Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To mój najbardziej ambitny projekt przewidziany na ten rok. Doprawdy nie mam pojęcia jak to się stało, że dopiero sięgnąłem po ten tytuł, widocznie tak miało być. Jako osoba oczytana mogę się delektować wspaniałą treścią i w pełni docenić to wybitne dzieło. Traktuję to jako nagrodę za poświęcanie tyle czasu na literaturę. Pierwszy tom "Nędzników" wciągnął mnie bez reszty od samego początku. Pasjonujące losy galernika Jana Valjeana, jego niezwykła przemiana i kolejne przygody to jedno. A drugie to umiejscowienie powieści we francuskich realiach, przybliżanie historii, konflikty polityczne, niesamowity rozdział opisujący klęskę Napoleona pod Waterloo, co zapoczątkowało zupełnie nową historię zarówno dla Francji jak i świata. Wreszcie pod koniec pojawił się bardzo ciekawy bohater Mariusz i mniemam, że w drugim tonie ten wątek będzie kontynuowany. Viktor Hugo był wielkim pisarzem, powieść jest absolutnie zachwycająca pod względem stylu literackiego, języka, psychologii postaci, odwzorowania realiów i ponadczasowości. Bardzo szybko mi to poszło i liczę, że drugi tom będzie równie wspaniały. W zasadzie to jestem tego pewien.

To mój najbardziej ambitny projekt przewidziany na ten rok. Doprawdy nie mam pojęcia jak to się stało, że dopiero sięgnąłem po ten tytuł, widocznie tak miało być. Jako osoba oczytana mogę się delektować wspaniałą treścią i w pełni docenić to wybitne dzieło. Traktuję to jako nagrodę za pośw...

Rozwiń Zwiń

Czytałem już biografię Phila Jacksona, książkę o drodze do pierwszego tytułu z Bulls i ostatniego tańca z Bykami. Tym razem sięgnąłem po tytuł, który ukazał się w Polsce prawie 20 lat po amerykańskiej premierze. Pisana w formie dziennika legendarnego trenera z jego (wtedy się tak wydawało) ostatniego sezonu z Lakers -2003/2004. Po 3 mistrzostwach sezon 2002/03 przyniósł rozczarowanie spowodowane odpadnięciem ze Spurs. Drużyna Jeziorowców została wzmocniona przez uznanych weteranów-Paytona i Malone`a, później okazało się, że był to też ostatni sezon Shaq`a. Phil Jackson opisuje historie z tego sezonu, m.in. konflikt z Kobem, który wtedy był oskarżony o gwałt i uwagę dzielił między sezonem, a salami sądowymi w Kolorado, jego wieczne spięcia z Shaqiem. Ogólnie mimo dobrego startu sezon był dla Lakers ciężki, ostatecznie doszli do finału, który przegrali. Czytało się samo.

Czytałem już biografię Phila Jacksona, książkę o drodze do pierwszego tytułu z Bulls i ostatniego tańca z Bykami. Tym razem sięgnąłem po tytuł, który ukazał się w Polsce prawie 20 lat po amerykańskiej premierze. Pisana w formie dziennika legendarnego trenera z jego (wtedy się tak wydawało)...

Rozwiń Zwiń

Jeszcze jedna bardzo udana pozycja w dorobku Wharton`a. Tym razem pisarz przenosi czytelnika w realia wojenne, a w roli bohaterów obsadza młodych amerykańskich żołnierzy z grupy rozpoznaniowej. Ta powieść dobrze pokazuje, że w wojnach biorą udział głównie dzieci/nastolatkowie. W imię możnowładców, pazernych hien, którym wiecznie mało i które to hieny za nic sobie mają życie ludzkie. Przecież trzeba dopasać potężne korporacje, głównie te zbrojeniowe. Nie żal mi tych sfanatyzowanych idiotów, którzy uwierzyli w propagandę w jakieś śmieszne hasełka o patriotyzmie i wartościach. Ale młodych ludzi siłą wepchniętych w mundury, którzy nie dają się ogłupić i są świadomi bezsensu tej całej machiny wojennej zawsze mi szkoda i zawsze stanę po ich stronie. Tacy też byli bohaterowie tej książki. Autor pokazał tutaj ciekawą perspektywę młodych intelektualistów, którzy starali się dbać o porządek, nie przeklinać i nie nazywać tzw. wroga (w tym przypadku Niemców) nienawistnymi inwektywami. Gra w brydża, szachy, poszanowanie drugiego człowieka, tym się charakteryzowali. Młodzi ludzie byli zagubieni, ale wspólnie starali się przeżyć, chcieli unikać walki, woleli iść do niewoli niż zabijać, to już była ostateczność. Wątek o wspólnym zbrataniu się Amerykanów z Niemcami, zawieszenie broni i wspólne śpiewanie kolęd był wspaniały i poruszający, za to podwyższę ocenę o jedno oczko. Bardzo sobie cenię taki antywojenny przekaz. Pacyfizm zawsze musi stać na pierwszym miejscu. Krótko, treściwie, warto poświęcić czas na przeczytanie.

