Książka wciągająca, można wraz z autorem
przeżyć codzienny Kaukaz...
Swoistą "Planetę Kaukaz"
dobry reportaż, język dobrze dobrany,
treść ciekawa,
Polecam!

Książka wciągająca, można wraz z autorem
przeżyć codzienny Kaukaz...
Swoistą "Planetę Kaukaz"
dobry reportaż, język dobrze dobrany,
treść ciekawa,
Polecam!

Naprawdę wyjątkowo ciekawy i wciągający reportaż, zdecydowanie sięgnę po kolejne części :) dotychczas nie interesowałam się kompletnie Rosją, która kojarzyła mi się (jak zapewne większości) z naszą wspólną historią i bogatymi carami. Okazuje się, że Rosja to wręcz cały kontynent, pełen różnych narodowości, kultur, konfliktów wewnętrznych; co więcej- nie każdy Rosjanin tymże się czuje. Podczas lektury nieustannie wracała do mnie myśl, że literatura fantasy jest zupełnie zbędna na świecie na którym jest tyle ciekawych ludów- może nie elfów czy krasnoludów ale nie mniej zadziwiających i innych.

Naprawdę wyjątkowo ciekawy i wciągający reportaż, zdecydowanie sięgnę po kolejne części :) dotychczas nie interesowałam się kompletnie Rosją, która kojarzyła mi się (jak zapewne większości) z naszą wspólną historią i bogatymi carami. Okazuje się, że Rosja to wręcz cały kontynent, pełen różnych narodowości, kultur, konfliktów wewnętrznych; co więcej- nie każdy Rosjanin tymże...

Spójrzymy oczami pana Wojciecha Góreckiego na Wschód.. Odpowiedzmy sobie na pytanie, czy to jest nasze, czy moje korzenie, czy nasz wzorzec. Co nas cywilizacyjne, mentalnie łączy z tą częścią świata , czy właśnie w tym kierunku chcemy iść. To jest , jak w tytule książki ,odrębna planeta, rządząca się swoim prawami, dzika, nieprzewidywalna, niepojęta. Kto nie docenia tego, gdzie mieszka, skąd pochodzi, niech głęboko przemyśli, co naprawdę znaczy Wschód.

Spójrzymy oczami pana Wojciecha Góreckiego na Wschód.. Odpowiedzmy sobie na pytanie, czy to jest nasze, czy moje korzenie, czy nasz wzorzec. Co nas cywilizacyjne, mentalnie łączy z tą częścią świata , czy właśnie w tym kierunku chcemy iść. To jest , jak w tytule książki ,odrębna planeta, rządząca się swoim prawami, dzika, nieprzewidywalna, niepojęta. Kto nie docenia...

Wojciech Górecki daje szansę w tej książce choć o krok zbliżyć się do skomplikowanej historii ludów Kaukazu, której, przyznaję, nie potrafiłam rozgryźć. Przedstawia nacje zamieszkujące góry i pogórze na południu Rosji (i poza nią) , ukazując ich specyfikę. Pomaga zobaczyć, że te zamieszkałe sporadycznie obszary to wielki rozgrzany tygiel pełen konfliktów i sprzecznych interesów. Ludzie, którzy po rozpadzie ZSRR zostali pozostawioni sami sobie, często przepychani z jednego miejsca na drugie, bez pracy, przyszłości i stabilizacji. Nie dziwi więc, że tereny są niebezpieczne (rabunki i napady) i wrogie dla np. turystów. Żyją własnym życiem i wspierają się w obrębie własnych klanów i narodowości, których indywidualne cechy z coraz większym trudem kultywuje starsze pokolenie. W Polsce mamy wielu uciekinierów z tamtych stron, choćby np. Czeczenów, ale zupełnie nic o nich nie wiemy. Szkoda. Rzeczywiście Kaukaz wydaje się być osobną planetą, jak wskazuję na to tytuł świetnego reportażu.

Wojciech Górecki daje szansę w tej książce choć o krok zbliżyć się do skomplikowanej historii ludów Kaukazu, której, przyznaję, nie potrafiłam rozgryźć. Przedstawia nacje zamieszkujące góry i pogórze na południu Rosji (i poza nią) , ukazując ich specyfikę. Pomaga zobaczyć, że te zamieszkałe sporadycznie obszary to wielki rozgrzany tygiel pełen konfliktów i sprzecznych...

