Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ma skrajne oceny i to mnie nie dziwi.
Nie każdemu spodoba się potężna dawka, nieuzasadnionych fabułą, scen erotycznych. Być może autor ciut przesadził.
Ale to jest bardzo dobry kryminał!
Nie brak w nim napięcia i mocnych, brutalnych scen.
Fabuła trochę zagmatwana. Wymaga koncentracji i skupienia.
W centrum mrocznej scenerii Śląska zobaczymy „antybohatera” zmagającego się z moralnymi dylematami, osobistymi problemami i z nałogiem.
Ciekawie opisana historia kryminalna. Świetnie skonstruowana intryga i świetne watki psychologiczne.
Autor wie jak opowiadać takie historie.
Wcześniejszych książek Brudnika nie czytałam, ale zapewne przeczytam.
Niesamowite zakończenie sugeruje kontynuację historii.
Chciałabym jak najszybciej poznać dalsze losy Rafała Lichego.

Książka ma skrajne oceny i to mnie nie dziwi.
Nie każdemu spodoba się potężna dawka, nieuzasadnionych fabułą, scen erotycznych. Być może autor ciut przesadził.
Ale to jest bardzo dobry kryminał!
Nie brak w nim napięcia i mocnych, brutalnych scen.
Fabuła trochę zagmatwana. Wymaga koncentracji i skupienia.
W centrum mrocznej scenerii Śląska zobaczymy „antybohatera”...

Jedna z najbardziej pesymistycznych książek.
Wstrząsnęła mną do głębi.
Opowieść o uzależnieniach - od leków i narkotyków.
O stopniowym pogrążaniu się w nałogu i stopniowej utracie kontroli nad własnym życiem.
O osamotnieniu i rozpaczy. O życiu na krawędzi.
Współczułam bohaterom, którzy walcząc o swoje marzenia jednocześnie niszczyli siebie wpadając w pułapkę uzależnień.
Powieść trudna w czytaniu, zarówno ze względu na styl, jak i na drastyczne opisy konsekwencji uzależnień.
Styl książki, to pomieszanie z poplątaniem - narracja i dialogi zlewają się w jedno.
Powieść wstrząsająca. Niesamowicie smutna i zarazem mądra.
Z ogromnym przekazem. Może być przestrogą.
Nie jest powieścią łatwą, nie jest też dla każdego.
Zapada w pamięć.

PS
Książka zasługuję na wyższą ocenę, ale obniżyłam ją z uwagi na styl nie ułatwiający czytania.

Jedna z najbardziej pesymistycznych książek.
Wstrząsnęła mną do głębi.
Opowieść o uzależnieniach - od leków i narkotyków.
O stopniowym pogrążaniu się w nałogu i stopniowej utracie kontroli nad własnym życiem.
O osamotnieniu i rozpaczy. O życiu na krawędzi.
Współczułam bohaterom, którzy walcząc o swoje marzenia jednocześnie niszczyli siebie wpadając w pułapkę...

Mój ulubiony autor napisał powieść wojenną wszechczasów!
Powieść, która obnaża całe zło i bezsens wojny.
Horror okopów I wojny światowej. Nie to miejsce i nie ten czas dla młodziutkich, niedoświadczonych chłopców, którym szybko kazano dorosnąć.
Okropności wojny wylewają się z każdej strony powieści.
Remarque po mistrzowsku operuje słowem. Opisy wstrząsających scen to żywe obrazy, które niezwykle mocno oddziałują na wyobraźnię. Nie dla wrażliwego czytelnika.
Niewiele jest wojennych powieści, które dorównują książce Remarque’a. Podobne emocje odczuwałam jedynie czytając „W księżycową jasną noc” Williama Whartona.
Książka Remarque’a jest przejmująco smutna, przenikająca do głębi i na wskroś antywojenna.
Ma charakter przestrogi.
Odnosi się do wszystkich kolejnych wojen.
I nadal jest aktualna!

Mój ulubiony autor napisał powieść wojenną wszechczasów!
Powieść, która obnaża całe zło i bezsens wojny.
Horror okopów I wojny światowej. Nie to miejsce i nie ten czas dla młodziutkich, niedoświadczonych chłopców, którym szybko kazano dorosnąć.
Okropności wojny wylewają się z każdej strony powieści.
Remarque po mistrzowsku operuje słowem. Opisy wstrząsających scen to żywe...

