Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo uwielbiana, kultowa powieść. Bardzo wysoko oceniana. Bardzo przereklamowana. Bardzo przefilozofowana. Bardzo chaotyczna. Bardzo wymęczona. Przeczytana za nie wiem którym podejściem.
Na mnie wrażenia nie zrobiła. Erotyk z denerwującym głównym bohaterem.
Chyba musi trafić w gusta. W moje nie trafiła.

Bardzo uwielbiana, kultowa powieść. Bardzo wysoko oceniana. Bardzo przereklamowana. Bardzo przefilozofowana. Bardzo chaotyczna. Bardzo wymęczona. Przeczytana za nie wiem którym podejściem.
Na mnie wrażenia nie zrobiła. Erotyk z denerwującym głównym bohaterem.
Chyba musi trafić w gusta. W moje nie trafiła.

Świetna powieść detektywistyczna z pięknym Rzymem oraz pełnym sekretów Watykanem w tle. Bardzo przyjemnie i lekko się czyta. Wciąga bardzo, przez co nie chce się, żeby się skończyła.
Jedna z tych pozycji, którą poleca się bez wątpliwości, że się nie spodoba.

Świetna powieść detektywistyczna z pięknym Rzymem oraz pełnym sekretów Watykanem w tle. Bardzo przyjemnie i lekko się czyta. Wciąga bardzo, przez co nie chce się, żeby się skończyła.
Jedna z tych pozycji, którą poleca się bez wątpliwości, że się nie spodoba.

Zadaniem tej książki jest wzbudzanie emocji w czytelniku i ten aspekt jest doskonale spełniony, tak jak i w innych powieściach Kinga. Fabuła jest do pewnego momentu naprawdę ciekawa, jeśli w ogóle można użyć tego słowa, ponieważ autor porusza bardzo poważny i niestety nierzadki temat przemocy domowej. Poza tym książka posiada wydźwięk dosyć mocno feministyczny.
Między kartkami "Rose Madder" mamy pomieszane przede wszystkim ogromny strach z nikłą nadzieją, narastającą nienawiść z miłością oraz dramatyczną, szarą rzeczywistość z fantastyką.
Podsumowując - polecam przeczytać, aczkolwiek osobom wrażliwym odradzam ze względu na liczne i mocne opisy różnych przejawów brutalności bohaterów.

Zadaniem tej książki jest wzbudzanie emocji w czytelniku i ten aspekt jest doskonale spełniony, tak jak i w innych powieściach Kinga. Fabuła jest do pewnego momentu naprawdę ciekawa, jeśli w ogóle można użyć tego słowa, ponieważ autor porusza bardzo poważny i niestety nierzadki temat przemocy domowej. Poza tym książka posiada wydźwięk dosyć mocno feministyczny.
Między...

Ta książka to klasyk, a o literaturze klasycznej mówi się tyle, że są to książki, które każdy zna, ale nikt nie czytał. Dlaczego?
Bo oczywiście łatwiej jest sięgnąć np. po kryminał, książki fantasy, czy romansidła, które czyta się szybko, łatwo i przyjemnie, a i często jest tak, że zastanawiać się nad nimi za dużo nie trzeba (nie ujmując powyższym gatunkom).

Przy "Dziwnych losach Jane Eyre" trzeba się troszkę pochylić, książka została napisana prawie 2 wieki temu, więc użyty w niej język jest, powiedzmy, wyszukany i typowy dla dzięwiętnastowiecznych, angielskich powieści. Niektórych może to zniechęcić, a innych zachęcić. :)

Według mnie zdecydowanie warto przeczytać tę pozycję. Trochę w niej romansu, trochę kryminału, tajemnic, opisów pięknej angielskiej prowincji, a przede wszystkim siły ducha głównej bohaterki, jej uporu i determinacji, podążania za własnymi wartościami, nawet jeśli ceną jest jej własne szczęście.

Ta książka to klasyk, a o literaturze klasycznej mówi się tyle, że są to książki, które każdy zna, ale nikt nie czytał. Dlaczego?
Bo oczywiście łatwiej jest sięgnąć np. po kryminał, książki fantasy, czy romansidła, które czyta się szybko, łatwo i przyjemnie, a i często jest tak, że zastanawiać się nad nimi za dużo nie trzeba (nie ujmując powyższym gatunkom).

Przy...