Rewelacyjny zbiór reportaży o Kaukazie Północnym. Każdy rozdział traktuje o innym "narodzie", a jest ich tam naprawdę sporo. Z relacji telewizyjnych, to tylko wiemy o tym, że gdzieś się tam Czeczeni z Rosjanami piorą, a tu poznajemy historię i podłoże tego konfliktu, doprawione społeczeństwem i kulturą. A to tylko jeden rozdział. Kolejne są o Dagestanie, Inguszetii, Osetii Północnej, Osetii Południowej, Karaczajo-Czerkiesji, Kabardo-Bałkarii (tam to relacje jak w "wielkim rowie" Asterixa:),wreszcie Adygei. Wszystko to pisane bardzo dobrym językiem, w formie, od której nie sposób się oderwać. Przeczytałem niczym najlepszy kryminał, nie mogąc się doczekać kolejnego tekstu. Jedynym zarzutem jest to, że jest to książka zdecydowanie za krótka i chciałoby się, żeby każdy z rozdziałów był przynajmniej dwa razy dłuższy. Ale jako amuse bouche o Kaukazie, to świetna pozycja. Już zabieram się za zbiór o Kaukazie Południowym.

Rewelacyjny zbiór reportaży o Kaukazie Północnym. Każdy rozdział traktuje o innym "narodzie", a jest ich tam naprawdę sporo. Z relacji telewizyjnych, to tylko wiemy o tym, że gdzieś się tam Czeczeni z Rosjanami piorą, a tu poznajemy historię i podłoże tego konfliktu, doprawione społeczeństwem i kulturą. A to tylko jeden rozdział. Kolejne są o Dagestanie, Inguszetii, Osetii...

Na punkcie Kaukazu mam bzika, od kilku lat siedzę w tej tematyce, zwłaszcza w kulturze czerkieskiej. Właściwie wszystko zgadzało się z moją dotychczasową wiedzą, jak i z relacjami samych mieszkańców Kaukazu, z którymi koresponduję.

Na punkcie Kaukazu mam bzika, od kilku lat siedzę w tej tematyce, zwłaszcza w kulturze czerkieskiej. Właściwie wszystko zgadzało się z moją dotychczasową wiedzą, jak i z relacjami samych mieszkańców Kaukazu, z którymi koresponduję.

Doskonałe krótkie kompendium wiedzy o Kaukazie. Właściwie każdy rozdział prosi się by go rozwinąć do rozmiaru oddzielnej publikacji (może wtedy byśmy potrafili zrozumieć, poznać ten kaukaski tygiel). To nie zarzut ale pochwała.
Z jednej strony reportaż właściwie pokazuje czym może skończyć się źle zrozumiany nacjonalizm, jak łatwo manipulować ludźmi dla własnych celów, co to oznacza reguła "dziel i rządź", z drugiej strony na poziomie mikro obrazuje siłę rodziny, sąsiedztwa potrafiącego przełamać odgórne zakazy, nakazy ...
Zacząłem czytać i ... już koniec, z przyjemnością sięgnę po następne tomy p. W.Góreckiego.

Doskonałe krótkie kompendium wiedzy o Kaukazie. Właściwie każdy rozdział prosi się by go rozwinąć do rozmiaru oddzielnej publikacji (może wtedy byśmy potrafili zrozumieć, poznać ten kaukaski tygiel). To nie zarzut ale pochwała.
Z jednej strony reportaż właściwie pokazuje czym może skończyć się źle zrozumiany nacjonalizm, jak łatwo manipulować ludźmi dla własnych celów, co...

Rzadko się zdarza, by jedno słowo w tytule tak trafnie oddawało charakter opisywanego zjawiska, Tak jest w przypadku tej książki. Kaukaz jest planetą w sensie duchowej, kulturowej czy społecznej rozpiętości, takie wrażenie wyniosłem właśnie z lektury. Mimo stosunkowo niewielkiego obszaru i niedługiej historii tego zakątka świata. Nie wiem , czy po polsku jest jakieś kompleksowe ujęcie całego Kaukazu lub jego północnej części, którą zajmuje się autor, w bibliografii takiej pozycji nie znalazłem. Sam zetknąłem się pobieżnie z tym tematem przy okazji fascynujących "Podróży" Jana Potockiego oraz w ciekawej pracy Jana Reychmana "Podróżnicy polscy na Bliskim Wschodzie w XIX wieku". Potocki zwiedzał Kaukaz dobrowolnie, ale większość Polaków, którzy pozostawili jakieś relacje stamtąd, to byli wcieleni przymusowo do armii rosyjkiej powstańcy listopadowi, styczniowi, uczestnicy różnych antyrosyjskich, wolnościowych grup spiskowych. Tragedią tych ludzi było nieraz to, że sami będąc niewolnikami caratu, musieli walczyć przeciw kaukaskim ludom walczącym o wolność z tym samym wrogiem . Relacje te przeważnie nie były już po wojnie wznawiane, tylko niektóre z nich cytowane są w "Planecie Kaukaz". Jest ona pod pewnym względem opowieścią o nieznanej krainie, relacją odkrywcy, czym w istocie powinien być każdy dobry reportaż, nawet dotyczący przysłowiowego Pcimia. Książka robi olbrzymie wrażenie, jest świetnie napisana, minimum słów, maksimum treści, choć, jak zauważył już niejeden z moich przedmówców na tym forum, jest raczej zachętą, snopem światłem rzuconego na niezwykle urozmaicony pejzaż historyczno-kulturowy. Potencjalny turysta nie znajdzie w niej zbyt wielu informacji dotyczących klimatu, krajobrazu, praktycznych porad. Krajobrazem, który opisuje Górecki, jest złożona, trudna historia. Mnogość, grup etnicznych,wierzeń, obyczajów, skomplikowane, często tragiczne losy większości z nich, wzajemne ich relacje i - co bardzo istotne - relacje z wielkim zaborczym bratem z północy, czyli z Rosją. Nie tak łatwo się w tym połapać, trudno spamiętać te wszystkie egzotyczne nazwy, z których wiele słyszałem po raz pierwszy. Autor nie komentuje, nie ocenia, nie rozsądza racji spierających się, często śmiertelnie zwaśnionych stron. Co więcej, czytelnik też chyba rozumie, że jest to zadanie niewykonalne. Czytając "Planetę Kaukaz" poczułem jakąś przemożną chęć, aby dowiedzieć więcej, by pożeglować na tę "planetę", poczuć jej klimat i choćby naskórkowo doświadczyć tego, co Wojciech Górecki tak fascynująco i mądrze nam przedstawił. Warto mieć go za przewodnika.