Kontynuacja „Pana Stracha” - równie przerażająca. Nawet bardziej.
Scen drastycznych, kolejny raz, pod dostatkiem.
Autorka przeraża mnie pomysłowością. Szokuje okrucieństwem.
Psychopatyczni artyści, którzy upajają się strachem i cierpieniem porywanych kobiet pokazują w internecie swoje krwawe dzieła. – Zabrakło mi tutaj realizmu. Trudno uwierzyć, że istnieją takie potwory w ludzkiej skórze.
Sceny tortur wykreowane przez autorkę nie są dla wrażliwego czytelnika.
Książka na pewno nie jest nudna – trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Zakończenie zaciekawia – sugeruje, że będzie dalsza część historii.

Kontynuacja „Pana Stracha” - równie przerażająca. Nawet bardziej.
Scen drastycznych, kolejny raz, pod dostatkiem.
Autorka przeraża mnie pomysłowością. Szokuje okrucieństwem.
Psychopatyczni artyści, którzy upajają się strachem i cierpieniem porywanych kobiet pokazują w internecie swoje krwawe dzieła. – Zabrakło mi tutaj realizmu. Trudno uwierzyć, że istnieją takie potwory w...

Nie spodziewałam się tak mrocznej historii.
Autorka zaserwowała mi potężną dawkę mocnych wrażeń.
Nieustannie szokowała opisami brutalnych tortur.
W książce nie ma miejsca na nudę. Fabuła jest nietuzinkowa i totalnie nieprzewidywalna.
Sadystyczny porywacz karmi się strachem i bólem torturowanej ofiary. I czerpie z tego chorą satysfakcję.
To lektura dla czytelnika o silnych nerwach.
Zakończenie sugeruje, że to jeszcze nie koniec tej mrożącej krew w żyłach historii.

Nie spodziewałam się tak mrocznej historii.
Autorka zaserwowała mi potężną dawkę mocnych wrażeń.
Nieustannie szokowała opisami brutalnych tortur.
W książce nie ma miejsca na nudę. Fabuła jest nietuzinkowa i totalnie nieprzewidywalna.
Sadystyczny porywacz karmi się strachem i bólem torturowanej ofiary. I czerpie z tego chorą satysfakcję.
To lektura dla czytelnika o silnych...

Niesamowity thriller psychologiczny!
O nienawiści i zemście. O słabości i sile.
Ktoś napisał, że książkę trzeba czytać uważnie.
Czytałam. Kartki same się przewracały. Ciekawość sięgała zenitu.
Kto jest kim? Kto jest ofiarą? Kto kłamie? Komu wierzyć?
Nic nie jest w powieści jednoznaczne, ani białe, ani czarne.
Niepewność i napięcie towarzyszyło mi od początku do końca.
Zakończenie nieprzewidywalne. Oszałamiające.
A sceneria Australii… fantastyczna!
Polecam! Te emocje trzeba przeżyć.

Niesamowity thriller psychologiczny!
O nienawiści i zemście. O słabości i sile.
Ktoś napisał, że książkę trzeba czytać uważnie.
Czytałam. Kartki same się przewracały. Ciekawość sięgała zenitu.
Kto jest kim? Kto jest ofiarą? Kto kłamie? Komu wierzyć?
Nic nie jest w powieści jednoznaczne, ani białe, ani czarne.
Niepewność i napięcie towarzyszyło mi od początku do...

Ta niepozorna książeczka uderzyła we mnie z ogromną siłą.
Poruszyła najgłębsze pokłady współczucia.
Zobaczyłam piekło dziecka, które rozgrywa się w zaciszu pozornie normalnej rodziny. Zobaczyłam świat dziecięcych emocji i wielkiego osamotnienia. Świat pełen bólu, smutku i bezsilności.
I zobaczyłam toksyczną matkę, która niszczy marzenia swojego utalentowanego dziecka. Dziecka poniżanego, bitego, upokarzanego.
Rozwaliła mnie ta książka emocjonalnie, zadała ból, wywołała gniew i wściekłość. Ostatnio takie emocje wzbudziło we mnie „Moje drzewko pomarańczowe”.
Niezwykła książka, oszczędna w formie, ale z ogromnym przekazem!

