Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poprzednia część z Nino na czele,skradła moje serce,ale Remo...
Jezusiu...

W tej książce jest tyle pochłaniającego mroku,czystego okrucieństwa,przerażającego szaleństwa i nieustającej pasji,że czytelnik wchodząc w ten świat automatycznie zostaje stracony.
Nie sposób jest być tylko biernym odbiorcą, każdy element historii wżera się w skórę i zostawia po sobie ślad.
Zło zostaje okraszone niewinnością,brutalność zaś spowita pożądaniem i desperacją.
Niesamowite jest to, jak zostaje przedstawiona wewnętrzna walka naszych bohaterów.
Jak bardzo są rozdarci i poranieni,a przy tym żadne nie chce opuścić gardy.

Dla Remo zemsta miała być cennym trofeem, gwoździem niszczącym rodzinę Cavallaro od środka,nieustającym w skutkach kwasem i płomieniem znieważenia.
Serafina została zaś okrutnie wrzucona do tej rozpędzonej machiny.
Czysta,niewinna i nieświadoma swojej roli w chytrym planie capo Falcone.
To co zaczyna się się później dziać to istny rolercouster.

Nie ma hamulców,jest za to wariacka jazda na czerwonym świetle przy akompaniamencie ogłuszających syren alarmowych!

Poprzednia część z Nino na czele,skradła moje serce,ale Remo...
Jezusiu...

W tej książce jest tyle pochłaniającego mroku,czystego okrucieństwa,przerażającego szaleństwa i nieustającej pasji,że czytelnik wchodząc w ten świat automatycznie zostaje stracony.
Nie sposób jest być tylko biernym odbiorcą, każdy element historii wżera się w skórę i zostawia po sobie ślad.
Zło...

Bardzo mi się podobała!
Drobny druczek zniechęcał,ale sama fabuła nie pozwolila mi się nudzić.
Już dawno nie czytałam tak wciagającej historii.
Siegnę po następny tom😚

Bardzo mi się podobała!
Drobny druczek zniechęcał,ale sama fabuła nie pozwolila mi się nudzić.
Już dawno nie czytałam tak wciagającej historii.
Siegnę po następny tom😚

I w końcu Cora się odpaliła!🥰
W końcu jakieś głębsze,prawdziwe i namacalne emocje!
W końcu mafia i jej krwawe potyczki
Akcja gnała do przodu,a czytelnik z przyjemnością dał się ponieść jej nurtowi.
Wprowadzenie nowych postaci i rozwinięcie ich wątku(choć pobieżne), dało świeży powiew tej serii.Autorka zanęciła i przygotowała swoich fanów na kolejne tomy.
Zrobiła to po mistrzowsku,bo już nie mogę się doczekać rozwinięcia wątku Remo i Serafiny.
W mojej opinii jest to,jak do tej pory, najlepsza część.
Czekam na wiecej!

I w końcu Cora się odpaliła!🥰
W końcu jakieś głębsze,prawdziwe i namacalne emocje!
W końcu mafia i jej krwawe potyczki
Akcja gnała do przodu,a czytelnik z przyjemnością dał się ponieść jej nurtowi.
Wprowadzenie nowych postaci i rozwinięcie ich wątku(choć pobieżne), dało świeży powiew tej serii.Autorka zanęciła i przygotowała swoich fanów na kolejne tomy.
Zrobiła to po...

Cała ta opowieść jest irytująca...

Liliana, dziecinna,niedojrzała i niezdecydowana.
Z jednej strony pragnie swojego kochanka,z drugiej spoczywa na niej duże poczucie winy i rezygnuje ze swojego szczęścia dla dobra rodzinnych koneksji.
Ale zaraz...
Po chwili jednak zmienia swoje zdanie i nakłada maskę bardziej samolubnej.
Teraz konsekwencje jej czynów spadają na osoby postronne.
No,ale cóż-szczęście jest najważniejsze.

