Opinie użytkownika
Ta część mnie zmęczyła. Przeczytałem ledwo połowę i poczułem się zmęczony. Nasza para bohaterów dociera do rodzinnego klanu Jondalara i w zasadzie przestaje się cokolwiek dziać. Akcja jest drętwa, autorka wchodzi w taką perspektywę kobiecą w literaturze, pokazuje nam różne relacje i interakcje ludzkie. Nie ma żadnej przygody, niepewności. Literacko też jakby słabsze, bez...
więcej Pokaż mimo toPrzeczytałem trzecią część. Dość nudny romans młodego dzielnego rycerza ze starą panną. Literacko ubogie. Społecznie konserwuje stereotyp białorycerstwa, gdzie mężczyzna nie wymaga i nie ma prawa wymagać nic od kobiety, a kobieta zachowuje się jak rozkapryszona dziewczyna, chociaż jest starą panną. W ogóle młody rycerz zakochany w starej pannie, to raczej życzeniowy obraz...
więcej Pokaż mimo toPrzeczytałem połowę, dalej nie mogłem..... Powieść jest niesamowicie płytka i bezbarwna. Oglądamy świat głównie oczami naszej pierwszoplanowej bohaterki, Inguny, osoby odpychająco próżnej i infantylnej, oraz jej "męża" dość lekkomyślnego Olafa. Charakterystyka postaci to oczywiście nie zarzut do autorki, jej to prawo. Zarzutem jest raczej kompletna bezkolorowość i...
więcej Pokaż mimo toInteresująca powieść historyczna o czasach wojny i okupacji Zakopanego. Autorka dość zwięźle, choć bez zbytniej literackiej brawury (pochwalą ci którzy nie lubią zbyt rozbudowanych opisów, albo psychoanalizy), opisuje nam naszą bohaterkę, jej znajomych, sport i tragiczny finał jej zycia. Powieśc jest jednowątkowa, bez szerszego przedstawienia klimatu regionu i warunków...
więcej Pokaż mimo to
Pozycja interesująca. Lekka naukowa beletrystyka, napisana może niezbyt porywająco, ale na pewno ze znawstwem tematu. Oglądamy życie sześciu kobiet. Wybitnych, wysoko urodzinych, lub postawionych przez życie. Zazwyczaj nieszczęśliwych i smutnych, choć nie bez swojej winy.
PS - na uwagę zaskakuje przytoczony komentarz Królowej Wiktorii, polityka, kobiety która rządziłą...
Interesująca książka o życiu naszego nieszczęśliwego króla, ostatniego piasta. Napisana lekko, zgrabnie z licznymi dygresjami dotyczącymi życia w średniowieczu, zarówno jeśli chodzi o kulturę materialną, filozofię, mentalność. Warto przeczytać.
Pokaż mimo toKsiążka interesująca, podparta z wielu materiałami historycznymi, zapiskami, archiwami, cytatami. Na każdej stronie odkryjemy kolejne sytuacje, cytaty i nazwiska. Taki styl bywa męczący, ale można w nim odnaleźć wiele ciekawych cytatów i sytuacji których nie dowiemy się z książek o historii powszechnej. Na uwagę zasługuje sposób opisu książki przez wydawcę, czyli uderzenie...
więcej Pokaż mimo toLiteracka, autorska intelektualnie, wersja początków dynastii piastowskiej. Książka autora który już wcześniej pokazał się jako wprawny pisarz. Robiłem więc sobie duże nadzieje i .... zawiodłem się. Nie chodzi mi o wersje historii, polityczną intrygę opowiedzianą poprzez treść. Ta akurat jest dopracowana, z pewnym zawzięciem, kontekstem szerszej europejskiej polityki, a i...
więcej Pokaż mimo toCzasy ostatnich piastów śląskich. XIV wiek. Świdnica, Wrocław, Bolków, Praga. Napisana bardzo przejrzyście, składnie, bez przedłużania pobocznych wątków i ....spokojnie. Spokojna narracja podoba mi się najbardziej. Oglądamy świat oczami naszych bohaterów, ni to ludzi biednych, ni bogatych. Kordalowie zawieszeni pomiędzy szlachtą, książętami, ale bywalcy biedoty, prości...
więcej Pokaż mimo toPowieść klasyka, bo to przecież autor klasyczny. Ojciec polskiej powieści historycznej. Oglądamy oczami biskupa Pawła świat polityczny Księstwa Krakowskiego czasów Bolesława Wstydliwego i Leszka Czarnego. Niezwykły to biskup, postać wyraźnie przerysowana, obok której nie przejdziemy bez emocji, a na jego tle odbija się epoka, książęta piastowscy, osadnicy niemieccy, święte...
