Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współczesny świat albo od tematu śmierci ucieka, albo ją trywializuje ("zabili go i uciekł"), albo banalizuje (byle bez cierpienia). Śmierć mnichów jest po prostu przeprowadzką, a cierpienie przygotowaniem i dojrzewaniem do pełni życia. Diat nie próbuje przekonać, że zakonnicy się nie lękają, ale oni wierzą i stąd płynie uch mądrość. To książka dla każdego, bowiem każdego śmierć kiedyś zabierze, a zdecydowanie lepiej się przygotować na spotkanie z tą rzeczywistością niż udawać, że jej nie ma.

Współczesny świat albo od tematu śmierci ucieka, albo ją trywializuje ("zabili go i uciekł"), albo banalizuje (byle bez cierpienia). Śmierć mnichów jest po prostu przeprowadzką, a cierpienie przygotowaniem i dojrzewaniem do pełni życia. Diat nie próbuje przekonać, że zakonnicy się nie lękają, ale oni wierzą i stąd płynie uch mądrość. To książka dla każdego, bowiem każdego...

To jest LITERATURA. Chciałabym przeczytać choć jedną powieść napisaną w ciągu ostatnich 20 lat, która byłaby tak piękna, jak książka Undset. I nie chodzi mi wcale o wątek konwertycki, choć i ten ukazany jest po mistrzowsku. To przede wszystkim niezwykłość języka, plastyczność opisów i przyrody, i stanu umysłu, i krajobrazów ducha głównego bohatera. Świetne kreacje pobocznych postaci a do tego jeszcze rozległy przekrój społeczno-polityczny Norwegii początku ubiegłego wieku. Każde zdanie powieści było dla mnie przeżyciem artystycznym. Taką prozę się smakuje, napawając zmysły i pobudzając wyobraźnię. Polecam z całego serca.

To jest LITERATURA. Chciałabym przeczytać choć jedną powieść napisaną w ciągu ostatnich 20 lat, która byłaby tak piękna, jak książka Undset. I nie chodzi mi wcale o wątek konwertycki, choć i ten ukazany jest po mistrzowsku. To przede wszystkim niezwykłość języka, plastyczność opisów i przyrody, i stanu umysłu, i krajobrazów ducha głównego bohatera. Świetne kreacje...

Moim zdaniem opowieść jeszcze lepsza niż "Harda". Majstersztyk połączenia historii, wyobraźni, poezji i...humoru. Bardzo rzadko zdarza mi się śmiać podczas czytania, ale tym razem inteligentny żart i cudny dystans autorki do bohaterów oraz ich samych do siebie nawzajem rozbawiał mnie i rozświetlał serce. Poza tym to niezwykle mądra książka o wierze, zaufaniu, pokorze, ale i dumie. Moim zdaniem, powinna stać się obowiązkową lekturą Polaków.

Moim zdaniem opowieść jeszcze lepsza niż "Harda". Majstersztyk połączenia historii, wyobraźni, poezji i...humoru. Bardzo rzadko zdarza mi się śmiać podczas czytania, ale tym razem inteligentny żart i cudny dystans autorki do bohaterów oraz ich samych do siebie nawzajem rozbawiał mnie i rozświetlał serce. Poza tym to niezwykle mądra książka o wierze, zaufaniu, pokorze, ale i...

Cherezińska potrafi przywracać Polakom dobrą historyczną pamięć, pokazując bohaterstwo. Zapominamy o nim, bo wielu honorowych i godnych tego miana zamordowali nam komuniści, wtłaczając do głów powojennych pokoleń kompleks niższości i służalczości. Dlatego powieść, którą czyta się z zapartym tchem, a która (mnie przynajmniej) pozwoliła odkryć i usystematyzować mało znane fakty zasługuje - moim zdaniem - na najwyższą ilość gwiazdek. Piękna opowieść o pięknych ludziach.

Cherezińska potrafi przywracać Polakom dobrą historyczną pamięć, pokazując bohaterstwo. Zapominamy o nim, bo wielu honorowych i godnych tego miana zamordowali nam komuniści, wtłaczając do głów powojennych pokoleń kompleks niższości i służalczości. Dlatego powieść, którą czyta się z zapartym tchem, a która (mnie przynajmniej) pozwoliła odkryć i usystematyzować mało znane...

Kto czytuje moje recenzje ten wie, że rzadko daję 10/10. W tym przypadku się nie wahałam. To wybitna literatura o walorach i estetycznych, i literackich, i erudycyjnych, i religijnych, i moralnych. Choć nieco przydługa i czasem zagmatwana w meandrach historiozofii "Opowieść ojca" pozwala wierzyć w wartość człowieczeństwa zespolonego ściśle z chrześcijaństwem, które jest więzią miłości z Bogiem oraz ludźmi. Przejmująca wędrówka Kanadyjczyka nabiera wymiaru przypowieści i mimo że autorowi nie udało się uniknąć pewnego rodzaju romantycznego melodramatyzmu, to jednak stworzył dzieło na miarę arcydzieła. Oby więcej podobnych powieści we współczesnej literaturze!