Ta niepozorna książeczka uderzyła we mnie z ogromną siłą.
Poruszyła najgłębsze pokłady współczucia.
Zobaczyłam piekło dziecka, które rozgrywa się w zaciszu pozornie normalnej rodziny. Zobaczyłam świat dziecięcych emocji i wielkiego osamotnienia. Świat pełen bólu, smutku i bezsilności.
I zobaczyłam toksyczną matkę, która niszczy marzenia swojego utalentowanego dziecka....

Tragiczna opowieść o człowieczeństwie i godności.
Jest protestem przeciw wszelkim przejawom totalitaryzmu.
Czyta się ją jak znakomity thriller. Jednym tchem.
Autor doskonale oddał atmosferę totalitarnego państwa. Ciągłego terroru i zagrożenia. Pokazał bohaterów, zwykłych szarych ludzi zdolnych do czynnego oporu wobec hitlerowskiej tyranii i fałszywych idei.
Książka przepełniona jest strachem i przemocą.
Trzyma w napięciu od początku do końca.
Powstała niedługo po zakończeniu wojny i jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. Szkoda, że tak mało znana.
Zostawia po sobie przemyślenia. Zmusza do refleksji.
Ważna książka! Wybitna!

Tragiczna opowieść o człowieczeństwie i godności.
Jest protestem przeciw wszelkim przejawom totalitaryzmu.
Czyta się ją jak znakomity thriller. Jednym tchem.
Autor doskonale oddał atmosferę totalitarnego państwa. Ciągłego terroru i zagrożenia. Pokazał bohaterów, zwykłych szarych ludzi zdolnych do czynnego oporu wobec hitlerowskiej tyranii i fałszywych idei.
Książka...

Horror pełen krwi, przemocy i… niczego więcej!
Za długi, za bardzo rozwlekły, naiwny i pokręcony.
Za dużo rozważań religijnych, które zawładnęły książką.
Początek obiecujący, a dalej… równia pochyła.
Autor starał się niepotrzebnie udziwnić książkę. Jego pomysły były coraz bardziej dziwaczne. A samo źródło Zła uknute przez Kinga było absurdalne i mało przekonujące.
Nie zachwyciła mnie książka. Wynudziła i zmęczyła. Z trudem dobrnęłam do końca.
Do książek Kinga zawsze będę podchodziła z pewnym dystansem i niepewnością. Fanką autora nie zostanę!

Horror pełen krwi, przemocy i… niczego więcej!
Za długi, za bardzo rozwlekły, naiwny i pokręcony.
Za dużo rozważań religijnych, które zawładnęły książką.
Początek obiecujący, a dalej… równia pochyła.
Autor starał się niepotrzebnie udziwnić książkę. Jego pomysły były coraz bardziej dziwaczne. A samo źródło Zła uknute przez Kinga było absurdalne i mało przekonujące.
Nie...

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła.
Historia mroczna, zagadkowa, skomplikowana.
Mrożąca krew w żyłach, ponura, ale fascynująca.
Opowieść o brutalnej zemście, której tłem jest ruch nazistowski w Szwecji.
Tajemnice odkrywane są powoli, podsycając uczucie oczekiwania i niepewności.
Mankell stworzył ponure tło dla swojej historii. Wykorzystał ciemność i chłód krajobrazu Szwecji. Powoli budował napięcie i utrzymywał doskonałe tempo.
Jego proza może wydawać się zimna i oszczędna, ale to nie umniejsza jej wartości.
Nie znałam twórczości autora. Jestem mile zaskoczona.
To doskonały, nietuzinkowy kryminał!

PS
W posłowiu Mankell napisał, że opisane zdarzenia i ludzie są fikcją.
Nie jestem tego pewna. Autor był Szwedem, wiedział o czym pisze.
„W latach trzydziestych i czterdziestych Szwecja była krajem o ogromnych sympatiach faszystowskich.”
Czy ruch faszystowski w Szwecji na pewno przeszedł do historii?