Od tak dawna planowałam przeczytać tę książkę, która cały czas siedziała gdzieś w mojej podświadomości, ale na tyle mocno, że jak w końcu przekonałam się do zakupu czytnika, to została moją pierwszą przeczytaną e-książką.. i teraz nie wiem, czy czytnik faktycznie tak mi się spodobał czy to zasługa "Cienia wiatru".
Dla mnie stała się jedną z tych pozycji, na które mam ochotę poświęcić swój czas, by przeczytać je ponownie. Piękna historia z równie piękną Barceloną w tle.

Od tak dawna planowałam przeczytać tę książkę, która cały czas siedziała gdzieś w mojej podświadomości, ale na tyle mocno, że jak w końcu przekonałam się do zakupu czytnika, to została moją pierwszą przeczytaną e-książką.. i teraz nie wiem, czy czytnik faktycznie tak mi się spodobał czy to zasługa "Cienia wiatru".
Dla mnie stała się jedną z tych pozycji, na które mam ochotę...

Książka po prostu ok. Popieram propagowanie zdrowego odżywiania przez autorki, podoba mi się również zwrócenie szczególnej uwagi na naszą florę jelitową i piękna szata graficzna książki. Z minusów- średnie wstawki dialogów między autorkami i nie do końca aktualne informacje na temat niektórych produktów, np. oleju kokosowego.

Książka po prostu ok. Popieram propagowanie zdrowego odżywiania przez autorki, podoba mi się również zwrócenie szczególnej uwagi na naszą florę jelitową i piękna szata graficzna książki. Z minusów- średnie wstawki dialogów między autorkami i nie do końca aktualne informacje na temat niektórych produktów, np. oleju kokosowego.

Taki o, zwykły kryminał, nic specjalnego, aczkolwiek czytało się całkiem nieźle, szybko - pochłonięta w jeden wieczór.
Plus za to, że do końca została utrzymana niepewność co do pewnych kwestii i ostatecznie wszystko zostało wyjaśnione.

Taki o, zwykły kryminał, nic specjalnego, aczkolwiek czytało się całkiem nieźle, szybko - pochłonięta w jeden wieczór.
Plus za to, że do końca została utrzymana niepewność co do pewnych kwestii i ostatecznie wszystko zostało wyjaśnione.

Piękna historia z dobrze zarysowanymi postaciami i bogatymi opisami ich wewnętrznych uczuć, rozterek, relacji. Nie jest to na pewno łatwa książka - czytałam ją dosyć długo - ponad 800 stron z niewielką ilością akcji (ale jak już jest, to "wjeżdża" z rozmachem) powodują, że ciężko jest przyswoić wiele stron naraz i czytanie jej rozwleka się w czasie. Jednak dawkując sobie kolejne rozdziały nie zmęczymy się nią tak bardzo, jak to niektórzy opisują w opiniach. Myślę, że dla osób czytających wyłącznie np. fantastykę (bez hejtu, też uwielbiam fantasy), książka może okazać się zbyt ciężka do przebrnięcia. Trzeba się nastawić na ogromną dawkę opisu wewnętrznych przeżyć, wręcz dogłębnego wtargnięcia w umysł postaci i najbardziej skrywane przez nich obawy i nie nastawiać się na czytelniczą rozrywkę z wartką akcją.

Edit: zapomniałam dopisać- "Małe życie" bardzo boli.

Piękna historia z dobrze zarysowanymi postaciami i bogatymi opisami ich wewnętrznych uczuć, rozterek, relacji. Nie jest to na pewno łatwa książka - czytałam ją dosyć długo - ponad 800 stron z niewielką ilością akcji (ale jak już jest, to "wjeżdża" z rozmachem) powodują, że ciężko jest przyswoić wiele stron naraz i czytanie jej rozwleka się w czasie. Jednak dawkując sobie...

"-Ej, ty... Czego tu szukasz?[...] tylko się wymykasz i cichcem zakradasz z powrotem, stary łajdaku!"

Ja chcę tylko chłonąć kolejne kartki Władcy Pierścieni... "a imć Samwise, hobbit, co pojadł wszystkie rozumy, mówi, że on się szwenda jak łajdak i zakrada."
A jak tu się nie wkradać między strony, mając niepohamowaną ochotę na przeniesienie się do magicznego Śródziemia...

"-Ej, ty... Czego tu szukasz?[...] tylko się wymykasz i cichcem zakradasz z powrotem, stary łajdaku!"

Ja chcę tylko chłonąć kolejne kartki Władcy Pierścieni... "a imć Samwise, hobbit, co pojadł wszystkie rozumy, mówi, że on się szwenda jak łajdak i zakrada."
A jak tu się nie wkradać między strony, mając niepohamowaną ochotę na przeniesienie się do magicznego...

