Autorka Justyna Dąbrowska jest znana z wywiadów z ludźmi, którzy młodość mają już daleko za sobą ("Rozmowy z mistrzami"). Nie znaczy to jednak, że nie mają nic do powiedzenia, albo ich zdanie jest passe. Dobra robota Pani Justyno.
Tym razem jej rozmówcami są znani psychoanalitycy, więc może odpowiadają na pytania, które często sami zadają.
Pytania autorki krążą wokół przemijania. Autorka zadaje każdej osobie podobne pytania:dlaczego wybrał taki zawód?Jak się doświadcza fakt, że "ma się z górki"? Czy myślisz o pogrzebie? Robisz bilans? Co w życiu jest warte starania?
Są też pytania które napawają optymizmem: Jak to robisz, że jesteś taka aktywna? Ile masz lat w środku? Wiesz dlaczego, psychoterapeuci żyją i pracują najdłużej?
Chcesz poznać odpowiedzi, a może sam je sobie zadać i odpowiedzieć?

Autorka Justyna Dąbrowska jest znana z wywiadów z ludźmi, którzy młodość mają już daleko za sobą ("Rozmowy z mistrzami"). Nie znaczy to jednak, że nie mają nic do powiedzenia, albo ich zdanie jest passe. Dobra robota Pani Justyno.
Tym razem jej rozmówcami są znani psychoanalitycy, więc może odpowiadają na pytania, które często sami zadają.
Pytania autorki krążą wokół...

Książka wpadła w moje ręce przypadkowo po tym jak "uśmiechnęła się" do mnie z bibliotecznej półki. Jest to zbiór rozmów psychoterapeutki z bardzo dojrzałymi wiekowo psychoterapeutami urodzonymi w latach 30-tych i 40-tych. Autorka stara sie uzyskać odpowiedź na nurtujące ją pytanie dlaczego akurat przedstawicieli tego zawodu cechuje długowieczność. Okazuje się, że źródłem witalności jest nieustająca ciekawość ludzi i świata, a także, co chyba nie będzie zaskoczeniem, serdeczne więzi rodzinne i miłość. Sporo jest ciekawych wspomień z czasów wojny, emigracji. Rozmowy zostały przeprowadzone w przyjacielskiej atmosferze z niezwykłą wrażliwością i wyczuciem. Z lektury emanuje życiowa mądrość, ciepło,  spokój, a przede wszystkim zgoda i akceptacja tego co nieuchronne. 
Warto przeczytać tę pokrzepiającą pozycję by dowiedzieć się jak z przemijaniem radzą sobie doświadczeni życiowo i zawodowo psychoterapeuci i zadać sobie pytania które i tak prędzej czy później każdy z nas przed sobą postawi.

Książka wpadła w moje ręce przypadkowo po tym jak "uśmiechnęła się" do mnie z bibliotecznej półki. Jest to zbiór rozmów psychoterapeutki z bardzo dojrzałymi wiekowo psychoterapeutami urodzonymi w latach 30-tych i 40-tych. Autorka stara sie uzyskać odpowiedź na nurtujące ją pytanie dlaczego akurat przedstawicieli tego zawodu cechuje długowieczność. Okazuje się, że źródłem...

Bardzo przyjemnie mi się ją czytało, polecam

Bardzo przyjemnie mi się ją czytało, polecam

Jedna z tych książek, które napawają refleksją nad tym co ważne. Bardzo mądre i ciepłe rozmowy z wartościowymi ludźmi.

Jedna z tych książek, które napawają refleksją nad tym co ważne. Bardzo mądre i ciepłe rozmowy z wartościowymi ludźmi.

Bardzo wartościowa książka. Podobał mi się sposób przedstawienia rozmów, czułam, że to taka mała psychoterapia. Pomimo, że książka dotyczy śmierci i przemijania, to napawa dobrymi emocjami. U mnie przyczyniła się do poczucia szczęścia, skupienia na trwającej chwili.
Pokazuje życie z różnych perspektyw, uosabia starość, dla młodych osób podróż po odległych zakątkach życia.

Bardzo wartościowa książka. Podobał mi się sposób przedstawienia rozmów, czułam, że to taka mała psychoterapia. Pomimo, że książka dotyczy śmierci i przemijania, to napawa dobrymi emocjami. U mnie przyczyniła się do poczucia szczęścia, skupienia na trwającej chwili.
Pokazuje życie z różnych perspektyw, uosabia starość, dla młodych osób podróż po odległych zakątkach życia.

