Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prawdę mówiąc, nie mam wiele do zarzucenia. Książka jest fajna, nawet ciekawa z dosyć interesującą akcją. Niemniej jednak, dzięki opisowi można się dowiedzieć wokół czego kręci się cała atmosfera powieści i nie ma tego zaskoczenia oraz nie jest zbytnio oryginalna.
Jest to książka dla osób o niewielkich wymaganiach na lekkie wieczory. Oceniałabym ją między dobrą a przeciętną.
Niemniej jednak w porównianiu z niektórymi szmatławcami, książka jest bardzo dobra.
To chyba tyle. Tym, którzy zamierzają ją przeczytać, proponuję nie przywiązywać dużych nadziei, tylko podejść do niej na luzie. ;3

Prawdę mówiąc, nie mam wiele do zarzucenia. Książka jest fajna, nawet ciekawa z dosyć interesującą akcją. Niemniej jednak, dzięki opisowi można się dowiedzieć wokół czego kręci się cała atmosfera powieści i nie ma tego zaskoczenia oraz nie jest zbytnio oryginalna.
Jest to książka dla osób o niewielkich wymaganiach na lekkie wieczory. Oceniałabym ją między dobrą a...

Alex i Rosie są najlepszymi przyjaciółmi od wczesnego dzieciństwa (bodajże od 5 lat). Są jak chleb i masło, jedno bez drugiego nie pasuje. Ale sprawy komplikują się, gdy Alex wyjeżdża wcześniej na studia, a Rosie na studniówkę idzie z szkolnym "kolegą" i zachodzi w ciążę. Mając osiemnaście lat i dziecko nie jest łatwo. Zwłaszcza, gdy najlepszy przyjaciel jest tak daleko od ciebie.

Gdy ściągam sobie książki do czytania, staram się ściągnąć ich jak najwięcej, ale każda musi mieć coś, co mnie zaitryguje. Tą książkę ściągnęłam niecały rok temu w wersji "Na końcu tęczy". Jednakże jakoś niespecjalnie chciało mi się ją przeczytać. Dopero gdy zobaczyłam angielski trailer na youtube "Love, Rosie" z moim ulubionym aktorem w roli głównej i dowiedziałam się, że jest to na podstawie książki, wiedziałam, że muszę ją przeczytać.
Otóż, cała książka skałada się z różnych wiadomości przesyłanych sobie przez różne osoby. Są to emaile, esemesy, czy wiadomości na potralach internetowych. Nie ma narratora, książka prowadzona jest poprzez komunikowanie się przez internet.
Muszę powiedzieć, że polubiłam Rosie i w przeciwieństwie do innych bohaterek, nie irytowała mnie. Musiała zajmować się dzieckiem, gdy była bardzo młoda i chyba głównie dlatego miałam do niej taką słabość.
Alexa również uwielbiałam. I nawet nie chodziło o to, że w filmie grał go Sam Claflin ♥. Był pozytywną i uroczą postacią, zwłaszcza z tą swoją dziecinną przypadłością pisania "wjem".

Otóż, tak jakby fabułą tej książki jest przyjaźń damsko-męska. Myślę, że autorka starała się przekazać, że istnieje przyjaźń i mocna więź miezy kobietą i mężczyzną bez miłości i pożądania, ale jednak tego nie wyklucza.
Wątek był ciekawy i rozbudowany.
Jedyną wadą tej książki, moim zdaniem było małe oddanie uczuć. W większości poprostu nie czułam tej chemii między Rosie i Alexem. Dopiero później, gdy próbowali pogodzić się ze swoimi emocjami coś mi zaświtało.
Ale w gruncie rzeczy jest to świetna książka. Opowiada o tym, jak długo można udawać, że miłość to proces chemiczy a serce jest śledzioną (opis filmowy książki - mniej więcej).
Jest naprawdę warta przeczytania i nie żałuję, że poświęciłam jej czas.

Alex i Rosie są najlepszymi przyjaciółmi od wczesnego dzieciństwa (bodajże od 5 lat). Są jak chleb i masło, jedno bez drugiego nie pasuje. Ale sprawy komplikują się, gdy Alex wyjeżdża wcześniej na studia, a Rosie na studniówkę idzie z szkolnym "kolegą" i zachodzi w ciążę. Mając osiemnaście lat i dziecko nie jest łatwo. Zwłaszcza, gdy najlepszy przyjaciel jest tak daleko od...

Cholera, brak mi słów. No dobrze, może nie brak, ale plącze mi się język, jeśli to możliwe piszcząc na klawiaturze.
Otóż, nie będę streszczać opisu, tylko powiem co nieco, co ja myślę o tej książce. Cóż, po pierwsze: Jest rewelacyjna. Po drugie: Jest rewelacyjna. A po trzecie: Jest rewelacyjna.
No cóż, może nie jest arcydziełem, ale miejscami naprawdę wzrusza. Hisotria Lennie daje do myślenia; razem z nią przeżywamy żałobę po Bailey, przybliżamy się z Toby'm i zakochujemy w Joe'm. Nie muszę chyba mówić, że od początku kibicowałam temu drugiemu, bo mam obsesję na punkcie długich rzęs i zielonych oczach u chłopaków. Może mam jakąś manię.
W każdym razie, okropnie podobały mi się wiersze Lennie. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z czymś takim, i mówiąc szczerze, naprawdę pozytywnie mnie to zaskoczyło. Inną rzeczą, która mi się spodobała, był druk. Nie był zwyczajowo czarny, tylko taki niebiesko-granatowy. Spotkałam się już z czymś takim ("Z innej bajki") ale nie zmienia to faktu, że było to coś innego.
W gruncie rzeczy, pomimo błędów interpunkcyjnych w książce, warto ją przeczytać ;)

Cholera, brak mi słów. No dobrze, może nie brak, ale plącze mi się język, jeśli to możliwe piszcząc na klawiaturze.
Otóż, nie będę streszczać opisu, tylko powiem co nieco, co ja myślę o tej książce. Cóż, po pierwsze: Jest rewelacyjna. Po drugie: Jest rewelacyjna. A po trzecie: Jest rewelacyjna.
No cóż, może nie jest arcydziełem, ale miejscami naprawdę wzrusza. Hisotria...