Jeszcze jedna bardzo udana pozycja w dorobku Wharton`a. Tym razem pisarz przenosi czytelnika w realia wojenne, a w roli bohaterów obsadza młodych amerykańskich żołnierzy z grupy rozpoznaniowej. Ta powieść dobrze pokazuje, że w wojnach biorą udział głównie dzieci/nastolatkowie. W imię możno...

Rozwiń Zwiń

Muszę przyznać, że ta powieść przerosła zdecydowanie moje oczekiwania. Rasowy kryminał z wczesnego PRLu, mocno inspirowany Agatą Christie, ale z większym wątkiem sensacyjnym. Polubiłem postać głównego bohatera doktora Kostrzewy, który przyjechał na prowincję podjąć prywatne śledztwo. Tajemnice z przeszłości, zaginiony skarb, a przede wszystkim morderstwo i widmo kolejnych zbrodni. Skrupulatne śledztwo, badanie tropów, wszyscy podejrzani etc. Poczytny kryminał, który po kilkudziesięciu latach nadal dostarcza czytelnikowi rozrywki i tego czego się oczekuje od książki tego gatunku. Być może kiedyś sprawdzę coś jeszcze Kosteckiego. I jestem zdania, że PRL pozostawił po sobie dość bogaty dorobek literacko-filmowy, który przewyższa stokroć wszystko z ostatniego trzydziestolecia.

Muszę przyznać, że ta powieść przerosła zdecydowanie moje oczekiwania. Rasowy kryminał z wczesnego PRLu, mocno inspirowany Agatą Christie, ale z większym wątkiem sensacyjnym. Polubiłem postać głównego bohatera doktora Kostrzewy, który przyjechał na prowincję podjąć prywatne śledztwo. Tajem...

Rozwiń Zwiń

"Sinobrodego" i "Rysia Snajpera" czytałem już wiele lat temu, więc trochę upłynęło zanim sięgnąłem znów po Vonneguta. I ta powieść była o wiele lepsza niż tamte. Jako zadeklarowany pacyfista popieram wszelkie powieści antywojenne. Vonnegut niczym Heller w "Paragrafie 22" za pomocą ironii i sarkazmu przedstawił okrutne realia wojny. Pisarz jako jeniec wojenny był świadkiem bombardowania Drezna i za pomocą swojego bohatera mógł przedstawić po swojemu to okrutne ludobójstwo. Było tu przenoszenie w czasie, porwanie przez kosmitów, zakrzywianie czasoprzestrzeni, a wszystko po to by przedstawić straszliwe zagubienie człowieka w wojennych realiach. Vonnegut wykazał się wyobraźnią, za pomocą krótkiej formy dotarł do sedna. Do miana arcydzieła zabrakło sporo, ale bez wątpienia to ważna pozycja dla amerykańskiej literatury.

"Sinobrodego" i "Rysia Snajpera" czytałem już wiele lat temu, więc trochę upłynęło zanim sięgnąłem znów po Vonneguta. I ta powieść była o wiele lepsza niż tamte. Jako zadeklarowany pacyfista popieram wszelkie powieści antywojenne. Vonnegut niczym Heller w "Paragraf...

