Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce znajdują się następujące opowiadania:
1) G.K. Chesterton "Sklep z duchami"
2) Henry James "Upiorny czynsz"
3) Henry James "Ołtarz zmarłych"
4) John Buchan "Strażnik miru"
5) Jerome K. Jerome "Nawiedzony młyn"
6) Jerome K. Jerome "Szkielet"
7) John Berwick Harwood "Makabra"
8) Mary Elizabeth Braddon "W opactwie Chrighton"
9) Mary Elizabeth Braddon "Cień w kącie"
10) Mary Elizabeth Braddon "Twarz w lustrze"
11) Mary Elizabeth Braddon "John Granger"
12) Mrs Henry Wood "Okultystka starej daty"
13) Mrs Henry Wood "Zaduszki"
14) Mrs Henry Wood "Dziwne doświadczenie"
15) Mrs Henry Wood "Nocne czuwanie Davida Gartha"
16) Mrs Henry Wood "Rzeczywistość czy przywidzenie?"
17) W.W. Fenn "Nawiedzona skała"
18) Autor nieznany "Duch starego Hookera"

W książce znajdują się następujące opowiadania:
1) G.K. Chesterton "Sklep z duchami"
2) Henry James "Upiorny czynsz"
3) Henry James "Ołtarz zmarłych"
4) John Buchan "Strażnik miru"
5) Jerome K. Jerome "Nawiedzony młyn"
6) Jerome K. Jerome "Szkielet"
7) John Berwick Harwood "Makabra"
8) Mary Elizabeth Braddon "W opactwie Chrighton"
9) Mary Elizabeth Braddon "Cień w...

Chyba spodziewałam się trochę czegoś innego - horroru z elementami czarnej komedii - a dostałam bardziej obyczajówkę z psychologią, albo raczej parapsychologią, choć humor momentami też tu się pojawia. Forma i tematyka nastawiły mnie też na jakieś nawiązania do Draculi... Ale do meritum - książka przynajmniej z początku jest ciekawa, ma specyficzny klimat. Jest przystępnie napisana i zaciekawia, dając nadzieję rozwiązanie tajemnicy zamku. Niestety z czasem zaczyna trochę nużyć, a skumulowane przykre wydarzenia dość przytłaczają, brakowało w nich tego paranormalnego pierwiastka z większym przytupem. Historia właściwie nigdzie nie zmierza, zakończenie jest chyba prztyczkiem w nos dla czytelnika, ale mnie zwyczajnie trochę rozczarowało.

Chyba spodziewałam się trochę czegoś innego - horroru z elementami czarnej komedii - a dostałam bardziej obyczajówkę z psychologią, albo raczej parapsychologią, choć humor momentami też tu się pojawia. Forma i tematyka nastawiły mnie też na jakieś nawiązania do Draculi... Ale do meritum - książka przynajmniej z początku jest ciekawa, ma specyficzny klimat. Jest przystępnie...

Delikatne rozczarowanie. To piąta przeczytana przeze mnie książka Du Maurier, i chyba najgorsza. Co prawda nadal dostajemy wybitny opis otoczenia, świetne budowanie napięcia (szczególnie na początku), ale główna intryga jest banalna, a plot twist źle podbudowany. Końcówka zawodzi - wplata w niezły dramat obyczajowy z elementami gothicu jakiś fantastyczno-lovecraftowski ton. Zupełnie niepotrzebnie.

Delikatne rozczarowanie. To piąta przeczytana przeze mnie książka Du Maurier, i chyba najgorsza. Co prawda nadal dostajemy wybitny opis otoczenia, świetne budowanie napięcia (szczególnie na początku), ale główna intryga jest banalna, a plot twist źle podbudowany. Końcówka zawodzi - wplata w niezły dramat obyczajowy z elementami gothicu jakiś fantastyczno-lovecraftowski ton....

Jest to różnorodny wybór opowiadań i niestety z punktu widzenia zwykłego czytelnika nie jest to zaleta - opowiadania są dość nierówne, część jest dość nużąca i niezbyt ciekawa. Być może to kwestia dezaktualizacji takiego stylu, czy po prostu innych oczekiwań względem "niesamowitości". Pierwsze opowiadanie (a za razem najdłuższe) jest według mnie najlepszym w zbiorze. Po nim oczekuje się czegoś równie dobrego, lub nawet lepszego, a to nie następuje.

Z drugiej strony, na pewno będzie to dobra lektura dla entuzjasty literatury francuskiej takiego okresu.

Opowiadania w zbiorze:
1) Jaques Cazotte - Diabeł zakochany
2) Charles Nodier - Trilby albo Chochlik z Argyle
3) Gerard de Nerval - Zaczarowana ręka
4) Prosper Merimee - Czyścowe dusze
5) Honore de Balzac - Melmoth pojednany
6) Theophile Gautier - Arria Marcella
7) Jules Barbey d'Aurevilly - Najpiękniejsza miłość Don Juana
8) Auguste de Villiers de I'Isle-Adam - Zapowiedź; Miłość do tego co naturalne
9) Guy de Maupassant - Zjawa; Horla
10) Anatole France - Pan Pigeonneau
11) Guillaume Apollinaire - Zniknięcie Honoriusza Subraca

Jest to różnorodny wybór opowiadań i niestety z punktu widzenia zwykłego czytelnika nie jest to zaleta - opowiadania są dość nierówne, część jest dość nużąca i niezbyt ciekawa. Być może to kwestia dezaktualizacji takiego stylu, czy po prostu innych oczekiwań względem "niesamowitości". Pierwsze opowiadanie (a za razem najdłuższe) jest według mnie najlepszym w zbiorze. Po nim...

Świetna jako satyra i niestety trochę przeciętna jako powieść. Działa najlepiej, kiedy obnaża stereotypy i niedorzeczności powieści gotyckiej. Jednak tak jak Austen nawiązuje do "Tajemnic zamku Udolpho", tak jej historia przy tamtej jest dość nużąca (a warto zauważyć, że "Udolpho" jest książką kilka razy dłuższą). Kiedy forma bierze górę nad treścią, dostajemy trochę wyblakłych bohaterów, rozciągnięte opisy, niezbyt ciekawe miejsca. Oczywiście należy brać pod uwagę to, że w swoich czasach prawdopodobnie była to przełomowa twórczość. W dziesiejszych, sprawdzi się raczej tylko jako wesoła ciekawostka.

Świetna jako satyra i niestety trochę przeciętna jako powieść. Działa najlepiej, kiedy obnaża stereotypy i niedorzeczności powieści gotyckiej. Jednak tak jak Austen nawiązuje do "Tajemnic zamku Udolpho", tak jej historia przy tamtej jest dość nużąca (a warto zauważyć, że "Udolpho" jest książką kilka razy dłuższą). Kiedy forma bierze górę nad treścią, dostajemy trochę...