Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każda jego książka jest powieleniem poprzedniej. Jeżeli przeczytam jeszcze dwie będę już pewnie recytować jego teksty z pamięci.

Każda jego książka jest powieleniem poprzedniej. Jeżeli przeczytam jeszcze dwie będę już pewnie recytować jego teksty z pamięci.

Erotyk.

Idealna na letnie popołudnia, gdy ma się ochotę tylko oderwać od codzienności. Niczego nowego nie wnosi.

Erotyk.

Idealna na letnie popołudnia, gdy ma się ochotę tylko oderwać od codzienności. Niczego nowego nie wnosi.

Liczne powtórzenia, lanie wody, brak konkretnych informacji

Liczne powtórzenia, lanie wody, brak konkretnych informacji

O pewnosci siebie jest tylko tytul.

O pewnosci siebie jest tylko tytul.

Jestem ignorantką.
Osobą o niskiej kulturze. O pewnych ograniczeniach światopoglądowych.
Nie rozumiem dlaczego doszukujemy się zawsze czegoś wielkiego: stylu, przesłania, wybitnej myśli w czymś, co nie jest nic warte.
Oczywiście mogą być różne spojrzenia na twory kultury...
Ale tym razem- uważam za przesadę doszukiwania się traktatu o pięknie w tej książce.
Opowieść o starcu "zakochanym" w małym chłopcu.
Nie widziałam tam pochwały piękna dziecka.
A jedynie starca, który obsesyjnie myślał o dziecku, który go obserwował a nawet wielokrotnie śledził!!
Stalker pedofil.
My nazywamy to wybitną powieścią?

Jestem ignorantką.
Osobą o niskiej kulturze. O pewnych ograniczeniach światopoglądowych.
Nie rozumiem dlaczego doszukujemy się zawsze czegoś wielkiego: stylu, przesłania, wybitnej myśli w czymś, co nie jest nic warte.
Oczywiście mogą być różne spojrzenia na twory kultury...
Ale tym razem- uważam za przesadę doszukiwania się traktatu o pięknie w tej książce.
Opowieść o...

Spodziewałam się magicznej, baśniowej i tajemniczej historii.
Otrzymałam szarość, codzienność, przewidywalność i smutek.

Spodziewałam się magicznej, baśniowej i tajemniczej historii.
Otrzymałam szarość, codzienność, przewidywalność i smutek.

Miłość przynosi tylko cierpienie, a odwzajemnione uczucie i szacunek nie istnieją.
A wszystko to na tle historii Czech podległych komunistycznej Rosji.

Miłość przynosi tylko cierpienie, a odwzajemnione uczucie i szacunek nie istnieją.
A wszystko to na tle historii Czech podległych komunistycznej Rosji.

Rozpieszczony egoista rozkochuje w sobie panny i uważa się za intelektualistę. Szkoda, iż intelekt nie przekłada się na jakąkolwiek efektywność działań.

Światek amerykańskich uczelni mnie nie wciągnął, tak samo jak jego miłosne dyrdymały.

Rozpieszczony egoista rozkochuje w sobie panny i uważa się za intelektualistę. Szkoda, iż intelekt nie przekłada się na jakąkolwiek efektywność działań.

Światek amerykańskich uczelni mnie nie wciągnął, tak samo jak jego miłosne dyrdymały.

Nowy papież pragnie zapisać się w dziejach Kościoła przełomowym wydarzeniem. Decyduje się na beatyfikację K. Kolumba.

Kim był Kolumb? Opryszkiem, przebiegłym aktorem, dziwkarzem, pośrednio mordercą i twórcą nowych szlaków niewolniczych. Uważał napotkanych tubylców za elementy świata nieożywionego.

On i jego następcy przyczynili się do destrukcji wspaniałej kultury społeczeństw Ameryki Południowej oraz do zagłady ponad 90% tamtejszych mieszkańców.

Nowy papież pragnie zapisać się w dziejach Kościoła przełomowym wydarzeniem. Decyduje się na beatyfikację K. Kolumba.

Kim był Kolumb? Opryszkiem, przebiegłym aktorem, dziwkarzem, pośrednio mordercą i twórcą nowych szlaków niewolniczych. Uważał napotkanych tubylców za elementy świata nieożywionego.

