Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Całością jest zaś to, co ma początek, środek i koniec. Początkiem jest to, co nie występuje na zasadzie konieczności po czymś innym, lecz po czym właśnie zgodnie z naturą rzeczy występuje lub powstaje coś innego. I przeciwnie – końcem jest to, co z natury rzeczy samo następuje po czymś innym, z reguły lub na zasadzie konieczności, a po nim już nie ma niczego. Środkiem natomiast jest to, co samo następuje po czymś innym i po czym następuje coś innego." - Arystoteles Poetyka

Madame to klasyka w formie, wymowie i tresci ale takze klasyka jako sztandar literacki. Swietny jezyk, doskonalosc oddania "czasow swiatlocienia", rewelacyjne dygresje i niepojeta umiejetnosc zaciekawienia prostymi z zalozenia historiami ktore pod piorem Libery staja sie wydarzeniami rangi przygod zycia.

Jedna z moich ulubionych ksiazek.

"Całością jest zaś to, co ma początek, środek i koniec. Początkiem jest to, co nie występuje na zasadzie konieczności po czymś innym, lecz po czym właśnie zgodnie z naturą rzeczy występuje lub powstaje coś innego. I przeciwnie – końcem jest to, co z natury rzeczy samo następuje po czymś innym, z reguły lub na zasadzie konieczności, a po nim już nie ma niczego. Środkiem...

Ta ksiazka pulsuje. Zyje i oddycha przerywanym tchnieniem, dlawi sie strachem i wyrzutami sumienia, kurczowo chwyta sie mrzonki zbrodni doskonalej, kipi checia zadoscuczynienia.

Ta ksiazka przynosi niepokoj, obrazuje studium przemiany, sprawia ze widzisz innymi oczami szukajac drogi ucieczki.

Jest przytlaczajaco bezbledna. Zbyt doskonaly byl autor bys mogl zachowac spokoj ducha meandrujac sciezkami jego histori.

Ta ksiazka pulsuje. Zyje i oddycha przerywanym tchnieniem, dlawi sie strachem i wyrzutami sumienia, kurczowo chwyta sie mrzonki zbrodni doskonalej, kipi checia zadoscuczynienia.

Ta ksiazka przynosi niepokoj, obrazuje studium przemiany, sprawia ze widzisz innymi oczami szukajac drogi ucieczki.

Jest przytlaczajaco bezbledna. Zbyt doskonaly byl autor bys mogl zachowac...

Jedno pragnienie - czytac w nieskonczonosc bezustannie cieszac sie forma, umiejscowieniem, slowem, pradem akcji, tematyka, humorem, dystansem...

Jedno pragnienie - czytac w nieskonczonosc bezustannie cieszac sie forma, umiejscowieniem, slowem, pradem akcji, tematyka, humorem, dystansem...

Czy masz juz te ksiazke? Tak? A zatem zapraszam Cie do ogrodu rozkoszy ziemskich ktory nie ma nic wspolnego z rzeczywistoscia...a raczej...rzeczywistosc pelni tu role palety, na ktorej powstaje ikona iluzji...a pozniej...pozniej bedziesz mogl sam zdecydowac co wybierasz...nadal snic czy powrocic...pamietaj tylko ze zawsze masz wybor...tak dlugo jak dlugo bedziesz wierzyl ze to ksiazka o Tobie.

Czy masz juz te ksiazke? Tak? A zatem zapraszam Cie do ogrodu rozkoszy ziemskich ktory nie ma nic wspolnego z rzeczywistoscia...a raczej...rzeczywistosc pelni tu role palety, na ktorej powstaje ikona iluzji...a pozniej...pozniej bedziesz mogl sam zdecydowac co wybierasz...nadal snic czy powrocic...pamietaj tylko ze zawsze masz wybor...tak dlugo jak dlugo bedziesz wierzyl ze...

Po bajki Malinskiego siegalem trzy razy w zyciu.

Gdy przeczytalem je po raz pierwszy, jako dziecko, odkrylem w nich swiat basni, ciekawie umiejscowionych, tajemniczych, nierozwiazywalnych. Wpisywaly sie w kanwe owczesnych historii ktore pochlanialem lapczywie zaopatrzony w latarke na wypadek gdyby zostalo mi kategorycznie zgaszono swiatlo w trakcie najciekawszego akapitu. Pozostaly w pamieci jako cos wiecej niz tylko bajki, jakby sygnalizowaly ze to cos wiecej bede mogl zrozumiec duzo duzo pozniej.

