Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana w świetnym stylu. Językowo, warsztatowo to bardzo dobra robota.
Rewelacyjnie zachowany balans między subiektywnymi odczuciami reporterki a przybliżeniem czytelnikowi kraju pod
względem geograficznym, historycznym, tak żeby naświetlać a nie przytłaczać..
Kto był w Rumunii przyzna, że książka pani Agnieszki Krawczyk to esencja tego kraju i ponowna podróż, tym razem bez ruszania się z miejsca.

Książka napisana w świetnym stylu. Językowo, warsztatowo to bardzo dobra robota.
Rewelacyjnie zachowany balans między subiektywnymi odczuciami reporterki a przybliżeniem czytelnikowi kraju pod
względem geograficznym, historycznym, tak żeby naświetlać a nie przytłaczać..
Kto był w Rum...

Rozwiń Zwiń

Głębokie, osobiste rozmowy Justyny Dąbrowskiej z psychoterapeutami. O życiu, przemijaniu, wartościach.
Z mądrymi, doświadczonymi ludźmi zawsze warto przebywać, zawsze warto ich głosu posłuchać.

Głębokie, osobiste rozmowy Justyny Dąbrowskiej z psychoterapeutami. O życiu, przemijaniu, wartościach.
Z mądrymi, doświadczonymi ludźmi zawsze warto przebywać, zawsze warto ich głosu posłuchać.

To znakomita rzecz dla znawców i miłośników tematu. Przygotowana przez Wydawnictwo Naukowe PWN seria wydawnicza Kanon wspomnieniowy Żydów polskich , docelowo składający się z 27 tomów, niedawno wyszedł 18.
To krytycznie opracowane autobiografie, z naukowymi wstępami i przypisami, obejmujące okres XVII - XX w. oraz obszar Polski, Ukrainy, Litwy, Białorusi.
Nad całością serii pieczę roztoczył zespół 30 tłumaczy i redaktorów.
Ogrom pracy i ciężar wagi przedsięwzięcia - nieoceniony.
" Płonęli gniewem" to napisany w 1934 r. dziennik żydowskiego nastolatka z Bielska Podlaskiego.
To uchwycenie świata, który za chwilę miał bezpowrotnie zniknąć. Wielokolorowa mozaika językowa, polityczna, religijna, kulturalna, i Begin, i Bialik, świat pełen napięć między tradycją a tym co wykuwało się nowe.
Ten żydowski świat był , jak wrzący tygiel, niejednorodny, migotliwy, bogaty . Warto w niego wejść.

To znakomita rzecz dla znawców i miłośników tematu. Przygotowana przez Wydawnictwo Naukowe PWN seria wydawnicza Kanon wspomnieniowy Żydów polskich , docelowo składający się z 27 tomów, niedawno wyszedł 18.
To krytycznie opracowane autobiografie, z naukowymi wstępami i przypisami, obejmuj...

Rozwiń Zwiń

Przed zapoznaniem się
z książką polecam odwiedzić Rumunię i Bukareszt. Wtedy możemy głębiej odczuć, jak Małgorzacie Rejmer udało się doskonale uchwycić ducha tego miasta.
Miasta zwanego chaos, monstrualnie potwornego, nieokreślonego, właściwie niemożliwego do opisania i zrozumienia. Poza tym, chyba najbrzydszej stolicy Europy ,ale zarazem miejsca fascynującego, bo stajemy niemi, z otwartymi ustami i nie wiemy, jak to nazwać.

Po dziesięciu latach od wydania książki w Bukareszcie niewiele się zmieniło, no może jest tylko trochę mniej psów.

Przed zapoznaniem się
z książką polecam odwiedzić Rumunię i Bukareszt. Wtedy możemy głębiej odczuć, jak Małgorzacie Rejmer udało się doskonale uchwycić ducha tego miasta.
Miasta zwanego chaos, monstrualnie potwornego, nieokreślonego, właściwie niemożliwego do opisania i zrozumienia. Po...

Rozwiń Zwiń

Książka przeczytana w ramach osobistego wyzwania zapoznania się z wszystkimi dostępnymi pozycjami Kalmana Segala, mojego zachwycającego niezmiennie odkrycia.
To zbiór opowiadań , bardzo singerowski w klimacie i magiczny w obrazie. Chwyta chwile i nastrój świata bezpowrotnie minionego.

