Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiele mamy na rynku książek dotyczących wspomnień z Wielkiej Wojny. Poza nieśmiertelnym "Na zachodzie bez zmian" i "W stalowych burzach", gdzie swoje przeżycia opisują żołnierze niemieccy,tym razem zmierzyłem się ze wspomnieniami Francuza..
Niesiony patriotycznym zapałem autor wstępuje do wojska. Przy pierwszym szturmie zostaje ranny i przez kilka miesięcy przebywa w szpitalu. Po wyleczeniu zostaje łącznikiem przy sztabie batalionu, tzw. "dekownikiem".
Książka po raz pierwszy została wydana w 1930 roku, a wobec groźby wystąpienia nowej wojny została wycofana ze sprzedaży w 1939.
Mimo, że autor przez większą część Wojny spędził poza linią frontu jest doskonałym obserwatorem. Opisuje szaleńcze nawały ogniowe, nieudolność dowódców, własny strach aż w końcu żołnierską obojętność na wojenną rzeczywistość. Dochodzi do nawet do momentu, że francuscy żołnierze marzą o zbombardowaniu Paryża przez "Bosze".
Książka mimo, że została napisana prawie 100 lat temu jest naprawdę brutalna i krwawa. Mamy dokładne opisy "ziemi niczyjej" , samobójcze ataki, czy księżycowy krajobraz..
"Mijamy rozrzucone, stłamszone trupy, ludzi w niebieskich mundurach lezących płasko w nicości na lektykach z krwi i wnętrzności. Jeden z rannych wije się (..) z urwanym ramieniem i rozpłatanym tułowiem. Znamy go wszyscy (..) Pędzimy do przodu, aby nie słyszeć jego błagalnych wrzasków."

Nie wiele mamy na rynku książek dotyczących wspomnień z Wielkiej Wojny. Poza nieśmiertelnym "Na zachodzie bez zmian" i "W stalowych burzach", gdzie swoje przeżycia opisują żołnierze niemieccy,tym razem zmierzyłem się ze wspomnieniami Francuza..
Niesiony patriotycznym zapałem autor wstępuje do wojska. Przy pierwszym szturmie zostaje ranny i przez kilka miesięcy przebywa w...