Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Życie w Appalachach jest proste dla ludzi pokroju Demona. Może nie łatwe, ale proste. Po prostu jest się tam pośród tych samych ludzi, zdarzeń, czynności i miejsc a Hrabstwo Lee z upływem czasu kurczy się z rozmiarów całego wszechświata do tych kilku punktów oddalonych od siebie o kilka godzin jazdy samochodem. Max.
Wszystko dzieje się, bo zawsze się tak działo. Jesteś tu, bo nie wiesz gdzie indziej miałbyś być. Pijesz, bo starzy pili i wszyscy piją. Jointy wiadomo - wszyscy jarają a kiedy przez okolicę przetacza się fala opioidów – jesz ten oxycodin, jak cała reszta – najpierw, bo boli Cię kolano a potem bo tak wyszło. Nie ćpie. Lekarz mi przepisał. Przynajmniej na początku.
Nic się nie należy takim, jak Ty Demon. Nawet kiedy spotyka Cię coś dobrego – nie przyzwyczajaj się – to tylko wyjątek, nie oczekuj niczego – nie zasługujesz na nic. Masz swój moment chwały, jak Al Bundy – coś jak cztery przyłożenia w jednym meczu, ale nie na długo – nawet Al ma dom, dwójkę dzieci, żonę, psa i pracę. Ty w porywach masz starą Impalę, dziewczynę – ćpunkę i jej psa, który chce Cię zagryźć. Nic Ci się nie należy. Talent nie jest dla takich, jak Ty. Tacy jak Ty spuszczają kwas z akumulatora na wysypisku za parę dolarów i hot-doga po terminie. Jebane rednecki.
Wszystko jest kołem, wszystko wraca w te same miejsca, te same gęby, te same żarty, wszystkie te historie dzieją się wciąż od początku – zmieniają się jedynie lokatorzy wynajętych przyczep i miejsca, w których respią się ci sami ludzie w odrobinę innych okolicznościach – wciąż jednak w obrębie zamkniętego zbioru.
O tym jest ta książka. O niemożności, o braku chęci, o beznadziei. O biedzie wpisanej w system, programowanej bezradności. O tym czy da się z tego wydostać.
Mocne 8/10

Życie w Appalachach jest proste dla ludzi pokroju Demona. Może nie łatwe, ale proste. Po prostu jest się tam pośród tych samych ludzi, zdarzeń, czynności i miejsc a Hrabstwo Lee z upływem czasu kurczy się z rozmiarów całego wszechświata do tych kilku punktów oddalonych od siebie o kilka godzin jazdy samochodem. Max.
Wszystko dzieje się, bo zawsze się tak działo. Jesteś tu,...

Słodko - gorzka historia o byciu artystą, o Polsce lat przemian. O byciu muzykiem, kolegą, mężem, ojcem, synem. Sobą. O rynku wydawniczym i o tym dlaczego po latach w branży nie masz na szpital. O robieniu hitów i robieniu muzyki. O kolegach, których nie ma.
Warto.

Słodko - gorzka historia o byciu artystą, o Polsce lat przemian. O byciu muzykiem, kolegą, mężem, ojcem, synem. Sobą. O rynku wydawniczym i o tym dlaczego po latach w branży nie masz na szpital. O robieniu hitów i robieniu muzyki. O kolegach, których nie ma.
Warto.

Próba przybliżenia zawiłych, acz fundamentalnych tematów w przystępny sposób. Na plus - gawędziarski styl autora i umiejętność analogii. Z minusów - wciąż jestem za głupi.
Polecam

Próba przybliżenia zawiłych, acz fundamentalnych tematów w przystępny sposób. Na plus - gawędziarski styl autora i umiejętność analogii. Z minusów - wciąż jestem za głupi.
Polecam