Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Płakałam przez 350 stron.

Płakałam przez 350 stron.

Epicka opowieść o strasznych czasach i świecie, który odchodzi. O nostalgii, z którą walczy się hartem ducha, o tęsknocie, którą pokonuje się uporem. Mistrzowskie odtworzenie realiów, przekroju społeczeństwa, ogrom szczegółów, które nigdy nie nużą - przeciwnie, budują wielobarwny obraz czasów i rzeczywistości zmieniającej się jak w kalejdoskopie. Ogryzałam paznokcie podczas ucieczki z Atlanty, płakałam, gdy umierali kolejni bohaterowie, trzymałam kciuki za czasem nieczułą, ale zawsze nieugiętą Scarlett, która męstwem przewyższa każdą z postaci powieści. Ta książka to dla mnie skończona wspaniałość i niezmienna inspiracja. Nie wydaje mi się, bym kiedykolwiek przeczytała dzieło licząca 1000 stron i szczerze mogła stwierdzić, że nie nudziłam się nawet przez chwilę. Lektura obowiązkowa.

Epicka opowieść o strasznych czasach i świecie, który odchodzi. O nostalgii, z którą walczy się hartem ducha, o tęsknocie, którą pokonuje się uporem. Mistrzowskie odtworzenie realiów, przekroju społeczeństwa, ogrom szczegółów, które nigdy nie nużą - przeciwnie, budują wielobarwny obraz czasów i rzeczywistości zmieniającej się jak w kalejdoskopie. Ogryzałam paznokcie podczas...

Literacka droga przez piekło. Hipnotyczna podróż po świecie, który jest tak blisko i tak daleko jednocześnie. Nie potrafię uwierzyć, że to rzetelny reportaż - być może dlatego, że nie potrafię (a bardziej nie chcę) wierzyć, że taka rzeczywistość istnieje, i to tuż za rogiem. Kronika okropności, od której nie sposób się oderwać, wspaniale gawędziarska i przerażająca do szpiku jednocześnie. Niewiarygodne historie o życiu bez odrobiny nadziei przedstawione z życzliwością, której ja nie umiałam wykrzesać z siebie nawet siedząc w bezpiecznym kącie kanapy. Wielka literatura.
(Tak, po lekturze tej książki NIGDY nie odwiedzę krajów byłego ZSRR. Serio.)

Literacka droga przez piekło. Hipnotyczna podróż po świecie, który jest tak blisko i tak daleko jednocześnie. Nie potrafię uwierzyć, że to rzetelny reportaż - być może dlatego, że nie potrafię (a bardziej nie chcę) wierzyć, że taka rzeczywistość istnieje, i to tuż za rogiem. Kronika okropności, od której nie sposób się oderwać, wspaniale gawędziarska i przerażająca do...

Chciałabym, żeby ktoś wyjaśnił mi, czemu wydawcy tak często pozwalają na koszmarne spoilery na obwolutach swoich książek. Dlaczego na odwrocie tej wspaniałej, grubaśnej książki mogę przeczytać, co będzie kulminacją fabuły, najważniejszym momentem, do którego zmierza ta opowieść? Drogi czytelniku, jeśli masz przed sobą lekturę tez pozycji, zrób sobie przysługę, zdejmij papier, nie czytaj opisu z tyłu i rozkoszuj się wspaniałą literaturą. Wydawca najwyraźniej uznał, że powolne zmierzanie ku tajemnicy nie jest ważne i bezpardonowo zdradza ją z tyłu książki.

Chciałabym, żeby ktoś wyjaśnił mi, czemu wydawcy tak często pozwalają na koszmarne spoilery na obwolutach swoich książek. Dlaczego na odwrocie tej wspaniałej, grubaśnej książki mogę przeczytać, co będzie kulminacją fabuły, najważniejszym momentem, do którego zmierza ta opowieść? Drogi czytelniku, jeśli masz przed sobą lekturę tez pozycji, zrób sobie przysługę, zdejmij...