Rzadko się zdarza, by jedno słowo w tytule tak trafnie oddawało charakter opisywanego zjawiska, Tak jest w przypadku tej książki. Kaukaz jest planetą w sensie duchowej, kulturowej czy społecznej rozpiętości, takie wrażenie wyniosłem właśnie z lektury. Mimo stosunkowo niewielkiego obszaru i niedługiej historii tego zakątka świata. Nie wiem , czy po polsku jest jakieś...

Imponująca próba zmieszczenia historii i demografii Północnego Kaukazu na zaledwie 231 stronach. Brzmi niemożliwie, i w sumie takie jest, ale wbrew pozorom jako kompendium podstawowej wiedzy o rejonie zamieszkałym przez liczne dumne, ale zróżnicowane etnicznie, językowo i religijnie narody sprawdza się zaskakująco dobrze. A przynajmniej oddaje ducha tego miejsca, pełnego barw i niuansów i wielkopokoleniowej dumy, ale z widocznym cieniem Rosji, która nie tylko nie widzi w tej zróżnicowanej mozaice wartości, ale i nieodmiennie od stuleci próbuje ją tłamsić na różne sposoby.

Pierwsze wydanie "Planety Kaukaz" ukazało się 20 lat temu, w nowszych wydaniach po każdym rozdziale jest luźno go komentująca krótka notatka, najczęściej z 2010 roku. Aż prosiłoby się o kolejne uzupełnienia.

Imponująca próba zmieszczenia historii i demografii Północnego Kaukazu na zaledwie 231 stronach. Brzmi niemożliwie, i w sumie takie jest, ale wbrew pozorom jako kompendium podstawowej wiedzy o rejonie zamieszkałym przez liczne dumne, ale zróżnicowane etnicznie, językowo i religijnie narody sprawdza się zaskakująco dobrze. A przynajmniej oddaje ducha tego miejsca, pełnego...

Jak zwykle wybitny reportaż Wojciecha Góreckiego. Przeczytałem już dwa pozostałe z "tryptyku kaukaskiego" i ciężko powiedzieć, która część jest najlepsza.
Wszystkie trzymają mocny poziom, równoważąc informacje historyczne, polityczne, aspekty społeczne regionu, które często przeplatają się autentycznymi życiowymi historiami osób, z którymi pan Górecki miał przyjemność spotkać się w tak ważnym okresie dla wielu kaukaskich narodów jak upadek ZSRR i formowanie nowej rosyjskiej polityki za czasów Putina.
Wszystkim, którzy są głodni przystępnej wiedzy, wstępu do kaukazologii, do wiedzy na temat Czeczenów, Kabardów, Czerkiesów i innych ludów tego "tygla", z pewnością polecam "Planetę Kaukaz". Charakterystyczną cechą "tryptyku" jest to, że w jakiej kolejności czytać go nie będziemy, książki będą zawsze się przenikać i uzupełniać.

Jak zwykle wybitny reportaż Wojciecha Góreckiego. Przeczytałem już dwa pozostałe z "tryptyku kaukaskiego" i ciężko powiedzieć, która część jest najlepsza.
Wszystkie trzymają mocny poziom, równoważąc informacje historyczne, polityczne, aspekty społeczne regionu, które często przeplatają się autentycznymi życiowymi historiami osób, z którymi pan Górecki miał przyjemność...