Książka pozytywnie mnie zaskoczyła.
Historia mroczna, zagadkowa, skomplikowana.
Mrożąca krew w żyłach, ponura, ale fascynująca.
Opowieść o brutalnej zemście, której tłem jest ruch nazistowski w Szwecji.
Tajemnice odkrywane są powoli, podsycając uczucie oczekiwania i niepewności.
Mankell stworzył ponure tło dla swojej historii. Wykorzystał ciemność i chłód krajobrazu...

Monumentalne arcydzieło literackie!
Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam.
Porywająca opowieść o twardych ludziach. O przyjaźni, bohaterstwie, honorze i lojalności. O zmaganiach człowieka ze swoim losem. Pokazuje prawdziwą historię Dzikiego Zachodu.
Błyskotliwa, dowcipna, poruszająca emocje i rozdzierająca serce. Na przemian zachwyca i przygnębia.
Przepięknie napisana urzekającym tekstem. Może rozśmieszyć i może doprowadzić do łez. Nie brak w niej scen sentymentalnych, ale także niezwykle okrutnych.
Jest w niej mnóstwo wspaniałych postaci, cała paleta ciekawych charakterów. Moje serce skradła postać Augustusa, który jest duszą tej powieści ze swoją filozofią i poczuciem humoru.
Poznałam twardych ludzi Dzikiego Zachodu, ich historie, codzienne dramaty i marzenia. Ich mocne i słabe strony, ich lęki i mądrość.
Powieść jest westernem, ale jest zarazem czymś o wiele głębszym.
Jest powieścią o wolności, o godności życia i godności umierania.
Długo odkładałam przeczytanie tej książki. Za długo.
Zniechęcała mnie objętość i twarda oprawa. Obawiałam się, że czytanie jej po prostu będzie niewygodne. Było, ale z tym sobie poradziłam, bo książka mnie wciągnęła i pochłonęła całkowicie. Zachwyciła!
Jeszcze kiedyś na pewno do niej wrócę.
Gorąco polecam !!!

PS
Dziękuję Ci 'emindflow' za polecenie tej wspaniałej książki :)

Monumentalne arcydzieło literackie!
Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam.
Porywająca opowieść o twardych ludziach. O przyjaźni, bohaterstwie, honorze i lojalności. O zmaganiach człowieka ze swoim losem. Pokazuje prawdziwą historię Dzikiego Zachodu.
Błyskotliwa, dowcipna, poruszająca emocje i rozdzierająca serce. Na przemian zachwyca i przygnębia.
Przepięknie...

Jedna z najbardziej przygnębiających książek.
Jest po brzegi wypełniona bólem. Boli nawet jej czytanie.
Kłębowisko mieszanych emocji! Skrajnych.
Smutek, ból, złość i… zachwyt.
Historia bezlitośnie smutna. Rozdzierająca serce.
O skomplikowanej przyjaźni. O dojrzewaniu. O toksycznych relacjach. O traumie z dzieciństwa.
Jest w niej wiele drastycznych momentów, czasem obrzydliwie drastycznych.
I choć to mocna i wartościowa pozycja, to nikomu jej nie polecę.
Zdecydowanie nie jest dla każdego.
Dla mnie to było niezwykłe przeżycie.
Jestem wyczerpana emocjonalnie!

Jedna z najbardziej przygnębiających książek.
Jest po brzegi wypełniona bólem. Boli nawet jej czytanie.
Kłębowisko mieszanych emocji! Skrajnych.
Smutek, ból, złość i… zachwyt.
Historia bezlitośnie smutna. Rozdzierająca serce.
O skomplikowanej przyjaźni. O dojrzewaniu. O toksycznych relacjach. O traumie z dzieciństwa.
Jest w niej wiele drastycznych momentów, czasem...

Opowieść pełna rodzinnych tajemnic.
Historia zwykłych ludzi i niezwykłych zbrodni.
Powolne tempo akcji. Dłużyzny. Mnóstwo poszlak i hipotez.
Nie porwał mnie ten kryminał. Lubię dreszczyk emocji, którego tutaj nie było. A końcówka zwyczajnie męczyła.
To najlepsza z wszystkich trzech części, ale tylko dobra.