Rozwiń Zwiń

Dzięki zbiorom kolegi miałem wielką przyjemność przeczytać tę drugą po "Dniu z życia Iwana Denisowicza" powieść Sołżenicyna. Tu już tytuł zwiastował coś co najmniej dobrego. Pisarz dysponuje świetnym piórem, co pozwoliło mu stworzyć dzieło trudne w niezwykle ciekawy i złożony psychologicznie sposób. Moje skojarzenia z literackie z tą książką to "Czarodziejska Góra", "Lot nad kukułczym gniazdem" i "Na marginesie życia". Trafienie do szpitala na onkologię jest niemal równoznaczne z wyrokiem śmierci. Tam już mało komu udaje się wyzdrowieć, w grę wchodzi potworna presja, paraliżujący strach, nieustannie wiszące nad głową widmo rychłego odejścia z tego świata. Na takim oddziale panuje prawdziwy komunizm, wszyscy są równi i jednakowo bezradni wobec śmiertelnej choroby. Ale nie tylko pacjenci tworzą szpitalne życie, a również lekarze i cały personel medyczny: pielęgniarki, salowe, sprzątaczki. Panuje tam swoista rutyna i rygor, katem jest śmierć, a stąd już nietrudno dojść skojarzeniem do realiów więziennych. I wiadomo, że tu już dochodzimy do zamordystycznego systemu ZSRR, akcja powieści działa się w latach pięćdziesiątych, około 2 lata po śmierci Stalina. Początkowo myślałem, że będzie to historia komunistycznego aparatczyka i donosiciela Pawła Nikokałewicza, ale jego wątek zszedł na drugi plan, a najważniejszą postacią okazał się zesłaniec i były więzień łagru Oleg Kostogłotow. Jakże fascynujące było w pewnym momencie zestawienie tych dwóch postaci, które stały po dwóch stronach barykady. Niezwykły był tu wątek miłosny Olega z lekarką niemieckiego pochodzenia Wegą. Ta nieszczęśliwa miłość była opisana z najwyższym stopniem wtajemniczenia, to było rzeczywiście poruszające. Chociaż wątki związane z łagrem i aparatem represyjnym były poboczne, to czuć było atmosferę tego osaczenia i uwięzienia przez całą książkę. Długo mógłbym jeszcze pisać i nawiązywać do różnych wątków, bo to właśnie taka powieść, która porusza do myślenia i analiz. Kolejna powieść, która trafia do wspaniałego i ponadczasowego katalogu literatury rosyjskiej. To się czytało jednym tchem.

Dzięki zbiorom kolegi miałem wielką przyjemność przeczytać tę drugą po "Dniu z życia Iwana Denisowicza" powieść Sołżenicyna. Tu już tytuł zwiastował coś co najmniej dobrego. Pisarz dysponuje świetnym piórem, co pozwoliło mu stworzyć dzieło trudne w niezwykle ciekawy i złożony psy...

Rozwiń Zwiń

Jak tylko zobaczyłem, że pojawiła się na polskim rynku biografia Steva Kerr`a wiedziałem, że muszę to szybko przeczytać. Jakoś tak się stało, że od pewnego czasu kibicuję Golden State Warriors, a nie byłoby tej znakomitej drużyny z czterema mistrzostwami w ostatnich latach bez ich charyzmatycznego trenera. Ale zanim Kerr przejął stery Wojowników miał zarówno bardzo ciekawą karierę jak i życie. Ze względu na pracę rodziców mieszkał za młodu w Bejrucie, Egipcie i Europie co wpłynęło na jego postawę w przyszłości i wyrobiło w nim charakter i tolerancję dla innych kultur. Spotkała go za młodu wielka tragedia gdy terrorysta zamordował jego ojca, ta historia w przyszłości połączyła go niejako z Jordanem, który też stracił ojca w tragicznych okolicznościach. Steve Kerr nie był wybitnie utalentowanym koszykarzem, miał duże braki, zwłaszcza w grze obronnej, ale słynął z dobrej skuteczności i groził rzutem za 3. Chyba w dzisiejszej NBA bardziej by się odnalazł, ale 3 mistrzowskie tytuły z Bulls i w pomniejszej roli 2 pierścienie ze Spurs to wybitne osiągnięcie. Przez 8 lat po karierze komentował mecze aż w końcu odnalazł swoje powołanie i miejsce na ziemi w Oakland. Biografia przedstawia nie tylko sportowca, ale też ciekawego człowieka. Kerr nie boi się głośno manifestować swoich poglądów, wejść w konflikt z Trumpem, wyrażać swojego zdania w kwestii dostępu do broni. Jest nie tylko sympatycznym i miłym dla gwiazdorów gościem, ale kiedy trzeba potrafi się wściec i pokazać twardy charakter. Historia Kerr`a była niezwykle ciekawa i każdy fan NBA powinien po to sięgnąć.

Jak tylko zobaczyłem, że pojawiła się na polskim rynku biografia Steva Kerr`a wiedziałem, że muszę to szybko przeczytać. Jakoś tak się stało, że od pewnego czasu kibicuję Golden State Warriors, a nie byłoby tej znakomitej drużyny z czterema mistrzostwami w ostatnich latach bez ich charyzma...