Kto czytuje moje recenzje ten wie, że rzadko daję 10/10. W tym przypadku się nie wahałam. To wybitna literatura o walorach i estetycznych, i literackich, i erudycyjnych, i religijnych, i moralnych. Choć nieco przydługa i czasem zagmatwana w meandrach historiozofii "Opowieść ojca" pozwala wierzyć w wartość człowieczeństwa zespolonego ściśle z chrześcijaństwem, które jest...

Opisanie świata wnętrza i zewnętrza; zamiana zwyczajności w sztukę; poszukiwanie i odpychanie szczęścia, no i ta cudna polszczyzna! Czytajmy Myśliwskiego, by wznieść się w przestrzeń piękna doczesności i nie uronić z życia ni kropli. Tylko miłość jest wartością a ta powieść jest wołaniem o nią wręcz rozpaczliwym. Przepiękna, choć trudna, książka.

Opisanie świata wnętrza i zewnętrza; zamiana zwyczajności w sztukę; poszukiwanie i odpychanie szczęścia, no i ta cudna polszczyzna! Czytajmy Myśliwskiego, by wznieść się w przestrzeń piękna doczesności i nie uronić z życia ni kropli. Tylko miłość jest wartością a ta powieść jest wołaniem o nią wręcz rozpaczliwym. Przepiękna, choć trudna, książka.

Dzieło o wielkiej doniosłości i niesłychanym autentyzmie. Od pierwszych stronic wiadomo,że napisał to ktoś, kto żył w bolszewickiej Rosji. Przerażająca codzienność i piękno ludzkich serc; szatański chichot oprawców i uczciwość tych, którym wpajano ją od dzieciństwa. Wiele czytałam o Sowietach, ale ta książka jest świadectwem, a to - mimo subiektywizmu - coś najcenniejszego, bo niesie w sobie życie konkretnych osób. Lektura obowiązkowa - miłość Ojczyzny wyziera z każdego wersu.

Dzieło o wielkiej doniosłości i niesłychanym autentyzmie. Od pierwszych stronic wiadomo,że napisał to ktoś, kto żył w bolszewickiej Rosji. Przerażająca codzienność i piękno ludzkich serc; szatański chichot oprawców i uczciwość tych, którym wpajano ją od dzieciństwa. Wiele czytałam o Sowietach, ale ta książka jest świadectwem, a to - mimo subiektywizmu - coś najcenniejszego,...

Jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam! Cudna polszczyzna, malownicze opisy nie tylko przyrody, ale i ludzi. Polacy "z krwi i kości" z wadami i zaletami, z pięknymi duszami ukształtowanymi przez chrześcijaństwo, bez bigoterii, za to z męstwem i heroizmem codzienności. Mnóstwo humoru, lekkości pióra i tej przedziwnej "czystości" - jak diamentu - której na próżno szukam w literaturze XXI. Zatem, z całego serca polecam; jeśli tylko uda się komuś znaleźć tę perełkę, niech czyta i przekazuje dalej:)

Jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam! Cudna polszczyzna, malownicze opisy nie tylko przyrody, ale i ludzi. Polacy "z krwi i kości" z wadami i zaletami, z pięknymi duszami ukształtowanymi przez chrześcijaństwo, bez bigoterii, za to z męstwem i heroizmem codzienności. Mnóstwo humoru, lekkości pióra i tej przedziwnej "czystości" - jak diamentu - której na...

To jest rewelacyjne dzieło, które w swej sferze psychlogiczno-prawnej zupełnie się nie zastarzało. Galeria postaci niezwykle różnorodna, dobro błyszczy szlachetnością a zło przytłacza smutkiem, lecz nie jest zupełnie pozbawione nadziei. Owej szlachetności człowieczeństwa czasem mi brakuje w codzienności XXI wieku tak jak kultury osobistej i postawy wdzięczności. Pewnie jestem idealistką, cóż. Nawet jeśli ironizująca i niekiedy prześmiewcza powieść Dickensa jest li tylko alegorią, pozostanie dla mnie jednym z najważniejszych dzieł literatury światowej.

To jest rewelacyjne dzieło, które w swej sferze psychlogiczno-prawnej zupełnie się nie zastarzało. Galeria postaci niezwykle różnorodna, dobro błyszczy szlachetnością a zło przytłacza smutkiem, lecz nie jest zupełnie pozbawione nadziei. Owej szlachetności człowieczeństwa czasem mi brakuje w codzienności XXI wieku tak jak kultury osobistej i postawy wdzięczności. Pewnie...