Niezwykle mądra książka. Piękne historie, pięknych ludzi. O czym...myślę, że każdy odpowiedziałby inaczej a może tak samo? Dla mnie była kojąca.

Niezwykle mądra książka. Piękne historie, pięknych ludzi. O czym...myślę, że każdy odpowiedziałby inaczej a może tak samo? Dla mnie była kojąca.

Głębokie, osobiste rozmowy Justyny Dąbrowskiej z psychoterapeutami. O życiu, przemijaniu, wartościach.
Z mądrymi, doświadczonymi ludźmi zawsze warto przebywać, zawsze warto ich głosu posłuchać.

Głębokie, osobiste rozmowy Justyny Dąbrowskiej z psychoterapeutami. O życiu, przemijaniu, wartościach.
Z mądrymi, doświadczonymi ludźmi zawsze warto przebywać, zawsze warto ich głosu posłuchać.

Więcej! Więcej takich książek bym chciała napotykać na swojej czytelniczej drodze. Tym razem (bo to już trzecia z serii rozmów Justyny Dąbrowskiej wydanych przez Wydawnictwo Agora, wcześniej były jeszcze rozmowy wydane przez Czarne, ale do nich na razie nie dotarłam) zaprasza do rozmowy zaawansowanych wiekiem psychoterapeutów (sporo wśród nich psychoanalityków) i pyta o życie, o spojrzenie wstecz i o rzeczy najważniejsze. Większość rozmów mnie zachwyciła i wlała w serce ciepło i nadzieję. Polecam, zwłaszcza ma trudniejsze momenty.

Więcej! Więcej takich książek bym chciała napotykać na swojej czytelniczej drodze. Tym razem (bo to już trzecia z serii rozmów Justyny Dąbrowskiej wydanych przez Wydawnictwo Agora, wcześniej były jeszcze rozmowy wydane przez Czarne, ale do nich na razie nie dotarłam) zaprasza do rozmowy zaawansowanych wiekiem psychoterapeutów (sporo wśród nich psychoanalityków) i pyta o...

Książka jest zapisem kilkunastu rozmów ze znanymi, zasłużonymi światowej sławy psychoterapeutami, psychoanalitykami takimi jak: Bogdan de Barbaro, Irena Namysłowska, Vamik Volkan, Lidia Mieścicka, Yona Teichman, , Hanna Jaworska, Wiktor Sedlak, Ora Dresner, Ryszard Praszkier i Wojciech Eichelberger i inni. Wszyscy są ludźmi w podeszłym wieku, ale nadal aktywni zawodowo przez co ich umysł pracuje wciąż na wysokich obrotach. Zapytani o wiek często odpowiadają, że czują się o wiele młodziej niż wskazuje metryka. Są świadomi, że starzeją się cieleśnie, jednak większość z nich nie boi się śmiercij. „Z wiekiem rozum jest mniej sprawny, ale bardziej zasobny, łatwiej rozróżnia dobro od zła, czy jak rozumieć świat”- twierdzi Bogdan de Barbaro.
Redaktorka pyta o różne egzystencjalne sprawy, pasje, uczucia, pracę, przemyślenia dotyczące spraw bieżących: Co w życiu jest warte starania? Dlaczego zostali psychoterapeutami? Czy myślą o śmierci? Zadając te same pytania otrzymuje różnorodne odpowiedzi. Informuje swoich rozmówców, że psychoterapeuci żyją najdłużej, co wzbudza w nich zdziwienie.

Książka dla czytelnika w każdym wieku, bo zmusza do refleksji nad życiem, do dokonywania zmian i analizy postępowania. Dodatkową wartość stanowi to, że rozmówcy skupiają się na sobie będąc przy tym bardzo szczerzy. Nie opisują przypadków swoich pacjentów, bo to oni stają w tej roli przed czytelnikiem. Książka momentami zabawna, zaskakująca i niezwykle pouczająca. Godna polecenia i zapamiętania.

Książka jest zapisem kilkunastu rozmów ze znanymi, zasłużonymi światowej sławy psychoterapeutami, psychoanalitykami takimi jak: Bogdan de Barbaro, Irena Namysłowska, Vamik Volkan, Lidia Mieścicka, Yona Teichman, , Hanna Jaworska, Wiktor Sedlak, Ora Dresner, Ryszard Praszkier i Wojciech Eichelberger i inni. Wszyscy są ludźmi w podeszłym wieku, ale nadal aktywni zawodowo...