On i jego następcy przyczynili się do destrukcji wspaniałej kultury...

Doskonały opis wierzeń Azteków i ich życia duchowego zawarty w "zwykłej" powieści.

Doskonały opis wierzeń Azteków i ich życia duchowego zawarty w "zwykłej" powieści.

Wielki powrót do "nudnej lektury szkolnej".
Przeczytana w oryginale zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
Boccaccio jest bez wątpienia geniuszem. We wstępie informuje nas, iż jest jedynie skromnym kolekcjonerem nowel opowiedzianych przez innych- 10 młodych florentczyków, którzy uciekają przed dżumą z miasta i chronią się w bajecznej willi. Ich podróż, według świadczeń Boccaccia faktycznie odbyła się, ale nie podaje szczegółów dotyczących osób biorących w niej udział, aby nie narazić ich na zniesławienie za utratę dobrych obyczajów:)
Boccaccio, przebywając w Neapolu na dworze Federyka II miał możliwość nie tylko korzystania z przebogatej biblioteki królestwa, lecz również miał żywy kontakt ze kulturą wschodnią. W ten sposób poznał motywy i wątpi z indyjskiej Panchatantra oraz perskiej Książki Sindbada, które pojawiły się następnie w Dekameronie.

Sława Boccaccia związana jest nie tylko z faktu stania się wielkim autorytetem z zakresu językoznawstwa- obok Dantego i Petrarki uważany jest za twórcę literackiego języka włoskiego.
Jedynie wnikliwa, wielopłaszczyznowa lektura pozwala na odkrycie prawdziwego Boccaccia, który stawia wyzwanie czytelnikowi, prowadzi grę, wprowadza w ślepe uliczki, bawi się językiem by najpełniej poruszyć czytelnika. Słowa mają inne znaczenie, iż to przypisane w języku potocznym, wydarzenia należy interpretować metaforycznie, aby odkryć prawdziwą historię. Rzecz jasna tym, co najczęściej ukryte, była uprawiana miłość.

Znamienne jest również to, iż Boccaccio dedykuje Dekameron kobietom, aby pogrążając się w lekturze mogły zapomnieć o smutkach codzienności oraz bólu złamanych serc. W jego czasach kobiety całe życie spędzały w domu, nie mogły wychodzić bez opieki, nie mając nic do zrobienia poza haftowaniem, śpiewaniem oraz muzykowaniem pogrążały się najczęściej we wspomnieniach o swoich ukochanych, a że były to miłości nieszczęśliwe- cierpiały. Mężczyzn ten problem nie dotyczył- oni podróżowali, robili interesy, chodzili na polowanie na ryby, nawet nieszczęśliwie zakochani mogli znaleźć odskocznię.
Dekameron został stworzony dla kobiet, niosąc im pocieszenie i otuchę w godzinach smutku, by otrzeć łzy nieszczęśliwych miłości.

Doceniam ten dar.

Wielki powrót do "nudnej lektury szkolnej".
Przeczytana w oryginale zrobiła na mnie ogromne wrażenie.
Boccaccio jest bez wątpienia geniuszem. We wstępie informuje nas, iż jest jedynie skromnym kolekcjonerem nowel opowiedzianych przez innych- 10 młodych florentczyków, którzy uciekają przed dżumą z miasta i chronią się w bajecznej willi. Ich podróż, według świadczeń Boccaccia...

Miłość i zbrodnia.
Główna bohaterka pragnąc uratować ukochanego przed utratą wszystkiego, co posiada, postanawia zabić. "To nie byłam ja, straciłam częściowo świadomość, kontakt ze światem, opanowało mnie szaleństwo"- infantylne zagrania i obłudna chęć pokutowania do końca życia.
Jej ukochany? Żałosny typ. Jedynie użala się nad sobą, roztrwania pieniądze, bawi się i bałamuci napotkane kobiety. Jego romans z Anessą ma na celu jedynie zaspokojenie żądz i namiętności. Gdy postanawia ją poślubić kieruje się pragmatyzmem: ktoś musi mu prać, sprzątać i gotować.
Akcja bezbarwna. Bohaterowie obłudni.
Książka z rodzaju beznadziejnych.