Wow...
Wszystko co mogę napisać i tak nie odda tego co czuję po jej przeczytaniu...

Miała spełnić pewne zadanie - spełniła je. Ponadto wzruszyła, zainspirowała i zmotywowała do czerpania z życia bardziej i więcej. Skłania do głębokich refleksji i zostawia w głowie strasznie natarczywe pytanie: dlaczego musimy stanąć w obliczu śmierci, żeby doceniać to co mamy?

Zrobię wyjątek, bo warto, przeczytam ją jeszcze raz.

Wow...
Wszystko co mogę napisać i tak nie odda tego co czuję po jej przeczytaniu...

Miała spełnić pewne zadanie - spełniła je. Ponadto wzruszyła, zainspirowała i zmotywowała do czerpania z życia bardziej i więcej. Skłania do głębokich refleksji i zostawia w głowie strasznie natarczywe pytanie: dlaczego musimy stanąć w obliczu śmierci, żeby doceniać to co mamy?

Zrobię...

Klasyka, odkładana tak długo, że aż mi wstyd. Jako wielka fanka filmowej trylogii i miłośniczka książek, odczuwam lekkie uniesienie po przeczytaniu pierwszej części i zaraz zabieram się za kolejne ;)

Klasyka, odkładana tak długo, że aż mi wstyd. Jako wielka fanka filmowej trylogii i miłośniczka książek, odczuwam lekkie uniesienie po przeczytaniu pierwszej części i zaraz zabieram się za kolejne ;)

Jest to moja pierwsza styczność z książkami o słynnym detektywie i z pewnością sięgnę po inne części. Do przeczytania jej skłonił mnie fakt, że skończyłam oglądać serial o Sherlocku i poczułam niedosyt!

Książka zawiera 12 krótkich i niezależnych od siebie opowiadań. Historie detektywów z Baker Street są barwnie i zwięźle spisane z perspektywy dr Watsona. Mimo tego, że są krótkie, nie są takim rozczarowaniem jak podobna detektywistyczna i również zawierająca 12 opowiadań - książka A. Christie "Dwanaście prac Herkulesa".
Lekka, zabawna, intrygująca. Każdy zna Sherlocka, więc nie będę się rozpisywać, dodam tylko, że warta jest poświęconego czasu i stanowi świetny początek przed poznaniem Holmesa w dłuższej wersji.

Jest to moja pierwsza styczność z książkami o słynnym detektywie i z pewnością sięgnę po inne części. Do przeczytania jej skłonił mnie fakt, że skończyłam oglądać serial o Sherlocku i poczułam niedosyt!

Książka zawiera 12 krótkich i niezależnych od siebie opowiadań. Historie detektywów z Baker Street są barwnie i zwięźle spisane z perspektywy dr Watsona. Mimo tego, że są...

Słyszałam kiedyś, że wartość książki opiera się na pożytecznej nauce jaką można z niej wyciągnąć; że książka jest dobra, gdy czegoś się z niej możemy nauczyć, gdy wpaja nam dobre wartości, takie jak szacunek do drugiego człowieka czy kierowanie się własnymi ideami, nie pozwalając by wpłynęła na nie presja otoczenia. Natomiast bardzo dobra książka zostaje na długo w pamięci i zmusza nas niejednokrotnie do refleksji, zachęca do tego by być dobrym, lepszym człowiekiem. Jeśli to wszystko jest prawdą- a ja przyjmuję, że jest- to "Zabić drozda" jest jedną z najlepszych książek jaką miałam okazję przeczytać w swoim 25-letnim życiu.

Słyszałam kiedyś, że wartość książki opiera się na pożytecznej nauce jaką można z niej wyciągnąć; że książka jest dobra, gdy czegoś się z niej możemy nauczyć, gdy wpaja nam dobre wartości, takie jak szacunek do drugiego człowieka czy kierowanie się własnymi ideami, nie pozwalając by wpłynęła na nie presja otoczenia. Natomiast bardzo dobra książka zostaje na długo w pamięci...

4 gwiazdki to chyba wciąż za dużo. Doczytałam do końca tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych książek i wciąż wierzyłam w niektóre pozytywne opinie. Nawet nie chce mi się komentować tej "książki", cieszę się, że jest już za mną.

4 gwiazdki to chyba wciąż za dużo. Doczytałam do końca tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych książek i wciąż wierzyłam w niektóre pozytywne opinie. Nawet nie chce mi się komentować tej "książki", cieszę się, że jest już za mną.

