Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Drugą część "Lśnienia" kupiłam jakiś czas temu, kiedy byłam jeszcze w połowie jej pierwszej części. Jednak zamiast przeczytać odłożyłam na półkę i na jakiś czas zapomniałam. Do "Doktora Sen" sięgnęłam z zamiarem przeczytania czegoś mocniejszego po czym będę bała się zasnąć przy zgaszonym świetle ( np. jak po "Lśnieniu"). Mimo dość niepokojącego początku książka okazała się bardziej między powieścią sensacyjną z wątkami nadprzyrodzonymi. Oczywiście nie uważam tego za minus. Pozytywnie mnie zaskoczyła. Tempo akcji było naprawdę szybkie a postacie naprawdę ciekawe, przed co ciężko było oderwać się od książki chodź na chwilę a czas mijał mi przy niej naprawdę miło i szybko. Polecam!

Drugą część "Lśnienia" kupiłam jakiś czas temu, kiedy byłam jeszcze w połowie jej pierwszej części. Jednak zamiast przeczytać odłożyłam na półkę i na jakiś czas zapomniałam. Do "Doktora Sen" sięgnęłam z zamiarem przeczytania czegoś mocniejszego po czym będę bała się zasnąć przy zgaszonym świetle ( np. jak po "Lśnieniu"). Mimo dość niepokojącego początku książka okazała się...

Mimo że, niezbyt lubię romanse muszę przyznać, nie powiem Love, Rosie oczarowała mnie. Muszę przyznać, że sięgnęłam po nią głównie ze względu na film i na grającego w nim Sama Claflina. Jednak książka okazała się tak dobra, że pochłonęłam ją w zaledwie dwa dni. Mimo że, po raz pierwszy spotkałam się z formą w postaci listów i maili, wcale mi to jakoś bardzo nie przeszkadzało. Niesamowite postacie, którym towarzyszymy niemal przez całe ich życie, obserwując ich wzloty i upadki. Tylko do jednego mogłabym się przyczepić: ile musiałam się na złośćić, kiedy wiecznie coś dzieliło Alexa i Rosie a na coś, na co tak długo czekałam, dostałam na samym końcu książki. Bardzo polecam!

Mimo że, niezbyt lubię romanse muszę przyznać, nie powiem Love, Rosie oczarowała mnie. Muszę przyznać, że sięgnęłam po nią głównie ze względu na film i na grającego w nim Sama Claflina. Jednak książka okazała się tak dobra, że pochłonęłam ją w zaledwie dwa dni. Mimo że, po raz pierwszy spotkałam się z formą w postaci listów i maili, wcale mi to jakoś bardzo nie...

Muszę przyznać, że po poprzednich dwóch tomach oczekiwałam od trzeciej części czegoś lepszego. W przeciwieństwie do pierwszego tomu, który był ciekawy i miło go się czytało "Jedyna" wydawała mi się czasem częścią zrobioną na siłę. Najbardziej zirytowało mnie niejasne zakończenie niektórych spraw ( m.in z rebeliantami), urwane wątki i sprawienie by nikt nie przeżył zawodu miłosnego i każdy mógł żyć długo i szczęśliwie. Jedną z niewielu akcji, która mi się podobała to sytuacja jaka pojawiła się na ogłoszeniu zaręczyn. Co do głównych bohaterów. Od początku byłam za Maxonem jednak po ostatniej części zaczęłam skłaniać się ku Aspenowi, gdyż im dalej czytałam książkę tym bardziej Maxon zaczął mnie irytować. Jednak niewątpliwym plusem "jedynej" jest to że jest książką, którą bardzo lekko się czyta, jest nie wymagająca oraz pisana dość prostym językiem. Moim zdaniem to najsłabsza część pani Kiery Cass.

Muszę przyznać, że po poprzednich dwóch tomach oczekiwałam od trzeciej części czegoś lepszego. W przeciwieństwie do pierwszego tomu, który był ciekawy i miło go się czytało "Jedyna" wydawała mi się czasem częścią zrobioną na siłę. Najbardziej zirytowało mnie niejasne zakończenie niektórych spraw ( m.in z rebeliantami), urwane wątki i sprawienie by nikt nie przeżył zawodu...