Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To trochę takie harcerskie power fantasy i traci bardziej propaganda i próba zmitologizowania założyciela scoutingu, który miał swoje za uszami.

To trochę takie harcerskie power fantasy i traci bardziej propaganda i próba zmitologizowania założyciela scoutingu, który miał swoje za uszami.

Ciężko mi ją polecić, bo proza Erikson jest stosunkowk wymagająca dla czytelnika, a sama lektura i ilość wątków sprawia że trzeba sięgnąć do Wikipedii albo podcastu :p
Niemniej jest w tym świecie coś wyjątkowego i pisze to będąc w trakcie czytania 9. tomu sagi. I to co na początku wydawało mi się trudne teraz bardzo doceniam, bo zacząłem trochę inaczej patrzeć na to jak czytam, jakby mi się trzecie oko otworzyło . Pewnie przeczytam to jeszcze raz jak już będę po lekturze Okaleczonego Boga.
Daje takie naciągane 7/10 (to nadal bardzo dobra ocena) - czasami nie nadążałem za tym co się dzieje i niektóre rzeczy się wyjaśnia dopiero pozniej. Polecam się nie przejmować i czytać dalej :)

Ciężko mi ją polecić, bo proza Erikson jest stosunkowk wymagająca dla czytelnika, a sama lektura i ilość wątków sprawia że trzeba sięgnąć do Wikipedii albo podcastu :p
Niemniej jest w tym świecie coś wyjątkowego i pisze to będąc w trakcie czytania 9. tomu sagi. I to co na początku wydawało mi się trudne teraz bardzo doceniam, bo zacząłem trochę inaczej patrzeć na to jak...

Trzeba autorowi przyznać, że chociaż był w samym centrum wydarzeń, to podszedł do tematu z godnym podziwu dziennikarskim kunsztem, starając się oddzielić fakty od plotek, a i własne opinie poddawał krytyce. Ciężko jest napisać dobrą książkę opartą na faktach, ponieważ zakończenie jest znane od początku. Tutaj się to udało – lektura wciąga od pierwszych stron i powinna znaleźć odbiorców zarówno wśród górskich zapaleńców, jak i tych, którzy tematy górskie znają tylko z pocztówek.
Można się z niej dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy o wspinaczce, himalaiźmie i o tym, po co i dlaczego ludzie się w ogóle pchają w takie miejsca.
Polecam w szczególności góralom, niepoprawnym marzycielom i wszystkim, którzy na Krópówkach robią sobie teraz zdjęcie z misiem.

Trzeba autorowi przyznać, że chociaż był w samym centrum wydarzeń, to podszedł do tematu z godnym podziwu dziennikarskim kunsztem, starając się oddzielić fakty od plotek, a i własne opinie poddawał krytyce. Ciężko jest napisać dobrą książkę opartą na faktach, ponieważ zakończenie jest znane od początku. Tutaj się to udało – lektura wciąga od pierwszych stron i powinna...