Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Michał Śmielak to moje tegoroczne odkrycie, jednak w tym wypadku muszę zgodzić się z niektórymi poprzednimi opiniami: To najsłabsza książka autora... Cała intryga szyta naprawdę grubymi nićmi, brak głębszego rysu psychologicznego bohaterów, a ich motywacje nie do końca są jasne. Wątki historyczne oraz retrospekcja z seminarium wydają się być wrzucone na siłę, tak by nieco nadać objętości powieści, która i tak do obszernych nie należy.

Nadal uważam, że cykl o Kosmie jest świetnym pomysłem, w którym wysłannik kościoła bada niejasne i kłopotliwe sprawy, które nie powinny ujrzeć światła dziennego. W tym tomie jednak potencjał został zmarnowany, akcja jest płytka i tak naprawdę niewiele się dzieje. Wielka szkoda, bo można było w ciekawy i jednocześnie dynamiczny, jak na kryminał przystało, sposób ukazać wątki tworzenia się sekty, kultu oraz motywacji i pobudek samozwańczych guru.

Sądzę, że autor, który ostatnio publikuje dość często chciał szybko skończyć powieść, bo zapewne gonią terminy w wydawnictwie. Nie tędy jednak droga, co pokazuje nam przykład Remigiusza Mroza. Czasem warto poczekać dopracować pomysł, no ale tak byłoby w świecie idealnym... Mam jednak nadzieję, że ukaże się trzeci tom i będzie o wiele lepszy.

Michał Śmielak to moje tegoroczne odkrycie, jednak w tym wypadku muszę zgodzić się z niektórymi poprzednimi opiniami: To najsłabsza książka autora... Cała intryga szyta naprawdę grubymi nićmi, brak głębszego rysu psychologicznego bohaterów, a ich motywacje nie do końca są jasne. Wątki historyczne oraz retrospekcja z seminarium wydają się być wrzucone na siłę, tak by nieco...