Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rumunia oczami Michała Kruszony to kraj niezwykle sympatycznych ludzi, ludzi zwykle ubogich i kultywujących wiarę w liczne zabobony, wywodzące się z tradycji ludowych. Na tle innych ostatnio czytanych przeze mnie pozycji z kategorii „literatura podróżnicza” wypada dosyć chaotycznie, jednak stanowi to też jej urok. Autor przedstawia najciekawsze, a przynajmniej najbardziej znaczące (jak sądzę) momenty ze swoich licznych podróży do Rumunii. Nie są one ułożone chronologicznie co utrudnia trochę czytanie. Ponadto Michał Kruszona bardzo często ubarwia swoje opowieści wątkami fantastycznymi – może jednak w takim miejscu rzeczywiście nie można inaczej i trzeba się poddać jego niezwykłości?
Dodatkowy plus za bardzo ładne wydanie z mnóstwem zdjęć (jak z resztą dla wszystkich propozycji od Bernardinum - taki mały akcent lokalnego patriotyzmu z mojej strony).

Rumunia oczami Michała Kruszony to kraj niezwykle sympatycznych ludzi, ludzi zwykle ubogich i kultywujących wiarę w liczne zabobony, wywodzące się z tradycji ludowych. Na tle innych ostatnio czytanych przeze mnie pozycji z kategorii „literatura podróżnicza” wypada dosyć chaotycznie, jednak stanowi to też jej urok. Autor przedstawia najciekawsze, a przynajmniej najbardziej...

Proza Pawła Huelle ma w sobie coś, co uwielbiam. Jest jak muzyka, która w odgrywa w niej zawsze istotną rolę. Czytając "Pamiętaj ogrody", słyszałam Wagnera, tym razem nieustannie towarzyszył mi szum morza.
Pięknie wydana książka z okładką w odcieniach szarości doskonale uzupełnia się w tym „muzycznym” wrażeniem i morską tematyką – bo morze u Huelle jest zazwyczaj zamglone, tajemnicze i urzekająco piękne. Paweł Huelle potrafi w mistrzowski sposób wprowadzić mnie w nostalgiczny nastrój, pięknie buduje pełen melancholii nastrój. Kiedy sięgam po jego książki ogarnia mnie blogi spokój i mogę delektować się pięknym, plastycznym językiem, oddziałującym w jakiś magiczny sposób na wszystkie moje zmysły.
Ponadto oczywiście z wielką przyjemnością wracam zawsze do Gdańska sprzed lat. To jedno z moich ulubionych miast, jedno z moich miejsc na ziemi. Swoim bogactwem historycznym i kulturalnym zapewnia prawdziwe morze inspiracji. Gdańsk ma szczęście, że pisze o nim Paweł Huelle.

Proza Pawła Huelle ma w sobie coś, co uwielbiam. Jest jak muzyka, która w odgrywa w niej zawsze istotną rolę. Czytając "Pamiętaj ogrody", słyszałam Wagnera, tym razem nieustannie towarzyszył mi szum morza.
Pięknie wydana książka z okładką w odcieniach szarości doskonale uzupełnia się w tym „muzycznym” wrażeniem i morską tematyką – bo morze u Huelle jest zazwyczaj zamglone,...

Poznałam powieści Zygmunta Miłoszewskiego na fali popularności przygód Teodora Szackiego. „Bezcenny” to inna półka – dobry materiał na film akcji w iście hollywoodzkim stylu. Ciekawa, choć może nieco naciągana, intryga z poszukiwanym dziełem sztuki w tle. Zaczyna się wybuchem, a dalej robi się tylko coraz goręcej: strzelaniny, pościgi, ucieczki, ukrywanie się przed tajemniczymi wrogami i oczywiście wątek miłosny. Jednym słowem: jest tu wszystko. Nie mam jednak poczucia nadmiaru. Powieść czyta się dzięki temu bardzo szybko, w czym pomaga też lekki język Miłoszewskiego.
Zawsze bardzo lubię bohaterów powieści Miłoszewskiego – nie są to postaci jednowymiarowe, niekiedy potrafią być irytujące, ale na ogół są wiarygodne. W „Bezcennym” podążamy w szaleńczym tempie wspólnie z doktor Zofią Lorenz – poważną inteligentną i pozornie nieco oschłą profesjonalistką zajmującą się poszukiwaniem zaginionych w czasie II Wojny Światowej z polskich zbiorów dzieł sztuki, Karolem Boznańskim – sarkastycznym marszandem, o romantycznym usposobieniu, którego dawniej coś łączyło z Lorenz, Anatolem Gremiukiem – emerytowanym komandosem, anonimowym bohaterem narodowym, skrywającym swoją przeszłość oraz Lisą Tolforgs – szwedzką arystokratką, doskonałą złodziejką obrazów o szerokich kontaktach i nieposkromionej naturze. Wszystkie te postaci są dość typowe dla tego rodzaju literatury, ale budzą sympatię, skrywają tajemnice, stają przed wyborami, dają się ponieść emocjom i nie pozostają obojętni na targające nimi uczucia. Szczególnie polubiłam Karola Boznańskiego, skrywającego romantyczną naturę pod maską sarkazmu i zamiłowanie do życia w zgodzie z naturą pod afiszowaniem się z drogim samochodem i gadżetami.
„Bezcenny” to doskonała lektura na weekend – nieszczególnie wymagająca, wciągająca, skrząca się humorem i odwołująca się do podstawowych uczuć czytelników: strachu, miłości, potrzeby akceptacji, ale też niezależności. No i szczęśliwe zakończenie... Nie oszukuję się - lubię to ;)

Poznałam powieści Zygmunta Miłoszewskiego na fali popularności przygód Teodora Szackiego. „Bezcenny” to inna półka – dobry materiał na film akcji w iście hollywoodzkim stylu. Ciekawa, choć może nieco naciągana, intryga z poszukiwanym dziełem sztuki w tle. Zaczyna się wybuchem, a dalej robi się tylko coraz goręcej: strzelaniny, pościgi, ucieczki, ukrywanie się przed...