Książka przeczytana w ramach osobistego wyzwania zapoznania się z wszystkimi dostępnymi pozycjami Kalmana Segala, mojego zachwycającego niezmiennie odkrycia.
To zbiór opowiadań , bardzo singerowski w klimacie i magiczny w obrazie. Chwyta chwile i nastrój świata bezpowro...

Rozwiń Zwiń

To raczej nie powieść a dziennik intymny rumuńskiego Żyda, intelektualisty, pisany w latach 30-tych minionego wieku. To próba odpowiedzi na pytania, na tle ówczesnych wydarzeń historycznych, o trwającą dwa tysiące lat alienację Żydów, jej przyczyny i domyślne skutki, których w tym czasie Mihail Sebastian, ani nikt inny, w najczarniejszych snach nie mógł przewidzieć.
Głębokie, intelektualne, profetyczne, niektóre fragmenty rozważań filozoficznych genialne.

To raczej nie powieść a dziennik intymny rumuńskiego Żyda, intelektualisty, pisany w latach 30-tych minionego wieku. To próba odpowiedzi na pytania, na tle ówczesnych wydarzeń historycznych, o trwającą dwa tysiące lat alienację Żydów, jej przyczyny i domyślne skutki, których w tym czasie ...

Rozwiń Zwiń

Moje kolejne spotkanie z panem Rafałem Hetmanem. Po znakomitej "Izbicy, Izbicy" wydaje mi się , że autor wyrasta na jednego z najlepszych reporterów młodego pokolenia. Widzi więcej, głębiej. Potrafi patrzeć, słuchać.
Tym razem pokazuje nam nieznaną wcześniej Dębrzynę ( okolice Przeworska) , gdzie rodacy mordowali własnych rodaków wracających po wojnie z robót w Niemczech.
Spójrzmy więc znów w swoje " szlachetne" oblicza. Anno domini 2022 - cytaty: " To chyba przez zazdrość. Dostawałam anonimowe telefony, że ile zarobiłam.
- Może ktoś nie chciał, żeby mówiła pani o lesie?
-Ale dziś jeszcze żyją wnuki, syny, córki tych, co mordowali. Może to ich pokolenie jest gorsze jak tamto, co było.
- Czemu?
-Nie rozmawiają o Dębrzynie, bo gdybym miała sąsiada, taki daję przykład, którego dziadek brał udział w tych morderstwach, i jakbym o tym dziadku coś powiedziała, to my są już wrogami do końca życia z tym wnukiem, i moje dzieci, i ich dzieci, wszystko!. To, co wiedziały, to poujawniały starsze babcie, bo one się nie mają czego bać"

I kto w końcu przerwie ten chocholi taniec? 80 lat minęło od zakończenia wojny, a my dalej niezłomni, szlachetni, zwarci i gotowi i najważniejsze - nieskalani , niepokalani.
Dzięki takim reporterom , jak pan Hetman, trupy będą jednak ciągle wypadać z szafy. Żadne milczenie, wyparcie, zakrzyczenie, zastraszanie nie zagłuszy w żadnym pokoleniu krwi niewinnie przelanej.
Opisujcie pisarze, reporterzy, takie nieznane szerokiemu gronu fakty, piszcie książki, rękopisy nie płoną. Miejscowych można zastraszyć, anonimy wysyłać, ale książka i zawarty w niej opis zbrodni i winy jest wieczna.
Niech żadne kolejne pokolenie, które dorobiło się czegokolwiek na zbrodni, do końca swoich dni nie czuło się bezpieczne, żeby ciągle żyło w strachu , że przyjedzie jakiś reporter ze stolicy, porozmawia, opisze, wyciągnie na światło dzienne to, co kolejne pokolenia chcą ukryć.
Drżyjcie, nie znacie dnia, ani godziny, kiedy to nastąpi.

Jesteśmy potomkami zbirów. Te bandyckie geny morderców krążą po całym kraju. Jeden zbój osiadł w Skoczowie, drugi w Zielonej Górze, inny na Ziemiach Odzyskanych, kilku zatruło nawet Anglię. Wszyscy żonaci, mieli dzieci, teraz zapewne żyją wnuki . Część została w okolicach Przeworska. I ta chora krew morderców krąży w kolejnym pokoleniu po całym naszym kraju, często pod płaszczykiem dziadków kombatantów, akowców, wyklętych. Jak ten kraj ma być normalny, zdrowy moralnie z taką przeszłością, z takimi bandyckimi genami przekazywanymi we krwi na następne pokolenia?