Rzadko kiedy używam tego wyrazu, ale tym razem bez wahania - ARCYDZIEŁO! "Traktat o łuskaniu fasoli" to jedna z najbardziej niezwykłych książek, jakie zdarzyło mi się przeczytać. Monolog saksofonisty wciągnął mnie, lecz zadziwił najbardziej tym, iż nie dało się go "połknąć jednym haustem". Smakowałam więc stronę po stronie, wspomnienie po wspomnieniu, metaforę za metaforą.
Z Bogiem warto się spotkać nawet przy łuskaniu fasoli...

Rzadko kiedy używam tego wyrazu, ale tym razem bez wahania - ARCYDZIEŁO! "Traktat o łuskaniu fasoli" to jedna z najbardziej niezwykłych książek, jakie zdarzyło mi się przeczytać. Monolog saksofonisty wciągnął mnie, lecz zadziwił najbardziej tym, iż nie dało się go "połknąć jednym haustem". Smakowałam więc stronę po stronie, wspomnienie po wspomnieniu, metaforę za metaforą....

Niezmiernie rzadko daję komplet gwiazdek. "Turniej cieni" po prostu mnie zachwycił. Już sama wiedza autorki, praca, jaką musiała wykonać, by zgłębić temat, są godne podziwu. Nie mogłam się oderwać od lektury tego opasłego przecież tomu zawierającego liczne wątki. Nie przeraziła mnie nawet polityka, od której stronię. Dawno nie czytałam książki, która tak pięknie pokazywałaby Polskę i Polaków, która emanowałaby zdrowym patriotyzmem. Uważam, że "Turniej cieni" powinien wejść do kanonu lektur, a starsi uczniowie czytaliby go z przyjemnością i...pożytkiem. Polecam gorąco!

Niezmiernie rzadko daję komplet gwiazdek. "Turniej cieni" po prostu mnie zachwycił. Już sama wiedza autorki, praca, jaką musiała wykonać, by zgłębić temat, są godne podziwu. Nie mogłam się oderwać od lektury tego opasłego przecież tomu zawierającego liczne wątki. Nie przeraziła mnie nawet polityka, od której stronię. Dawno nie czytałam książki, która tak pięknie...

Fascynująca podróż przez Ewangelię; podróż z Chrystusem Bogiem-Człowiekiem. Przeczytałam w dotychczasowym życiu wiele teologicznych książek, ale dzieło Sheena jest niezwykle spójnym, napisanym prostym, a jednocześnie pociągająco pięknym językiem, przemawiającym do każdego, niekoniecznie obeznanego z katolicyzmem, człowieka. Sheen jest świetnym i niezwykle przekonującym apologetą, bo jest Świadkiem. Czytelnik wie, że czyta nie teorię, lecz niejako "praktykę" życia autora. Tak o Jezusie Chrystusie mógł napisać ktoś, kto Go poznał i pokochał.

Fascynująca podróż przez Ewangelię; podróż z Chrystusem Bogiem-Człowiekiem. Przeczytałam w dotychczasowym życiu wiele teologicznych książek, ale dzieło Sheena jest niezwykle spójnym, napisanym prostym, a jednocześnie pociągająco pięknym językiem, przemawiającym do każdego, niekoniecznie obeznanego z katolicyzmem, człowieka. Sheen jest świetnym i niezwykle przekonującym...

Uprzedzam - ta książka szokuje! Nie jest to po prostu część biografii autora związana z uwiezieniem i przebywaniem w sowieckim łagrze na Syberii, lecz raczej duchowa podróż przemiany, jaką tenże przeszedł. To opowieść o Bożej Opatrzności i poddaniu woli Pana Boga jako źródle wolności, mimo że brzmi to co najmniej dziwnie dla człowieka XXI wieku, nawet tego uważającego się za chrześcijanina. Zdradzę, że dla mnie było to jakby potwierdzenie intuicji i wskazówka w moich duchowych poszukiwaniach. Nie jest to łatwa lektura, bo więcej tam rozważań teologicznych niż akcji, ale z powodzeniem nadaje się choćby na czas rekolekcji czy Wielkiego Postu;)

Uprzedzam - ta książka szokuje! Nie jest to po prostu część biografii autora związana z uwiezieniem i przebywaniem w sowieckim łagrze na Syberii, lecz raczej duchowa podróż przemiany, jaką tenże przeszedł. To opowieść o Bożej Opatrzności i poddaniu woli Pana Boga jako źródle wolności, mimo że brzmi to co najmniej dziwnie dla człowieka XXI wieku, nawet tego uważającego się...

