Trzy koperty

Książka typu slslom-gigant. Akcja nie tylko pędzi, a czytelnik przyswaja kolejne strony z coraz większym napięciem. Do tego co i rusz znienacka jakiś obrót zdarzeń całkowicie zaskakuje i akcja nagle zakręca w zupełnie niespodziewanym kierunku.
Genialne. Trzyma w napięciu. Do tego nieźle napisane, choć zdarzyło się kilka potknięć językowych (autora lub tlumacza). Tak czy inaczej, efekt wow jak się patrzy!

Książka typu slslom-gigant. Akcja nie tylko pędzi, a czytelnik przyswaja kolejne strony z coraz większym napięciem. Do tego co i rusz znienacka jakiś obrót zdarzeń całkowicie zaskakuje i akcja nagle zakręca w zupełnie niespodziewanym kierunku.
Genialne. Trzyma w napięciu. Do tego nieźle napisane, choć zdarzyło się kilka potknięć językowych (autora lub tlumacza). Tak czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czyta się jakbyś oglądał film z węgierskim podkładem , gdzie dodatkowo napisy rozjeżdżają się z tym co bohaterowie mówią. Jak to mówią na Księżycu: zupełnie bez atmosfery. Jako bonus: drętwe i napuszone gadki. Miał być John Le Carre, a wyszedł serial Ranczo.
W skali 1-5: 1, daj sobie spokój, w tym klimacie są lepsze.

Czyta się jakbyś oglądał film z węgierskim podkładem , gdzie dodatkowo napisy rozjeżdżają się z tym co bohaterowie mówią. Jak to mówią na Księżycu: zupełnie bez atmosfery. Jako bonus: drętwe i napuszone gadki. Miał być John Le Carre, a wyszedł serial Ranczo.
W skali 1-5: 1, daj sobie spokój, w tym klimacie są lepsze.

Pokaż mimo to

Bardzo wciągający thriller ilustrujący techniki stosowane przez ofensywne agencje wywiadowcze. Autor pokazuje pożądaną mentalność rekrutowanych pracowników oraz sposoby wpływania na podejmowane przez nich decyzje w trakcie wykonywania zadań. A do tego to wszystko ubrane w wartką, trzymająca w napięciu akcję. Bardzo miła rozrywka!

Bardzo wciągający thriller ilustrujący techniki stosowane przez ofensywne agencje wywiadowcze. Autor pokazuje pożądaną mentalność rekrutowanych pracowników oraz sposoby wpływania na podejmowane przez nich decyzje w trakcie wykonywania zadań. A do tego to wszystko ubrane w wartką, trzymająca w napięciu akcję. Bardzo miła rozrywka!

Pokaż mimo to

Opowieść o życiu i akcjach agenta wywiadu 10483, a tak naprawdę terrorysty na państwowym etacie. To człowiek wybitnie inteligentny, wspaniale planujący i wykonujący skomplikowane operacje wywiadowcze czy terrorystyczne, z drugiej strony całkowicie amoralny samotnik, bardziej robot niż istota ludzka. Mamy jeszcze średnio interesujący wątek futurystyczny. Dosyć ciekawe, ale nie porywa.

Książka Hezroniego opowiada o agencie 10483, pracowniku izraelskich służb wywiadowczych, prawdopodobnie Mosadu. Duża część książki to wspomnienia agenta 10483 z jego życia i operacji za granicą. Facet jest niezwykle kreatywny, na przykład jego pomysł jak naprawić aparat podsłuchowy w lampie w sali konferencyjnej ambasady Iranu w Zurychu to mistrzostwo świata, W książce jest więcej takich opisów bezbłędnie przeprowadzonych akcji, bardzo dokładnie przedstawionych, ze wszystkimi szczegółami technicznymi. Przypomina to mi trochę 'Dzień Szakala' Forsythe'a, gdzie jest podobne zafascynowanie planowaniem operacji terrorystycznych.