Moje kolejne spotkanie z panem Rafałem Hetmanem. Po znakomitej "Izbicy, Izbicy" wydaje mi się , że autor wyrasta na jednego z najlepszych reporterów młodego pokolenia. Widzi więcej, głębiej. Potrafi patrzeć, słuchać.
Tym razem pokazuje nam nieznaną wcześniej Dębrzynę ( okolice...

Rozwiń Zwiń

Spójrzymy oczami pana Wojciecha Góreckiego na Wschód.. Odpowiedzmy sobie na pytanie, czy to jest nasze, czy moje korzenie, czy nasz wzorzec. Co nas cywilizacyjne, mentalnie łączy z tą częścią świata , czy właśnie w tym kierunku chcemy iść. To jest , jak w tytule książki ,odrębna planeta, rządząca się swoim prawami, dzika, nieprzewidywalna, niepojęta. Kto nie docenia tego, gdzie mieszka, skąd pochodzi, niech głęboko przemyśli, co naprawdę znaczy Wschód.

Spójrzymy oczami pana Wojciecha Góreckiego na Wschód.. Odpowiedzmy sobie na pytanie, czy to jest nasze, czy moje korzenie, czy nasz wzorzec. Co nas cywilizacyjne, mentalnie łączy z tą częścią świata , czy właśnie w tym kierunku chcemy iść. To jest , jak w tytule książki ,odrębna planeta...

Rozwiń Zwiń

Piękna książka o przyjaźni czeskich licealistów, z narastającą i czającą się grozą wojny w tle, inspirowana prawdziwymi biografiami i wydarzeniami. Osobiste odkrycie, to krakowskie wydawnictwo EMG i seria Z głową - książki dla całej rodziny. Pozycja jest bardzo starannie wydana, świetnie przetłumaczona, z pięknymi ilustracjami. Książka Tichego otrzymała w 2018 r. najważniejszą czeską nagrodę literacką, odpowiednik polskiej Nike i to powinno być dodatkową rekomendacją dla tej książki.

Piękna książka o przyjaźni czeskich licealistów, z narastającą i czającą się grozą wojny w tle, inspirowana prawdziwymi biografiami i wydarzeniami. Osobiste odkrycie, to krakowskie wydawnictwo EMG i seria Z głową - książki dla całej rodziny. Pozycja jest bardzo starannie wydana, świetnie ...

Rozwiń Zwiń

Moje kolejne, po rewelacyjnym Klasztorze , spotkanie z Prilepinem. Tym razem wojna w Czeczeni, widziana oczami najeźdźcy, bezpośredniego uczestnika. Jak na dłoni widać wszystkie patologie tego systemu, partyzancka armia, żulia, bandyterka, wszechobecny alkohol, niezbędny wręcz do życia, pogarda względem miejscowych ,bezmyślny kult wojny, walczyć, żeby walczyć, po co ,za co, przeciwko komu? To chyba nieistotne sprawy, znów któreś pokolenie, wychowane w wojennym kulcie, może chwycić za broń i być bohaterem. Cóż za nudne byłoby życie Rosjanina, gdyby w codziennym mozole i trudzie, miał czynić obywatelom kraj przyjazny do życia, wyposażony w łazienki, kanalizację i ławki w parkach!
Jeden z bohaterów pyta, czy można zabijać? Jegor, alter ego Prilepina, odpowiada, że można, jak mój gniew jest słuszny. Cóż za pycha! Jakie stawianie się w roli starotestamentowego, karzącego Boga! Jakie poczucie wyjątkowości swojego narodu, który może wszędzie wejść, zabijać, niszczyć, w imię uzasadnionego, w ich mniemaniu, gniewu.
No i gdzie cię Zacharze- Jegorze to doprowadziło? Nie lepiej było zostać w domu , z Daszą i pisać książki, jak niebiosa dały taki talent literacki? Postać z Dostojewskiego, i zbrodnia i kara...

Moje kolejne, po rewelacyjnym Klasztorze , spotkanie z Prilepinem. Tym razem wojna w Czeczeni, widziana oczami najeźdźcy, bezpośredniego uczestnika. Jak na dłoni widać wszystkie patologie tego systemu, partyzancka armia, żulia, bandyterka, wszechobecny alkohol, niezbędny wręcz do życia, p...

Rozwiń Zwiń