Romero,za każdym razem łamie swoją obietnicę daną swojemu capo.
W świecie mafii nie ma miejsca na tak jawny przejaw braku szacunku,a jednak tutaj wszystko płynnie rozeszło się po kościach.
Oczywiście on chodzi ze wzwodem w spodnich,a o ona wiecznie chce go poczuć.
No poezja😅

Szczerze,to Romero lepiej wypadł w moich oczach w poprzednich tomach.
Przy Lilianie stał się tak denerwująco niekonsekwentny.Chwila namiętności i jego postawa potrafi się nagiąć do prędzej niedopuszczalnych sytuacji.

Czy naprawdę szukałam tak frywolnego romansu?

Cała ta opowieść jest irytująca...

Liliana, dziecinna,niedojrzała i niezdecydowana.
Z jednej strony pragnie swojego kochanka,z drugiej spoczywa na niej duże poczucie winy i rezygnuje ze swojego szczęścia dla dobra rodzinnych koneksji.
Ale zaraz...
Po chwili jednak zmienia swoje zdanie i nakłada maskę bardziej samolubnej.
Teraz konsekwencje jej czynów spadają na osoby...

Gdyby Dante nie zachowywał się jak wykwalifikowany robot,być może ta książka bardziej by mnie porwała.Te jego stłumione emocje działały na mnie dość zniechęcająco.
Nie uwierzyłam mu,ta postać była kartonowa i nijaka.Oczami wyobraźni nie widziałam go jako młodego przywódcę mafii,a bardziej jako podstarzałego mężczyznę.
Nie mniej jednak bardzo ciekawi mnie następny tom,mam nadzieje,że będzie bardziej ponętny😉

Gdyby Dante nie zachowywał się jak wykwalifikowany robot,być może ta książka bardziej by mnie porwała.Te jego stłumione emocje działały na mnie dość zniechęcająco.
Nie uwierzyłam mu,ta postać była kartonowa i nijaka.Oczami wyobraźni nie widziałam go jako młodego przywódcę mafii,a bardziej jako podstarzałego mężczyznę.
Nie mniej jednak bardzo ciekawi mnie następny tom,mam...

Miłosny trójkąt to miła odmiana w twórczości Pauliny Świst.
Jest chemia,jest pożądanie i jest ostra rywalizacja dwóch samiców alfa.
Zapowiada się ciekawie.😋
Z chęcią poznam kolejne losy naszych nieprzewidywalnych bohaterów, w tej zagmatwanej, w dziwnie pokręconej relacji.
Sama nie wiem komu kibicować,obaj są fajnie wykreowani...
Czekam na wiecej!

Miłosny trójkąt to miła odmiana w twórczości Pauliny Świst.
Jest chemia,jest pożądanie i jest ostra rywalizacja dwóch samiców alfa.
Zapowiada się ciekawie.😋
Z chęcią poznam kolejne losy naszych nieprzewidywalnych bohaterów, w tej zagmatwanej, w dziwnie pokręconej relacji.
Sama nie wiem komu kibicować,obaj są fajnie wykreowani...
Czekam na wiecej!

Paulina zawsze potrafi wprowadzić mnie w dobry nastrój.
Uśmiech nie schodził mi z ust,ale czasami miałam wrażenie,że wszystkie śmieszne powiedzonka,teksty i riposty były zbyt nadużywane.
Znam styl autorki,wiem że stawia na luz i realną ekspresję emocjonalną,jednak tutaj wszystko było wepchnięte ciut na siłę.
Momentami panowała w książce podwórkowa atmosfera.
Trochę zamieszania,trochę przepychanek słownych i trochę całkowitego "odklejenia"od danej sytuacji.
Taki misz masz.
Wątek kryminalny ciekawy,może nie jakoś wybitnie poprowadzony,ale potrafi skupić uwagę czytelnika.
Nie jest to najlepsza pozycja spod pióra Pauliny,ale wiem,że potrafi....
Poczekam na następny tom😚

Paulina zawsze potrafi wprowadzić mnie w dobry nastrój.
Uśmiech nie schodził mi z ust,ale czasami miałam wrażenie,że wszystkie śmieszne powiedzonka,teksty i riposty były zbyt nadużywane.
Znam styl autorki,wiem że stawia na luz i realną ekspresję emocjonalną,jednak tutaj wszystko było wepchnięte ciut na siłę.
Momentami panowała w książce podwórkowa atmosfera.
Trochę...