Po raz drugi po kilkuletniej przerwie siegnalem po ksiazke w wieku lat –nastu. Czytalem jakbym to robil po raz pierwszy. Swiat basni byl ledwie dostrzegalny, wrecz nasuwal sie realny wydzwiek kazdej z opowiesci. Wiele niedostrzezonych wczesniej slow zaczelo miec znaczenie, niektore z historii stawaly sie credo, slowo stawalo sie cialem. Nic nie bylo watpliwe, nic nie bylo bajkowe to byly opowiesci o naszej rzeczywistosci, o naszych latach, naszych problemach.

Do kolejnego czytania skusilem sie dekade pozniej. Te same slowa, te same akapity przestaly sie miescic na stronach. Pomiedzy wierszami bylo zdecydowanie wiecej niz w samych opowiesciach. Realizm stawal sie magia a fantazja prawda. Basn wrocila do lask odklamana z nierzeczywistosci. Juz nic nie bylo oczywiste lecz wszystko bylo prawdziwe, stalo sie fala interpretacji. Bylo tyle drog do wspolnego celu.

Czym zaskoczy w kolejnej odslonie? Przede mna kilka lat oczekiwan...

Po bajki Malinskiego siegalem trzy razy w zyciu.

Gdy przeczytalem je po raz pierwszy, jako dziecko, odkrylem w nich swiat basni, ciekawie umiejscowionych, tajemniczych, nierozwiazywalnych. Wpisywaly sie w kanwe owczesnych historii ktore pochlanialem lapczywie zaopatrzony w latarke na wypadek gdyby zostalo mi kategorycznie zgaszono swiatlo w trakcie najciekawszego akapitu....

Rio Anaconda jest rewelacyjnie wydana, az milo wziac do rak cos tak dopieszczonego; poczawszy od okladki skonczywszy na znakach interpunkcyjnych i wyrazistych onomatopejach. Ksiazka wydaje sie byc dojrzalasza w porownaniu z "Gringo..." - ten sam lekki, strawny i wywazony choc ognisty humor, ta sama wartka akcja lecz tym razem widoczny jest wyrazny watek antropologiczno-filozoficzny.
Zaleta zdaje sie byc fakt iz Cejrowski przyblizyl doglebnie jedna pelna opowiesc miast kilku co zwiekszylo jakosc i szczegolowosc historii.
Niezaleznie od porownan obydwie pozycje zasluguja na mocne piec gwiazdek, obie pachna dzungla, wilgotnymi lasami deszczowymi i tetnia odglosami dzikich plemion.

Rio Anaconda jest rewelacyjnie wydana, az milo wziac do rak cos tak dopieszczonego; poczawszy od okladki skonczywszy na znakach interpunkcyjnych i wyrazistych onomatopejach. Ksiazka wydaje sie byc dojrzalasza w porownaniu z "Gringo..." - ten sam lekki, strawny i wywazony choc ognisty humor, ta sama wartka akcja lecz tym razem widoczny jest wyrazny watek...

Trzy obrazy królom by oczy cieszyli,
Siedem w dwoch pałacach muzeami zwanych,
Dziewięć dla śmiertelnych, gdy majętni byli,
Jeden wladcy piekła z otchłani nieznanych
W Muzeum Wyobraźni, gdzie Cerbra skomlenie

Księga, by wszystkimi rządzić, Księga, by odnaleźć,
Księga, by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać
W Muzeum Wyobraźni, gdzie zaległy cienie.

Trzy obrazy królom by oczy cieszyli,
Siedem w dwoch pałacach muzeami zwanych,
Dziewięć dla śmiertelnych, gdy majętni byli,
Jeden wladcy piekła z otchłani nieznanych
W Muzeum Wyobraźni, gdzie Cerbra skomlenie

Księga, by wszystkimi rządzić, Księga, by odnaleźć,
Księga, by wszystkie zgromadzić i w ciemności związać
W Muzeum Wyobraźni, gdzie zaległy cienie.