Z drugiej strony we wspomnieniach agenta 10483 nie ma mowy o żadnych uczuciach, wrażeniach, wątpliwościach, to suchy zapis czynności. Jak mówi analityczka z organizacji: „jest paranoikiem, socjopatą i ma zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, ale nie jest głupi. W gruncie rzeczy jest wręcz geniuszem, na swój nieszablonowy sposób.” Poza tym facet nie ma żadnych wątpliwości moralnych, aby zlikwidować jednego człowieka, jest gotów przy okazji zabić tysiące niewinnych ludzi. I jeszcze, jest zupełnie sam, bez przyjaciół, a nawet znajomych, zupełnie mu to nie przeszkadza. Więc przypomina nie człowieka, ale bardziej robota, bezwzględną, niezwykle inteligentną maszynę do zabijania, niepopełniającą żadnych błędów, na szczęście tacy ludzie w przyrodzie nie występują, jeszcze...

Od pewnego momentu agent 10483 staje się tak niebezpieczny, że jego organizacja postanawia go wyeliminować, oczywiście to się nie udaje i nasz bohater staje do całkiem udanej samotnej walki z organizacją. Brzmi to deczko nierealnie, bo co jak co, ale Mosad jest jedną z najlepszych agencji wywiadowczych na świecie i samotny wilk nie ma raczej z nią szans.

Trochę z boku jest w książce wątek futurystyczny, chodzi o programowanie ludzkiego mózgu, uczynienie z ludzi sterowalnych robotów, moim zdaniem ów wątek słaby jest i trochę niepotrzebny.

W sumie książka robi nieco dziwne wrażenie, jest jakaś nierealna, na pół fantastyczna, przede wszystkim ze względu na osobę głównego bohatera.

Dobrze mi się słuchało audiobooka w wykonaniu Marka Bukowskiego.

Opowieść o życiu i akcjach agenta wywiadu 10483, a tak naprawdę terrorysty na państwowym etacie. To człowiek wybitnie inteligentny, wspaniale planujący i wykonujący skomplikowane operacje wywiadowcze czy terrorystyczne, z drugiej strony całkowicie amoralny samotnik, bardziej robot niż istota ludzka. Mamy jeszcze średnio interesujący wątek futurystyczny. Dosyć ciekawe, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna książka, brutalna, logiczna, dobrze przemyślana. Cały czas coś się dzieje, zero nudy. Jedynie narracja momentami jest zbyt zamotana, ciężko się połapać o kim i kiedy aktualnie czytamy.

Świetna książka, brutalna, logiczna, dobrze przemyślana. Cały czas coś się dzieje, zero nudy. Jedynie narracja momentami jest zbyt zamotana, ciężko się połapać o kim i kiedy aktualnie czytamy.

Pokaż mimo to

Creepy! Scena w piwnicy śniła mi się po nocach.
Ale serio: książka baaardzo wciągająca, szybka akcja, ciągłe poczucie zagrożenia... Główny bohater jest psychopatą -to niesamowite uczucie siedzieć w jego głowie!
Polecam gorąco wszystkim miłośnikom thrillerów i kryminałów!

Creepy! Scena w piwnicy śniła mi się po nocach.
Ale serio: książka baaardzo wciągająca, szybka akcja, ciągłe poczucie zagrożenia... Główny bohater jest psychopatą -to niesamowite uczucie siedzieć w jego głowie!
Polecam gorąco wszystkim miłośnikom thrillerów i kryminałów!

Pokaż mimo to

Do sięgnięcia po tę książkę zachęcił mnie fakt, że jest ona napisana przez byłego agenta Mosadu. Założyłam, że skoro tematyka jest autorowi znana z autopsji to książka będzie ciekawa. I była! Jakże mnie ona wciągnęła. Pochłonęłam ją w trakcie dwóch trzygodzinnych podróży. Bardo chętnie przeczytam kontynuacje.