Miłość i zbrodnia.
Główna bohaterka pragnąc uratować ukochanego przed utratą wszystkiego, co posiada, postanawia zabić. "To nie byłam ja, straciłam częściowo świadomość, kontakt ze światem, opanowało mnie szaleństwo"- infantylne zagrania i obłudna chęć pokutowania do końca życia.
Jej ukochany? Żałosny typ. Jedynie użala się nad sobą, roztrwania pieniądze, bawi się i...

Świetna książeczka dla małej dziewczynki, która chciałaby żyć w niesamowitym świecie.

Świetna książeczka dla małej dziewczynki, która chciałaby żyć w niesamowitym świecie.

Wyjątkowy, cudowny świat...

Jedyna książka, którą przeczytałam dwa razy.
Świadczy to o tym, iż jest to najlepsza książka jaką czytałam.
W dzieciństwie, w czasach, kiedy potrafiłam szczerze się zachwycić.

Wyjątkowy, cudowny świat...

Jedyna książka, którą przeczytałam dwa razy.
Świadczy to o tym, iż jest to najlepsza książka jaką czytałam.
W dzieciństwie, w czasach, kiedy potrafiłam szczerze się zachwycić.

Biorąc do ręki tę książkę liczyłam się z tym, że Maria Listru pozna tajemnice accabadory i będzie kontynuatorką Bonarii.
Jednakże wątek accabadory wydaje mi się jedynie interesującym dodatkiem do zwykłej biografii Marii. Chciałam czegoś więcej, tutaj nic mnie szczególnie nie zaskoczyło. Wciąż czekałam, aż się coś wydarzy, ale nie nastąpiło nic poruszającego, wstrząsającego.

Biorąc do ręki tę książkę liczyłam się z tym, że Maria Listru pozna tajemnice accabadory i będzie kontynuatorką Bonarii.
Jednakże wątek accabadory wydaje mi się jedynie interesującym dodatkiem do zwykłej biografii Marii. Chciałam czegoś więcej, tutaj nic mnie szczególnie nie zaskoczyło. Wciąż czekałam, aż się coś wydarzy, ale nie nastąpiło nic poruszającego, wstrząsającego.

Jak długo przygotowywał się do napisania tej książki?
Może interesował się historią czasu, powstawaniem wszechświata, pierwotną kreacją atomów.
Nie była to dla mnie przyjemna lektura. Głębokie abstrakcyjne analizy, długie wywody o niewiadomej. Starałam się z całych sił skoncentrować, lecz i tak gubiłam wątek. Wyłączałam się.

Owszem. Połączenie czegoś w rodzaju podręcznika do fizyki i stworzenie na podstawie wybranego fragmentu analizy naukowej fantastycznej opowieści. Niespotykane. Ilu autorów podjęłoby się podobnego wyczynu?

Nie wiem jak to ocenić. Czy wziąć pod uwagę sztukę wypowiedzi, która kształtuje się na poziomie przekraczającym najwyższy. Czy zdolność analitycznego myślenia, która osiągnęła wyżyny intelektualne. Czy tylko moje ograniczenie, jako czytelniczki, która z trudem dobrnęła do końca, którą te wywody przerosły, nudziły, nic z nich nie zdołało zapisać się w mojej pamięci.
Jest to dzieło szczególne, ale nie na mój mało wysublimowany gust.

Jak długo przygotowywał się do napisania tej książki?
Może interesował się historią czasu, powstawaniem wszechświata, pierwotną kreacją atomów.
Nie była to dla mnie przyjemna lektura. Głębokie abstrakcyjne analizy, długie wywody o niewiadomej. Starałam się z całych sił skoncentrować, lecz i tak gubiłam wątek. Wyłączałam się.

Owszem. Połączenie czegoś w rodzaju podręcznika...

Książka książki w książce.
Ile ma płaszczyzn? Kto jest bohaterem, kto autorem, kto czytelnikiem?
Męczę się, męczę ją, nawet bohaterowie są zmęczeni pogonią za prawdziwą książką.

Zamek z iluzji, samych niewiadomych, gra autora z czytelnikiem.
"Miej się na baczności, Czytelniku, tutaj wszystko jest inne, niż ci się wydaje, wszystko jest dwuznaczne..."