Opowieść pełna rodzinnych tajemnic.
Historia zwykłych ludzi i niezwykłych zbrodni.
Powolne tempo akcji. Dłużyzny. Mnóstwo poszlak i hipotez.
Nie porwał mnie ten kryminał. Lubię dreszczyk emocji, którego tutaj nie było. A końcówka zwyczajnie męczyła.
To najlepsza z wszystkich trzech części, ale tylko dobra.

Debiut autora znanej „Ulicy marzycieli”.
Powieść błyskotliwa, pełna rozważań na temat współczesnego społeczeństwa. Pełna autoironicznego dowcipu i czarnego humoru.
Momentami zachwycająca, momentami irytująca. Napisana niełatwym językiem. Trudno było mi przez nią przebrnąć.
Narrator, bezdomny z wyboru, uliczny filozof nie zdobył mojego współczucia, nie był wiarygodny.
Książkę polecam tym, którzy lubią wyzwania literackie.

Debiut autora znanej „Ulicy marzycieli”.
Powieść błyskotliwa, pełna rozważań na temat współczesnego społeczeństwa. Pełna autoironicznego dowcipu i czarnego humoru.
Momentami zachwycająca, momentami irytująca. Napisana niełatwym językiem. Trudno było mi przez nią przebrnąć.
Narrator, bezdomny z wyboru, uliczny filozof nie zdobył mojego współczucia, nie był...

Odpłata za przysługę, czy za wyrządzone zło?
Historia wielowątkowa z ukrytą intrygą Dziwna, mętna, zagmatwana.
Autorka mieszała wątki. Trudno było mi wciągnąć się w tę historię. Przeszkadzał mi chaos i ciągłe, niezrozumiałe przenoszenia w czasie.
Ciekawa byłam rozwiązania zagadki, ale Agnieszka Jeż kolejny raz rozczarowała mnie zakończeniem. Było urwane, nie do końca wyjaśnione.
Kolejny plus ode mnie za język i styl autorki.

Odpłata za przysługę, czy za wyrządzone zło?
Historia wielowątkowa z ukrytą intrygą Dziwna, mętna, zagmatwana.
Autorka mieszała wątki. Trudno było mi wciągnąć się w tę historię. Przeszkadzał mi chaos i ciągłe, niezrozumiałe przenoszenia w czasie.
Ciekawa byłam rozwiązania zagadki, ale Agnieszka Jeż kolejny raz rozczarowała mnie zakończeniem. Było urwane, nie do końca...

Kolejna doskonała powieść autorki, którą zdążyłam polubić.
Nostalgiczna opowieść o życiu polskich emigrantów, którym przyszło po wojnie uciekać z własnego kraju.
Kolejna książka, w której autorka pokazuje silną, odważną kobietę walczącą o swoją godność i marzenia.
Opowieść o stracie, samotności, upokorzeniu i tęsknocie.
O pięknej aktorce walczącej z własnymi słabościami i demonami przeszłości. I o mężczyźnie, który na emigracji walczy o nagłośnienie zbrodni hitlerowskich.
Twórczość Barbary Wysoczańskiej coraz bardziej mi się podoba.
Autorka, historyczka z zawodu, tworzy zawsze piękne, poruszające historie, których tłem są wydarzenia dotyczące II Wojny Światowej. Zawsze świetnie oddaje klimat opisywanych czasów. A jej warsztat literacki jest bez zarzutu.
Warto zwrócić uwagę na twórczość autorki. Zachęcam.

Kolejna doskonała powieść autorki, którą zdążyłam polubić.
Nostalgiczna opowieść o życiu polskich emigrantów, którym przyszło po wojnie uciekać z własnego kraju.
Kolejna książka, w której autorka pokazuje silną, odważną kobietę walczącą o swoją godność i marzenia.
Opowieść o stracie, samotności, upokorzeniu i tęsknocie.
O pięknej aktorce walczącej z własnymi słabościami i...

Kryminalny debiut Agnieszki Jeż.
Tajemnicze miejsce zbrodni, wyjątkowa atmosfera i niezwykły klimat.
Nietuzinkowi, intrygujący bohaterowie.
Autorka bardzo realistycznie nakreśliła portret polskiej prowincji.
Dużym plusem jest język i styl autorki. Minusem zakończenie, które nie powinno się zdarzyć. Ale…może tak musiało być.
Z całą pewnością to przyzwoity debiut.
Jaki będzie tom drugi trylogii?
Przekonam się wkrótce.

