Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wymieniając z imienia i nazwiska i nie podając szczegółów pozwalających na identyfikację konkretnych osób, powiedzmy tylko, że przeważająca w mojej rodzinie postawa dała się streścić w słowach: „Co takiego ostatnio dla mnie zrobiłeś?” albo może jeszcze lepiej: „Co takiego osiągnąłeś / zyskałeś / zdobyłeś ostatnio, co mogłoby w jakiś sposób (wyobrażony bądź nie) dobrze o nas świadczyć i co pozwoliłoby nam pławić się w odbitym świetle jakiegoś (prawdziwego bądź nie) osiągnięcia?”. Moja rodzina działała odrobinę jak przedsiębiorstwo komercyjne, kierujące się zasadą, że to, ile jesteście warci, określają wyłącznie wasze wyniki sprzedaży za ostatni kwartał.

Nie wymieniając z imienia i nazwiska i nie podając szczegółów pozwalających na identyfikację konkretnych osób, powiedzmy tylko, że przeważaj...

Są tacy, co z 40-gramowej paczki tytoniu kręcą 64 papierosy, używając do tego niedopałków i niedopałków z niedopałków. Inna metoda polega na robieniu pięciu papierosów z dziesięciu niedopałków, używając trzech na każdego papierosa. Najpierw robi się trzy papierosy – zostaje jeden niedopałek. Z tamtych trzech zostają trzy niedopałki + jeden = cztery niedopałki. Z tego jeden papieros. Zostają dwa niedopałki. Teraz pożycza się jeden niedopałek, robi się papierosa, wypala i oddaje pożyczony niedopałek. Honorowo – bez długów.

Są tacy, co z 40-gramowej paczki tytoniu kręcą 64 papierosy, używając do tego niedopałków i niedopałków z niedopałków. Inna metoda polega na...

(...) nuda w zawiłej formie jest w rzeczywistości skuteczniejszą tarczą niż tajność. Wielką wadą tajności bowiem jest to, że wzbudza zainteresowanie.

(...) nuda w zawiłej formie jest w rzeczywistości skuteczniejszą tarczą niż tajność. Wielką wadą tajności bowiem jest to, że wzbudza zainter...

Ostatnio zdarzało mi się czasem coś takiego, że w samych rękach i nogach zaczynał buzować jakiś plan. Wiedziałem wtedy, że muszę mu zaufać. Twarz mi pałała i czułem coś jakby „gazu, gazu, gazu”. Przeważnie się to sprawdzało. W tamtej chwili ten buzujący plan wyglądał mniej więcej tak: złapać mamę, wepchnąć ją do domu i usadzić, dorwać Harrisa i też usadzić, podpalić chałupę, a przynajmniej udać, że podpalam, bo to by zwróciło ich uwagę i musieliby wreszcie się zachować jak dorośli ludzie.

Ostatnio zdarzało mi się czasem coś takiego, że w samych rękach i nogach zaczynał buzować jakiś plan. Wiedziałem wtedy, że muszę mu zaufać. ...

(...) mój pa­ro­wiec cały czas pły­wał. Nie­raz mu­siał brnąć mie­li­zną, po­py­cha­ny przez dwu­dzie­stu lu­do­żer­ców plu­ska­ją­cych wo­ko­ło. Za­cią­gnę­li­śmy po dro­dze pew­ną licz­bę tych dra­bów jako za­ło­gę. To by­cze chło­py - lu­do­żer­cy - na wła­ści­wym miej­scu. Z tymi ludź­mi moż­na było pra­co­wać - je­stem im za to wdzięcz­ny. I osta­tecz­nie nie zja­da­li się na­wza­jem na mo­ich oczach.

(...) mój pa­ro­wiec cały czas pły­wał. Nie­raz mu­siał brnąć mie­li­zną, po­py­cha­ny przez dwu­dzie­stu lu­do­żer­ców plu­ska­ją­cych wo­k...

Nasza łatwowierność nie uległa zmianie od czasów rozbiorów. Pomachać nam biało-czerwoną chorągiewką, złożyć hołd bohaterom, pozwolić zaśpiewać „Boże, coś Polskę”, „Rotę”, „Jeszcze Polska” i „Pierwszą Brygadę”, i można dużo zrobić.

Nasza łatwowierność nie uległa zmianie od czasów rozbiorów. Pomachać nam biało-czerwoną chorągiewką, złożyć hołd bohaterom, pozwolić zaśpiew...

Niestety nosi się w sobie ciągłą i nieprzezwyciężoną chęć grania przed samym sobą wielkiej roli przy byle sposobności. Nosi się w sobie cały teatr, nie – raczej budę jarmarczną, i odwala się całe sztuki. Widz w człowieku, ten Ja, bierze to najpoważniej w świecie, zachłystuje się i patrzy, rozrzewniając się i mnąc chusteczkę. I nie czuje fałszu, bo ubiera swą myśl w słowa, delektuje się formą, nie wyczuwając, że treść jest podwórzowa. Jest w człowieku jakiś pęd do szklistego załgania się i jakiś snobski strach, żeby przed samym sobą, nawet przed samym sobą, nie wyjść na prostaczka myślowego. Nikt nie zna cudzych myśli, a ludzie myślą najczęściej tak, jakby liczyli się w tym z opinią.

Niestety nosi się w sobie ciągłą i nieprzezwyciężoną chęć grania przed samym sobą wielkiej roli przy byle sposobności. Nosi się w sobie cały...

O Rosji plecie się głupstwa i najprzytomniejsi skądinąd ludzie już dają się brać na pozory. Kilka dni temu słyszałem „Rosja demokratyzuje się”. Bardzo możliwe, skoro Stalin kazał.

O Rosji plecie się głupstwa i najprzytomniejsi skądinąd ludzie już dają się brać na pozory. Kilka dni temu słyszałem „Rosja demokratyzuje si...

Dziesięć lat to dużo i zarazem nic, dużo w życiu jednostki i nic w kontekście znanych i nieznanych nam czasów. Nie jesteśmy jednak w stanie kierować się tymi drugimi, nie umiemy spojrzeć na siebie jak na drobną cząsteczkę wszystkiego, co mieści się w świecie; gdybyśmy to potrafili, nikt nigdy nie wstawałby z łóżka ani nie podejmował żadnej czynności, w takim kontekście wszystko staje się błahe, głupie i przelotne, a wszelkie starania jawią się jako próżne, nawet te, co z perspektywy naszej nieistotnej codzienności wydają się kluczowe: uratowanie czyjegoś życia, zapobieganie nieszczęściom, powstrzymanie rzezi, ostatecznie wszystko okazuje się nieważne w tym ciągłym marszu wszechświata, który miażdży, zgniata i wyrównuje wszystko.

Dziesięć lat to dużo i zarazem nic, dużo w życiu jednostki i nic w kontekście znanych i nieznanych nam czasów. Nie jesteśmy jednak w stanie ...