Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"W gaju" pochłonąłem tuż po zachłyśnięciu się "Za lasami".
Akcja idzie dalej, pojawiają się kolejne wątki i postacie, oscylujące wokół głównej osi wydarzeń. Robi się tego dużo, kilka rzeczy pojawia się znikąd, parę pozostaje bez echa (mam nadzieję, że kolejne części rozwiną pewne wątki).
Główna historia jest napisana dobrze, choć czasem czułem, że użyto grubszych nici do szycia.
Postacie niejednowymiarowe, z charakterem..
Bardzo spodobało mi się wplecenie wątku rodzimowierstwa, choć liczyłem, że może uda się z niego wycisnąć nieco więcej.
Niemniej część pierwsza kryminalnych przygód Artura Gawrona zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu.

"W gaju" pochłonąłem tuż po zachłyśnięciu się "Za lasami".
Akcja idzie dalej, pojawiają się kolejne wątki i postacie, oscylujące wokół głównej osi wydarzeń. Robi się tego dużo, kilka rzeczy pojawia się znikąd, parę pozostaje bez echa (mam nadzieję, że kolejne części rozwiną pewne wątki).
Główna historia jest napisana dobrze, choć czasem czułem, że użyto grubszych nici do...

"Święto Ognia" zaintrygowało mnie już po pierwszych kilku stronach, gdzie pierwszym narratorem okazuje się dziewczyna z porażeniem mózgowym.
Dalej jest wciąż dobrze, historia zostaje nam zaprezentowana także z perspektywy dwóch pozostałych bohaterów: siostry i ojca wspomnianej wyżej Anastazji.
Każdy walczy ze swoimi demonami, wywołanymi nierzadko przez siebie i osoby trzecie z ich przeszłości.
To książka o relacjach międzyludzkich, walce z sobą i o siebie. O trudach poszukiwania szczęścia w życiu, w którym los rzuca nam pod nogi nieszczęścia. O ucieczce. I znalezieniu pomocy i wytchnienia w objęciach dawnych trosk.

"Święto Ognia" zaintrygowało mnie już po pierwszych kilku stronach, gdzie pierwszym narratorem okazuje się dziewczyna z porażeniem mózgowym.
Dalej jest wciąż dobrze, historia zostaje nam zaprezentowana także z perspektywy dwóch pozostałych bohaterów: siostry i ojca wspomnianej wyżej Anastazji.
Każdy walczy ze swoimi demonami, wywołanymi nierzadko przez siebie i osoby...

Ciekawa, intrygująca wciągająca historia kryminalna z moich rodzinnych okolic Konina. Co ważne historia ta jest bardzo przemyślana z bajkowym motywem przewodnim, który nadał całości charakteru i stanowił interesującą oś dla wszystkich wydarzeń.
Akcja płynie bardzo wartko, dialogi są dynamiczne, nie ma przynudzania, czy też zbędnych, przynudzających opisów.
Postacie są bardzo dobrze zaprezentowane, główne wiadomo nieco bardziej szczegółowo, choć i tak pozostawiają w cieniu tajemnic, które dają pole do popisu przy kolejnych częściach.
Na kolejne części z resztą liczę, bo potencjał i możliwości kontynuacji rozpoczętej historii jest mnóstwo.
Bardzo dobry kryminał.

Ciekawa, intrygująca wciągająca historia kryminalna z moich rodzinnych okolic Konina. Co ważne historia ta jest bardzo przemyślana z bajkowym motywem przewodnim, który nadał całości charakteru i stanowił interesującą oś dla wszystkich wydarzeń.
Akcja płynie bardzo wartko, dialogi są dynamiczne, nie ma przynudzania, czy też zbędnych, przynudzających opisów.
Postacie są...