Sięgając po tę książkę, a raczej książeczkę, nie miałam wielkich oczekiwań, zostałam jednak mile zaskoczona. Czyta się ją naprawdę przyjemnie i szybko, a z każdą stroną jeszcze bardziej kocha się Śródziemie. Można z niej wyciągnąć trochę ciekawych informacji na temat książek Tolkiena, ponieważ autor w niesamowity sposób interpretuje różne wydarzenia, jak i postacie. Pozycja ta jest bardzo lekka, napisana swobodnym językiem, czasem bywa nawet całkiem zabawna. Polecam wszystkim fanom Hobbitów i nie tylko ;)

Sięgając po tę książkę, a raczej książeczkę, nie miałam wielkich oczekiwań, zostałam jednak mile zaskoczona. Czyta się ją naprawdę przyjemnie i szybko, a z każdą stroną jeszcze bardziej kocha się Śródziemie. Można z niej wyciągnąć trochę ciekawych informacji na temat książek Tolkiena, ponieważ autor w niesamowity sposób interpretuje różne wydarzenia, jak i postacie. Pozycja...

Pierwszy raz zawiodłam się na autorce- kryminał i krótkie opowiadanko niestety nie idą ze sobą w parze. Akcja nie ma okazji się rozwinąć, a czytelnik nie ma szansy na poznanie bohaterów. Zanim kolejna przygoda Herkulesa wciągnie nas w wir zagadek, zanim padnie nasze pierwsze podejrzenie, zanim w ogóle cokolwiek zacznie się dziać, dostajemy niejasne rozwiązanie. Nie, nie i jeszcze raz nie.

Pierwszy raz zawiodłam się na autorce- kryminał i krótkie opowiadanko niestety nie idą ze sobą w parze. Akcja nie ma okazji się rozwinąć, a czytelnik nie ma szansy na poznanie bohaterów. Zanim kolejna przygoda Herkulesa wciągnie nas w wir zagadek, zanim padnie nasze pierwsze podejrzenie, zanim w ogóle cokolwiek zacznie się dziać, dostajemy niejasne rozwiązanie. Nie, nie i...

Krótka i prosta opowieść, a zarazem niezwykle przejmująca i z pewnością zapadająca w pamięć. Przeczytana jednym tchem, rano, zaraz po przebudzeniu... To nie był dobry pomysł, cały dzień przede mną, a przez Steinbecka będę nieobecna myślami.

Krótka i prosta opowieść, a zarazem niezwykle przejmująca i z pewnością zapadająca w pamięć. Przeczytana jednym tchem, rano, zaraz po przebudzeniu... To nie był dobry pomysł, cały dzień przede mną, a przez Steinbecka będę nieobecna myślami.

Nie będę was oszukiwać - egzamin jest z Sawickiego.

Nie będę was oszukiwać - egzamin jest z Sawickiego.

Niezwykła? Piękna? Ujmująca? Smutna? Zapadająca w pamięć? Te i jeszcze wiele innych określeń dotyczących "Złodziejki książek" pada w opiniach czytelników. Czy mają rację? Z pewnością nie jest tak, że jej nie mają. Tyle ile jest czytelników jednej książki, tyle jest reakcji, opinii, emocji.. Jeśli miałabym wybrać jedno określenie opisujące historię Liesel.. wybrałabym: intrygująca. Ukazuje nam (na swój sposób) "wyjątkowe" spojrzenie na wojnę. Wszyscy współczują ludziom życjącym w kraju, w którym obecnie trwa wojna, w państwie, które zostało napadnięte i splądrowane i nikt nie zastanawia się jak żyje się obywatelom zamieszkującym państwo okupantów.
Dlatego myślę, że warto ją przeczytać przynajmniej dlatego, by poszerzyć granice swojej świadomości.

Niezwykła? Piękna? Ujmująca? Smutna? Zapadająca w pamięć? Te i jeszcze wiele innych określeń dotyczących "Złodziejki książek" pada w opiniach czytelników. Czy mają rację? Z pewnością nie jest tak, że jej nie mają. Tyle ile jest czytelników jednej książki, tyle jest reakcji, opinii, emocji.. Jeśli miałabym wybrać jedno określenie opisujące historię Liesel.. wybrałabym:...

"Alchemik" zdecydowanie nie jest dla mnie. Jego forma przypomina mi "czytanki" z podręcznika dla 1 klasy podstawówki - krótkie zdania, proste słowa. Przesłanie też jakoś do mnie nie trafia..

"Alchemik" zdecydowanie nie jest dla mnie. Jego forma przypomina mi "czytanki" z podręcznika dla 1 klasy podstawówki - krótkie zdania, proste słowa. Przesłanie też jakoś do mnie nie trafia..