Do sięgnięcia po tę książkę zachęcił mnie fakt, że jest ona napisana przez byłego agenta Mosadu. Założyłam, że skoro tematyka jest autorowi znana z autopsji to książka będzie ciekawa. I była! Jakże mnie ona wciągnęła. Pochłonęłam ją w trakcie dwóch trzygodzinnych podróży. Bardo chętnie przeczytam kontynuacje.

Pokaż mimo to

W sklepie gdzie kupuję audiobooki znalazłem tą pozycję. Bardzo mnie zaintrygował krótki opis i zachęcił mnie do przesłuchania tej książki. W zasadzie mamy tutaj do czynienia z książką szpiegowską, chociaż nie jest to tradycyjny thriller szpiegowski, pojawiają się tutaj też elementy sci-fi.
Główny wątek kręci się wokół osobistych zapisków pewnego szpiega izraelskiego wywiadu. Opisał on w tych zapiskach okoliczności misji które wykonywał w ramach swojej pracy jako agenta wywiadu izraelskiego. W tych misjach chodziło głównie o wyeliminowanie pewnych ludzi.
Powszechnie się uważa iż rzeczywiście wywiad izraelski zajmuje się eliminowaniem ludzi zagrażającym bezpieczeństwu tego państwa. Jest kilka poszlak że tak właśnie jest. Autor w dość ciekawy sposób postanowił poruszyć ten temat w tej książce.
Nie będę zbyt wiele pisał na temat treści bo jeszcze zdradzę zbyt wiele i zepsuję komuś kto chce przeczytać tą książkę świetną zabawę. Oprócz tego iż książka porusza dość kontrowersyjny temat etyczny to trzyma też mocno w napięciu.
Bardzo spodobała mi się ta lektura. Na pewno sięgnę po drugą część.

W sklepie gdzie kupuję audiobooki znalazłem tą pozycję. Bardzo mnie zaintrygował krótki opis i zachęcił mnie do przesłuchania tej książki. W zasadzie mamy tutaj do czynienia z książką szpiegowską, chociaż nie jest to tradycyjny thriller szpiegowski, pojawiają się tutaj też elementy sci-fi.
Główny wątek kręci się wokół osobistych zapisków pewnego szpiega izraelskiego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się aż tak dobrej książki. Nie byłam pewna czy "Trzy koperty" przypadną mi do gustu, ale śmiało mogę powiedzieć, że przyjemnie spędziłam z tą książką kilka godzin. Do tej pory jestem w szoku, że to jest debiut autora. Krótko mówiąc- bardzo udany! Wszystko zostało skrupulatnie zaplanowane, momentami ciarki przechodziły mi po plecach, bo takich ludzi jak agent 10483 bez wątpienia chodzi dużo po tym świecie, a to oznacza, że wystarczy znaleźć się w złym miejscu o złym czasie i tragedia gotowa. Kolejnym zaskoczeniem jest to, że autorowi udało się w zaledwie trzystu stronach stworzyć pełnowymiarową powieść pełną emocji. Co prawda niektóre wątki nie zostały do końca wyjaśnione, jednak to jest w pełni zrozumiałe, bo samo zakończenie zwiastuje kontynuację, która, mam nadzieję, rozwieje wszystkie wątpliwości.

https://www.maobmaze.pl/2019/03/trzy-koperty.html

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się aż tak dobrej książki. Nie byłam pewna czy "Trzy koperty" przypadną mi do gustu, ale śmiało mogę powiedzieć, że przyjemnie spędziłam z tą książką kilka godzin. Do tej pory jestem w szoku, że to jest debiut autora. Krótko mówiąc- bardzo udany! Wszystko zostało skrupulatnie zaplanowane, momentami ciarki przechodziły mi po plecach, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/03/trzy-koperty-nir-hezroni.html

Wiecie że rzadko czytam tego typu książki. Wiecie też, że wydawnictwo Media Rodzina, ze swoją serią Gorzka Czekolada namówiło mnie na sięganie po kryminały i thrillery częściej, niż bym to sobie zaplanowała. Tym razem padło na „Trzy koperty”, czyli debiutancką powieść Nira Hezroni.

