pewne sceny powodują w Was... no, płacz...
Siadacie, odpalacie film... oglądacie... a tu nagle scena, której nie zignorujecie... choćbyście bardzo chcieli nie jesteście w stanie powstrzymać napływających do oczu łez i tego zaciągania nosem... i zaciągania... i...
OK. Kojarzycie.
Wyobraźcie sobie teraz, że nie oglądacie filmu tylko wertujecie...

Alchemik zwyczajnie mi się podoba i do niczego w jego treści nie mogę się doczepić.
Łatwa w interpretacji i przyjemna w czytaniu.
"Złote" zakończenie.

Alchemik zwyczajnie mi się podoba i do niczego w jego treści nie mogę się doczepić.
Łatwa w interpretacji i przyjemna w czytaniu.
"Złote" zakończenie.

Stary kamper... stara droga... stare małżeństwo... stare choroby... stara podróż...
Niesamowite przygody... niesamowity klimat... niesamowite wzruszenia... niesamowite zakończenie...

Stary kamper... stara droga... stare małżeństwo... stare choroby... stara podróż...
Niesamowite przygody... niesamowity klimat... niesamowite wzruszenia... niesamowite zakończenie...