Kryminalny debiut Agnieszki Jeż.
Tajemnicze miejsce zbrodni, wyjątkowa atmosfera i niezwykły klimat.
Nietuzinkowi, intrygujący bohaterowie.
Autorka bardzo realistycznie nakreśliła portret polskiej prowincji.
Dużym plusem jest język i styl autorki. Minusem zakończenie, które nie powinno się zdarzyć. Ale…może tak musiało być.
Z całą pewnością to przyzwoity debiut.
Jaki...

Ciemne sekrety, zwroty akcji i zaskakujące zakończenie.
To cały Coben. Podzielam opnie tych, którzy uznali, że to przeciętny thriller. Wymęczył mnie. Zawiła fabuła i mnóstwo postaci. Nowa postać niemal w każdym rozdziale. Trudno było się skupić.
Kilka dobrych zwrotów akcji i zaskakujące zakończenie to za mało.
Nawet styl Cobena był w tej książce rozpraszający.
Czuję się rozczarowana.

Ciemne sekrety, zwroty akcji i zaskakujące zakończenie.
To cały Coben. Podzielam opnie tych, którzy uznali, że to przeciętny thriller. Wymęczył mnie. Zawiła fabuła i mnóstwo postaci. Nowa postać niemal w każdym rozdziale. Trudno było się skupić.
Kilka dobrych zwrotów akcji i zaskakujące zakończenie to za mało.
Nawet styl Cobena był w tej książce rozpraszający.
Czuję się...

Niezwykła książka. Z głębokimi metaforami.
Pełna absurdalnych epizodów i czarnego humoru.
Autor stworzył magiczny, surrealistyczny świat. Świat cudów, w którym wszystko jest możliwe, wszystko się może zdarzyć.
Książka o uczuciach. O człowieku. O tragedii, cierpieniu i rozpaczy.
Pełna magii. Napisana wyrafinowanym stylem i specyficznym językiem.
Taka cudowna nierzeczywistość. Coś w rodzaju realizmu magicznego, czy poetyckiej prozy.
Jedna z najbardziej oryginalnych powieści.
Nigdy nie czytałam czegoś podobnego.
Niezwykła książka! – Nie dla każdego.

Niezwykła książka. Z głębokimi metaforami.
Pełna absurdalnych epizodów i czarnego humoru.
Autor stworzył magiczny, surrealistyczny świat. Świat cudów, w którym wszystko jest możliwe, wszystko się może zdarzyć.
Książka o uczuciach. O człowieku. O tragedii, cierpieniu i rozpaczy.
Pełna magii. Napisana wyrafinowanym stylem i specyficznym językiem.
Taka cudowna...

Przeczytałam wszystkie książki cyklu z wyjątkiem pierwszego tomu. I dobrze się stało, bo „Człowiek nietoperz” to nuda, nuda, nuda… żadnej akcji, żadnego śledztwa. Książka nie wciąga. Nawet nie byłam ciekawa kto zabił.
Za to mnóstwo w książce różnych historyjek nie związanych z główną fabułą, mnóstwo opowieści z mitologii Aborygenów.
I choć w końcówce coś w końcu zaczęło się dziać, to za mało, żebym mogła wystawić wyższą ocenę.
Gdybym przeczytała tę książkę jako pierwszą, pewnie nie sięgnęłabym po kolejne tomy, co byłoby dużą stratą, bo to doskonała seria kryminalna. Wciąż mam nadzieję, że Nesbo nie skończył z nią definitywnie.

Przeczytałam wszystkie książki cyklu z wyjątkiem pierwszego tomu. I dobrze się stało, bo „Człowiek nietoperz” to nuda, nuda, nuda… żadnej akcji, żadnego śledztwa. Książka nie wciąga. Nawet nie byłam ciekawa kto zabił.
Za to mnóstwo w książce różnych historyjek nie związanych z główną fabułą, mnóstwo opowieści z mitologii Aborygenów.
I choć w końcówce coś w końcu zaczęło się...