Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po tę książkę ze względu na tematykę, ale styl pisania spowodował, że zmęczyłam tylko pierwszą połowę. Fajnie, że autorka dzieli się przeżyciami i daje innym nadzieję w walce z nałogiem, ale... wszystko to pisane jest jak pamiętnik nastolatki. Może w drugiej połowie jest już inaczej, może później doczytam.

Sięgnęłam po tę książkę ze względu na tematykę, ale styl pisania spowodował, że zmęczyłam tylko pierwszą połowę. Fajnie, że autorka dzieli się przeżyciami i daje innym nadzieję w walce z nałogiem, ale... wszystko to pisane jest jak pamiętnik nastolatki. Może w drugiej połowie jest już inaczej, może później doczytam.

Jestem pod wrażeniem tego, jak autor świetnie używa języka do opisu stanów i emocji bez popadania przy tym w banał, sentymentalizm i grafomanię. Jeśli chodzi o fabułę, to im dalej, tym mniej mi się podobało - pierwsza historia zdecydowanie najlepsza, druga też dobra (sugestywny opis "bycia na dnie uzależnienia" - utraty poprzedniego życia, do którego często nie ma powrotu), trzecia zbyt pogmatwana jak dla mnie. Żałuję, że na końcu nie było jakiegoś scalenia wątków. Chyba że ja nie do końca zrozumiałam i poza chłopakiem ze zranioną ręką coś więcej łączyło te trzy historie. Możliwe, że sięgnę jeszcze raz, by lepiej zrozumieć. Choć sam sposób niechronologicznego i pogmatwanego opisu chyba dobrze oddaje stan "ponarkotyczny", gdzie dni i tygodnie mieszają się ze sobą i nie wiadomo, co było kiedyś, co jest teraz, a co dopiero będzie.

Jestem pod wrażeniem tego, jak autor świetnie używa języka do opisu stanów i emocji bez popadania przy tym w banał, sentymentalizm i grafomanię. Jeśli chodzi o fabułę, to im dalej, tym mniej mi się podobało - pierwsza historia zdecydowanie najlepsza, druga też dobra (sugestywny opis "bycia na dnie uzależnienia" - utraty poprzedniego życia, do którego często nie ma powrotu),...