Niewiarygodna retoryka, erudycja.
Geniusz autora.

Nie wiem ile razy będę musiała ją przeczytać, żeby odkryć wszystko co, ukryte, czego nie udało mi się uchwycić za pierwszym razem, czego było już za wiele podczas pierwszego spotkania z tą książką.

Książka książki w książce.
Ile ma płaszczyzn? Kto jest bohaterem, kto autorem, kto czytelnikiem?
Męczę się, męczę ją, nawet bohaterowie są zmęczeni pogonią za prawdziwą książką.

Zamek z iluzji, samych niewiadomych, gra autora z czytelnikiem.
"Miej się na baczności, Czytelniku, tutaj wszystko jest inne, niż ci się wydaje, wszystko jest dwuznaczne..."

Niewiarygodna...

Istnieją sprawy, wydarzenia, które nie wyjdą na jaw, które nie znoszą światła dziennego, podobnie jak oczy puszczyka.

Dobra powieść, o potędze, która trzęsie Sycylią.
Doskonale przedstawiony mechanizm działania mafii i bezradność organów ścigania.

Istnieją sprawy, wydarzenia, które nie wyjdą na jaw, które nie znoszą światła dziennego, podobnie jak oczy puszczyka.

Dobra powieść, o potędze, która trzęsie Sycylią.
Doskonale przedstawiony mechanizm działania mafii i bezradność organów ścigania.

Chyba zbyt duża objętość jak na przekazaną treść.
Po cóż było te 450 stron o uczuciu do ciotki Julii i pokonywaniu wszystkich przeciwności losu? Po to, żeby w ostatnim rozdziale wspomnieć o rozwodzie i o nowym ślubie, tym razem z kuzynką? Te kolokacje rodzinne spowodowały przesyt materiału. Tak samo jak opowiadania radiowe Pedra Camacho.
Czy w Peru nie ma innych kobiet/mężczyzn i trzeba wiązać się z osobami z najbliższej rodziny? Wypełnia mnie wstrętem.

Chyba zbyt duża objętość jak na przekazaną treść.
Po cóż było te 450 stron o uczuciu do ciotki Julii i pokonywaniu wszystkich przeciwności losu? Po to, żeby w ostatnim rozdziale wspomnieć o rozwodzie i o nowym ślubie, tym razem z kuzynką? Te kolokacje rodzinne spowodowały przesyt materiału. Tak samo jak opowiadania radiowe Pedra Camacho.
Czy w Peru nie ma innych...

Filozoficzna opowiastka o akceptacji oraz o czerpaniu radości z codziennego życia.

Uczucie, które potrafi wznieść się ponad powierzchowne wrażenia, brak atrakcyjności fizycznej i odkryć niewidoczne- dobroć, wrażliwość, szlachetność. Śliczna kobieta, która zakochuje się w strasznej kreaturze.
Piękna bajka.
Ilu z nas miałoby odwagę/przyjemność być z kimś fizycznie odrażającym?
Och, wyobrażam sobie Wasze potępiające mnie myśli. Uznanie mnie za płytką, bezwartościową osobę.
Kto jest bez winy niechaj pierwszy rzuci kamień.

Nie zwróciłam uwagi na kwestie dotyczące samobójstwa i pozbawienia się tożsamości. Cóż. Dopóki się żyje nic nie jest stracone. Nie rozumiem jak można samemu odebrać sobie tę SZANSĘ, jaką jest życie. Bohater sam później stwierdził, że nie było warto, że skrzywdził ludzi, których kochał, ale uzmysłowił to sobie gdy było już za późno.
Lekcja 1- zamiast tracić siłę na rozpacz, wykorzystaj ją na odbudowę.

Filozoficzna opowiastka o akceptacji oraz o czerpaniu radości z codziennego życia.

Uczucie, które potrafi wznieść się ponad powierzchowne wrażenia, brak atrakcyjności fizycznej i odkryć niewidoczne- dobroć, wrażliwość, szlachetność. Śliczna kobieta, która zakochuje się w strasznej kreaturze.
Piękna bajka.
Ilu z nas miałoby odwagę/przyjemność być z kimś fizycznie...