więcej Pokaż mimo toPowieść napisana zgrabnie i przystępnie, z wyraźnym znawstwem ówczesnej sytuacji politycznej. To książka o królu Władysławie Jagielle, z czasów starości, jego małżeństwa z ostatnia żoną, Sonką. Uwagę zwraca ciekawy zabieg narracyjny, gdyż akcję "oglądamy" przez osobę błazna. Błazna który jest ciągle przy królu, o którym też mówi "On jest mną, a ja jestem nim". W powieści...
więcej Pokaż mimo toBardzo ciekawa pozycja. W warstwie literackie niestety oszczędna w słowach i opisach. Przenosimy się na mazurską wieś lat 1933-45, ale autor skupia się na relacjach międzyludzkich, relacjach politycznych które kształtują świadomość i postrzeganie Niemców przez samych siebie. Przydało by się więcej opisów przyrody, świata, obyczajów. Dużo ta książka traci przez brak...
więcej Pokaż mimo toLiteracko chyba najgorsza z całej serii, ale fabuła zwraca uwagę. Wracamy do Sandomierza z naszym kolejnym już Białeckim, teraz już księdzem i podążamy ku .... Tego się dowiecie. Dowiecie się jaką rolę izraelskiemu pokoleniu Dan wskazują przepowiednie, czy można sklonować kogoś zmarłego tysiące lat temu (wiadomo że w literaturze można), o splugawieniu Watykanu co w ogóle...
więcej Pokaż mimo toBiałeccy, szatan, Francja i grzech. Wszystko to doprowadza do największej tragedii w historii tego narodu - rewolucji francuskiej, a raczej antyfrancuskiej. Autor obrazowo pokazuje nam obraz tych dni, lat. Terror, oświeceniowy fanatyzm, okultyzm, niemal zbiorowe opętanie diabelskie. Bohater z poprzednich odcinków, hrabia de Saint-Germain, może się cieszyć. Ma swój sukces po...
więcej Pokaż mimo toPo przeczytaniu tomu I, ta część wydaje się zbyt schematyczna. Dalsze losy męskiej linii Białeckich, a w zasadzie obraz katastrofalnego wpływu szatana na dzieje ludzkości.
Pokaż mimo toPodejrzana książka. Aż do przesady autor raczy nas okultyzmem przedrewolucyjnej Francji. Nie oszczędza nam nawet obrzydliwych opisów krwawych rytuałów (takie rytuały dzieją się zapewne i dzisiaj). Szatan i jego słudzy są tutaj głównymi bohaterami. Pojawia się skromna zakonnica z przesłaniem o Najświętszym Sercu Chrystusa. Wtedy zostanie to zignorowane, a późniejsza...
więcej Pokaż mimo toKlasyczny Raspail. Wręcz Raspail w pigułce. Pełen symboliki, znamiennych detali, dwuznaczności, baśniowości. Książka nawiązuje do innych powieści autora, który wyciąga i prezentuje nam swoich wcześniejszych bohaterów. Wszystko napisane zgrabnie, wręcz brawurowo literacko. Można płynąć, marzyć. Dzieje się niewiele, prawie nic, a trzyma w napięciu. Zwykłą rozmowa, spacer...
więcej Pokaż mimo to
Wędrujemy wraz z dwójką bohaterów przez paleolityczną Europę. Autorka włożyła dużo trudu w pokazanie ówczesnej kultury materialne, warunków środowiska i wierzeń. Pisarstwo nie jest może najwyższej próby, brak tam emocji, brak większego psychologicznego wejścia w postać, brak zachwycających opisów. Czyta się momentami bardzo topornie.
Na uwagę zasługuje fragment gry...
Zestaw krótkich opowiastek, scenek rodzajowych z historii Polski. Czyta się wygodnie i szybko, w zamyśle autorki była to literatura młodzieżowa. Jak to u Pani Zofii czujemy poprawność stylu i wyrazistą umiejętność kreowania postaci. Całość daje nam obraz chwil tragicznych i chwalebnych. Patrzymy na różne warstwy społeczne i wydarzenia. Ot, literatura patriotyczna, w dość...
więcej Pokaż mimo toWidać dużą wiedzę i zaangażowanie autora, choć irytuje ciągłe powoływanie się na źródła internetowe. Sceptyczny jestem częstym powoływaniem się na badania językowe, i własne w tym temacie przemyślenia, i wyciąganiu z tego "źródła" danych historycznych. Bardzo ciekawy rozdział o "dagome iudex", też zawsze miałem wrażenie że ten dokument jest w ciemno uważany za prawdziwy i...
więcej Pokaż mimo to