Rozwiń Zwiń

Po książki naturszczyków sięgam od lat, bliskie mi są też klimaty ćpuńsko-patologiczne w literaturze. I w moim mniemaniu książka napisana podczas odsiadki za napady na banki przez Nico Walkera nie jest ani kontrowersyjna ani oryginalna. To już było i to w dużo lepszym, ciekawszym i bardziej poruszającym wydaniu. Dużo chaosu, mnóstwo przekleństw, debilizm bohaterów, niskie horyzonty myślowe, brak ciekawych przemyśleń. Główny bohater miał wygodne życie zapewnione przez rodziców, ale nie umiał tego docenić, podchodził do życia bezrefleksyjnie. Wolał się nawalić czym popadnie, szukał przypadkowych znajomości z dziewczynami, był znudzony. Właśnie m.in. takie prymitywy bez perspektyw wstępują do syfu czyt. armii. Był wątek roku spędzonego na "niesieniu demokracji" w Iraku, nie znalazłem w tym niczego wartego uwagi. A potem już wątek ćpuńskiego romansu, przewalaniu pieniędzy na heroinę i zamienniki, napadów i całego tego szajsu. To już lepiej sobie odświeżyć "Dzieci z Dworca Zoo".

Po książki naturszczyków sięgam od lat, bliskie mi są też klimaty ćpuńsko-patologiczne w literaturze. I w moim mniemaniu książka napisana podczas odsiadki za napady na banki przez Nico Walkera nie jest ani kontrowersyjna ani oryginalna. To już było i to w dużo lepszym, ciekawszym i bardzie...

Rozwiń Zwiń

Kolega wysłał mi ostatnio listę książek jakie mogę pożyczyć i natychmiast wpadł mi w oko ten tytuł. Oczywiście już dawno oglądałem ekranizację z Nicholsonem, film bardzo mi się podobał i miałem wielkie oczekiwania. Okazało się, że zostały one przebite z dużą nawiązką i powieść okazała się wielkim i niedocenionym arcydziełem. Przeczytałem wszystkie książki Mario Puzo, "Ojca Chrzestnego" kilkukrotnie, "Honor Prizzich" stawiam na tej samej półce. Cóż to była za fabuła! Przy parze głównych bohaterów "Bonnie i Clyde" wymiękają. Niesamowicie wykreowana postać głównego bohatera, mafijnego cyngla Charleya Pantanny, to był Sycylijczyk z krwi i kości, żaden tam jednowymiarowy prostak. Wszystko w jego życiu zmieniło poznanie mającej polskie korzenie zabójczyni. Fabuła gnała do przodu, pojawiały się kolejne intrygujące smaczki, a końcówka to była prawdziwa jazda bez trzymanki. Pisarz wspiął się na absolutne wyżyny z psychologią postaci. Nie znalazłem w tej historii ani jednego błędu i niedociągnięcia, wszystko dopracowane z niezwykłą dbałością o każdy szczegół. Oczywiście postać Don Corrado nasuwała błyskawiczne skojarzenia z Vitem Corleone, ta postać była fenomenalnie zarysowana. Do tego jeszcze inni członkowie rodziny i ludzie związani z mafią, ale nie będę tu spojlować i psuć zabawę czytelnikom. Chyba jedyny powód, dla którego ta powieść nie jest absolutnym klasykiem stawianym w jednym rzędzie z "Ojcem Chrzestnym" jest niefortunne nazwisko autora. Jeśli ktoś lubi książki o mafii i nie czytał "Honoru Prizzich" niech natychmiast nadrobi zaległości. Lektura obowiązkowa!

Kolega wysłał mi ostatnio listę książek jakie mogę pożyczyć i natychmiast wpadł mi w oko ten tytuł. Oczywiście już dawno oglądałem ekranizację z Nicholsonem, film bardzo mi się podobał i miałem wielkie oczekiwania. Okazało się, że zostały one przebite z dużą nawiązką i powieść okazała się ...

Rozwiń Zwiń

Znakomity dramat historyczny walijskiego pisarza. Wielowątkowa fabuła, która przybliżała wydarzenia z początków XX wieku, przede wszystkim I wojnę światową. Mimo długości od początku czytało się doskonale i szybko, udało mi się przeczytać w tydzień. Nie był to poziom arcydzieła Tołstoja "Wojna i Pokój", ale zdecydowanie czuć było wysiłek autora. Z książki można było zgłębić sytuację walijskich górników, rewolucji bolszewickiej w Rosji, angielskich sufrażystek. Był wątek dwóch rosyjskich braci, z których jeden był bandytą i wiódł później łajdacze życie w USA. Było trochę spraw amerykańskich, wątek trudnej miłości Angielki i Niemca, bo kraje te były zwaśnione przez wojnę. Generalnie długa, ale bardzo dopracowana i wciągająca powieść, warta poświęconego czasu.

Znakomity dramat historyczny walijskiego pisarza. Wielowątkowa fabuła, która przybliżała wydarzenia z początków XX wieku, przede wszystkim I wojnę światową. Mimo długości od początku czytało się doskonale i szybko, udało mi się przeczytać w tydzień. Nie był to poziom arcydzieła Tołstoja &q...

Rozwiń Zwiń