Cudna powieść! Już dawno nie czytałam czegoś tak wysmakowanego narracyjnie, przepojonego mądrymi refleksjami, pochwałą życia, człowieczeństwa i moralności. To nie nachalne moralizatorstwo, lecz opowieść o pięknie prostoty, uczciwości oraz zawierzenia Bogu w zwyczajnej ludzkiej codzienności. Nie da się tej powieści przeczytać jednym tchem, bowiem każdy akapit zachęca do przemyśleń. Polecam z całego serca!

Cudna powieść! Już dawno nie czytałam czegoś tak wysmakowanego narracyjnie, przepojonego mądrymi refleksjami, pochwałą życia, człowieczeństwa i moralności. To nie nachalne moralizatorstwo, lecz opowieść o pięknie prostoty, uczciwości oraz zawierzenia Bogu w zwyczajnej ludzkiej codzienności. Nie da się tej powieści przeczytać jednym tchem, bowiem każdy akapit zachęca do...

Poetycka podróż w czasie; uczta literacka. Książka napisana piękną polszczyzną, nieco eseistyczna w formie, pozwalająca mi wniknąć w przestrzeń "wczoraj" Rosji i przyjrzeć się poetce, która przeżyła "czasów wiele". Tragiczna historia, tragiczna biografia utkana z emocji, intelektu, wspomnień i marzeń. Piękna książka, wyważona i subtelna.

Poetycka podróż w czasie; uczta literacka. Książka napisana piękną polszczyzną, nieco eseistyczna w formie, pozwalająca mi wniknąć w przestrzeń "wczoraj" Rosji i przyjrzeć się poetce, która przeżyła "czasów wiele". Tragiczna historia, tragiczna biografia utkana z emocji, intelektu, wspomnień i marzeń. Piękna książka, wyważona i subtelna.

Lubię styl pisania Barbary Wachowicz, ale tym razem ilość gwiazdek dana przez mnie książce to coś więcej, niż docenienie stylu.Życiorysy, wspomnienia bohaterek Powstańczej Warszawy tchną nieprawdopodobnym patriotyzmem, humanizmem oraz nadzieją. Jakże brakuje mi tych wartości we współczesnej Polsce, we współczesnej literaturze, we współczesnym człowieku! I nie chodzi bynajmniej o dywagacje na temat słuszności wybuchu Powstania Warszawskiego. Chodzi o wychowanie młodego człowieka do miłości Ojczyzny, do bronienia życia, ale i bronienia honoru. Czy nie cechuje nas czasem strach przed radykalizmem takiej właśnie miłości? Ale tylko radykalna, jasna, czysta i prawdziwa miłość zwycięża i daje wolność.

Lubię styl pisania Barbary Wachowicz, ale tym razem ilość gwiazdek dana przez mnie książce to coś więcej, niż docenienie stylu.Życiorysy, wspomnienia bohaterek Powstańczej Warszawy tchną nieprawdopodobnym patriotyzmem, humanizmem oraz nadzieją. Jakże brakuje mi tych wartości we współczesnej Polsce, we współczesnej literaturze, we współczesnym człowieku! I nie chodzi...

Jakaż to krystalicznie czysta opowieść! Nie miałam pojęcia, że choroba Hansena była dla wielu osób w XX wieku w USA prawdziwym dramatem... Nie miałam pojęcia... Autorka opisała historię dwudziestu lat zmagania się z tą potworną dolegliwością bez patosu, lecz w sposób przejmujący, bardzo intymny i delikatny. Ileż piękna człowieczeństwa wyziera z każdej strony i jak rzadko natrafiam na podobne perły we współczesnej literaturze! Polecam z całego serca. Jeśli ktoś dotrze do tej pozycji, czas z nią spędzony na pewno nie będzie stracony.

Jakaż to krystalicznie czysta opowieść! Nie miałam pojęcia, że choroba Hansena była dla wielu osób w XX wieku w USA prawdziwym dramatem... Nie miałam pojęcia... Autorka opisała historię dwudziestu lat zmagania się z tą potworną dolegliwością bez patosu, lecz w sposób przejmujący, bardzo intymny i delikatny. Ileż piękna człowieczeństwa wyziera z każdej strony i jak rzadko...

Cisza. Jak w strefie czarnobylskiej. Tylko ciszą, zadumą, refleksją mogę skomentować książkę Aleksijewicz. Tylko i aż tak. To po prostu trzeba przeczytać. Lektura obowiązkowa.

Cisza. Jak w strefie czarnobylskiej. Tylko ciszą, zadumą, refleksją mogę skomentować książkę Aleksijewicz. Tylko i aż tak. To po prostu trzeba przeczytać. Lektura obowiązkowa.