Mężczyzna z poważnymi zaburzeniami psychicznymi dostaje się do pracy w Mosadzie, czyli izraelskiej agencji wywiadowczej. Jest maniakiem i każdą swoją sprawę doprowadza zawsze do końca, obojętnie jaka byłaby cena jej zakończenia. Prowadzi pamiętnik, w którym opisuje wszystkie swoje pomysły, przeżycia i przygotowania do kolejnych misji. Opowiada w nim o wstawaniu w nocy i mierzeniu poziomu wody w butelkach, aby być pewnym, że nikt nie dolał żadnej trucizny i sprawdzaniu zamków w drzwiach. Po jego rzekomej śmierci, tajemniczy zeszyt, trafia w ręce jego przełożonych. Ci, chcąc nie chcąc zaczynają czytać pamiętnik i z każdą kolejną stroną ich podejrzenia robią się coraz bardziej trafne.
Przy rekrutacji agenta 10483 doszło do fatalnych błędów, które mają odbicie w teraźniejszości, a zapiski potwierdzają, że mężczyzna ten był poważnym zagrożeniem, który dostał śmiertelne narzędzie do zabawy.
Jednak, czy wspominki z pamiętnika to wszystko?

Mam problem z tą pozycją. W sumie, ani trochę się w nią nie wciągnęłam. Przeczytałam ją w jeden dzień, ale raczej tylko dlatego, że chciałam mieć ją z głowy. Pamiętnik pisany jest w dziwny sposób, w sumie trochę bezosobowy, a postaci pojawiające się w fabule książki są napisane byle jak. Zastanawiam się, czy autor chciał się skupić na bohaterach, czy na pamiętniku, bo w sumie ani jedno, ani drugie nie wyszło dokładnie. Takie to było... nijakie.
Pomysł na historię wydawał się całkiem spoko, ale jego rozwinięcie nie do końca mi odpowiadało. Najlepsze jest to, że sama nie wiem, co mi się w nim nie podobało. Czytając „Trzy koperty” czułam zgrzyty nie tyle w książce, co w mózgu. Oczekiwałam chyba czegoś trochę innej fabuły, niż dostałam i stąd mój zawód.

„Trzy koperty” czyta się szybko. Książka w dużej mierze skupia się na pamiętniku i to w nim mamy okazję czytać o pomysłach i przygotowaniach do wykonania śmiertelnych misji. Bohaterowie, którzy czytają pozostałość po agencie 10483 są tłem do całości i dopiero podczas lektury zapisków nagle dostają olśnienia „A to ona tak to zrobił!” (you dont say). W serii Gorzka Czekolada zawsze czytałam naprawdę dobre kryminały, czy thrillery. „Trzech kopert” nie mogę do nich zaliczyć. To chyba pierwsza słaba książka z tej świetnej kolekcji, która tak bardzo mnie zawiodła. Jest też drugi tom „Ostatnie Instrukcje”, ale po niego sięgać nie zamierzam.

Nie uważam, że „Trzy Koperty” to zła książka. Raczej nijaka. Nie czułam dreszczyku strachu, ani też nie odniosłam większego zdziwienia czytając końcówkę. No po prostu się to przeczytało i tyle. Właśnie o to chodzi. Tyle. Zapewne za kilka dni zapomnę o tej książce, a wszystkie poprzednie pozycje, jakie czytałam z serii Gorzka Czekolada, patrząc na okładki dalej pamiętam. Tutaj... raczej tak nie będzie.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/03/trzy-koperty-nir-hezroni.html

Wiecie że rzadko czytam tego typu książki. Wiecie też, że wydawnictwo Media Rodzina, ze swoją serią Gorzka Czekolada namówiło mnie na sięganie po kryminały i thrillery częściej, niż bym to sobie zaplanowała. Tym razem padło na „Trzy koperty”, czyli debiutancką powieść Nira Hezroni....

więcej

mniej

Pokaż mimo to