Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cieszę się, że przeczytałam tę książkę, bo znalazłam w niej wiele ciekawych fragmentów. Cieszę się, że skończyłam tę książkę, bo początek oraz - niestety - koniec były pisane bardzo słabo czytającym się stylem…
Najpierw żałowałam, że wypożyczyłam „ niepowieść”, męczyło mnie czytanie. Dalej w części o ciąży zrobiło się przyjemniej - nie ma to jak miks zrozumienia („nie tylko ja tak mam”) oraz nostalgii, wspominania miłych aspektów ciąży, pierwsze razy… na etapie dwójki i trójki dzieci czułam się mega zagubiona - jeśli tak to ma wyglądać, kto takie życie wytrzyma? Niby oczywiste, że miliony kobiet… ale czytając historie nie jest to takie oczywiste.
Bardzo podoba mi się pierwszy z listów do Judyty. Plus kilka następnych. Serio bardzo mi się podoba wiele fragmentów, do zapisania na później.
Szkoda, że mąż zniknął w miarę pojawienia się większej ilości dzieci. Brakowało mi go, bo jakby był nieobecny.

Cieszę się, że przeczytałam tę książkę, bo znalazłam w niej wiele ciekawych fragmentów. Cieszę się, że skończyłam tę książkę, bo początek oraz - niestety - koniec były pisane bardzo słabo czytającym się stylem…
Najpierw żałowałam, że wypożyczyłam „ niepowieść”, męczyło mnie czytanie. Dalej...

Rozwiń Zwiń

Nie doczytałam tej książki do samego końca (bobo ;) ale to, co zdążyłam - zapamiętałam jak pomocne, rzeczowe, dobrze się czytające.

Nie doczytałam tej książki do samego końca (bobo ;) ale to, co zdążyłam - zapamiętałam jak pomocne, rzeczowe, dobrze się czytające.

Bardzo trudna. Dobrze, że powstała.

Bardzo trudna. Dobrze, że powstała.