"... sens polega na szukaniu sensu" (str. 44 B. de Barbaro)

Justyna Dąbrowska, psycholog, psychoterapeutka i redaktorka rozmawia ze znanymi i zasłużonymi specjalistami z obszaru psychoterapii i psychoanalizy m.in.: Hanną Jaworską, Lidią Mieścicką, Ireną Namysłowską, Vamik Volkan, Yoną Teichman, Emanuelem Bermanem, Wiktorem Sedlakiem, Orą Dresner, Ryszardem Praszkierem, Bogdanem de Barbaro, Michałem Łapińskim, Wojciechem Eichelbergerem i Zbigniewem Sokolikiem. Pyta ich o różne egzystencjalne sprawy, o rzeczy najważniejsze w życiu, o pasje, uczucia, pracę, przemyślenia dotyczące spraw bieżących. Wszyscy są ludźmi w przedziale wieku siedemdziesiąt kilka do dziewięćdziesięciu lat.

Ciekawe wspomnienia, opowieści z czasów wojny i te o teraźniejszości. Wraz z autorką zastanawiają się dlaczego właśnie ich grupa zawodowa żyje najdłużej i od czego to zależy, co napędza ich ciekawość do tego życia, co motywuje ich do pracy nawet w późnym wieku. "... kontakt z drugim człowiekiem jest bardzo ożywiający". (str. 226) We wszystkich opowieściach można znaleźć wspólne elementy, m.in. chęć pomocy drugiej osobie, ciekawość pacjentów, różnorodność ich problemów i poczucie, że jest jeszcze wiele do zrobienia. Każdy i każda z bohaterów książki mówi, że najważniejsza jest bliskość drugiego człowieka, wsparcie, ważna jest rodzina, partner/ka i dzieci, bo one dają siłę i stanowią wyzwania i motywacje do działania.

Wszyscy zdają sobie sprawę, że starzeją się przynajmniej cieleśnie, że mają coraz więcej ograniczeń, coraz mniej siły, ale jednak coś ich pcha do dalszego działania. Żadne z nich nie boi się śmierci jako takiej, zdecydowanie nie chcieliby jednak dochodzić do niej przez niepotrzebne trwanie w bólu, samotności intelektualnej, nie chcieliby być sztucznie podtrzymywani przy życiu. "Boję się umierania w zbędnym cierpieniu, degrengolady ciała i umysłu. Nie chciałbym też nikomu sprawiać kłopotu, nie chciałbym być ciężarem ani bezwolnym obiektem pseudotroski ... (str.76 W. Eichelberg)

Autorka pytała ich o poglądy na niektóre bieżące problemy, niektórzy nie chcieli dzielić się swoimi spostrzeżeniami, inni starali się opisać pewne problemy ogólnie. Michał Łapiński psychoanalityk który wyemigrował w latach osiemdziesiątych do Australii, ale obecnie pomieszkuje w Warszawie z rodziną, tłumaczy, że jeśli ktoś opuszcza z jakiś względów kraj pochodzenia i zamieszkuje w innym to nie powinien mieć prawa do głosowania w tym pozostawionym: "- ... nie powinniśmy zabierać głosu w sprawach, w których nie uczestniczymy. To byłoby nie fair." (str. 173) Choć żaden z bohaterów nie chciał się wypowiadać wprost o polityce w Polsce, to gdzieś przebijały głosy, że to co się dzieje napawa ich smutkiem, ale nie jest to nic nowego dla historii. Nacjonalizm, zgubna utopia, wpływ kościoła i religii, skupienie się tylko na sobie i swoich partykularnych interesach prowadzi do niepokojów, podziału ludzi, sianiu nienawiści. "... zastanawiam się, jak to może być, że tacy wykształceni ludzie są jednocześnie tak bezmyślni." (str. 226 I. Namysłowska)

Bardzo wartko mi się czytało rozmowy, z zainteresowaniem słuchałam odpowiedzi na krótkie, ale treściwe pytania. Była to dla mnie miła, refleksyjna lektura.

"... sens polega na szukaniu sensu" (str. 44 B. de Barbaro)

Justyna Dąbrowska, psycholog, psychoterapeutka i redaktorka rozmawia ze znanymi i zasłużonymi specjalistami z obszaru psychoterapii i psychoanalizy m.in.: Hanną Jaworską, Lidią Mieścicką, Ireną Namysłowską, Vamik Volkan, Yoną Teichman, Emanuelem Bermanem, Wiktorem Sedlakiem, Orą Dresner, Ryszardem Praszkierem,...