Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W połowie zrezygnowałam. Miałam akurat inne książki na stosiku i nie chciałam tracić czasu. Lubię książki Piotra Kościelnego, ale ta powieść jest zbyt chaotyczna. Szkoda, że autor nie skupił się tylko na wątku zg*ałconego chłopca, bo ta historia i ogólnie wstęp książki były bardzo dobry.

W połowie zrezygnowałam. Miałam akurat inne książki na stosiku i nie chciałam tracić czasu. Lubię książki Piotra Kościelnego, ale ta powieść jest zbyt chaotyczna. Szkoda, że autor nie skupił się tylko na wątku zg*ałconego chłopca, bo ta historia i ogólnie wstęp książki były bardzo dobry.

Dwa wieczory pełne na przemian: wybuchów śmiechu i gorzkich przemyśleń.

Dwa wieczory pełne na przemian: wybuchów śmiechu i gorzkich przemyśleń.

Technicznie i językowo, Małecki jak zawsze w szczycie formy. Odnośnie samej treści- ciężkostrawna. Całość oceniam na słabe pięć (zwłaszcza po przeczytaniu kilku poprzednich tytułów autora).

Technicznie i językowo, Małecki jak zawsze w szczycie formy. Odnośnie samej treści- ciężkostrawna. Całość oceniam na słabe pięć (zwłaszcza po przeczytaniu kilku poprzednich tytułów autora).

Cztery gwiazdki za pierwszą połowę powieści. Druga część książki to jakiś science fiction! Cudowne zbiegi okoliczności i pomieszanie z poplątaniem. Szkoda bo zamysł był dobry.

Cztery gwiazdki za pierwszą połowę powieści. Druga część książki to jakiś science fiction! Cudowne zbiegi okoliczności i pomieszanie z poplątaniem. Szkoda bo zamysł był dobry.

Nuda nuda nuda. Jedna gwiazdka za świąteczną, nastrojową okładkę.

Nuda nuda nuda. Jedna gwiazdka za świąteczną, nastrojową okładkę.

Świetna!!!!! Witkiewicz w najwyższej formie! Czekam na więcej!

Świetna!!!!! Witkiewicz w najwyższej formie! Czekam na więcej!

Dawno nie czytałam tak przewidywalnej i niespójnej powieści o wymuszonej treści. 3/4 książki w zasadzie o niczym; opisy nawiązującej sie przyjaźni i związków dwóch przyjaciółek - Mariony i Karoliny. Następnie "zdrada" jednej z bohaterek (kolejne kilkadziesiąt stron, które praktycznie mozna by zamknąć w jednym rozdziale). Wreszcie ckliwa końcówka rodem z opery mydlanej. Kiedy mimo to, z szacunku do autorki (którą ceniłam za poprzednie publikacje) dotrwałam do końca, okazało sie, ze to dopiero pierwsza część cyklu powieści. Za kolejne, podziękuję!

Dawno nie czytałam tak przewidywalnej i niespójnej powieści o wymuszonej treści. 3/4 książki w zasadzie o niczym; opisy nawiązującej sie przyjaźni i związków dwóch przyjaciółek - Mariony i Karoliny. Następnie "zdrada" jednej z bohaterek (kolejne kilkadziesiąt stron, które praktycznie mozna by zamknąć w jednym rozdziale). Wreszcie ckliwa końcówka rodem z opery mydlanej....

Ciekawa, nieoczywista, wzruszająca, a momentami zabawna powieść przedstawiająca losy młodej arystokratki- Marianny. Autorka ukazuje problemy, z jakimi przyszło zmierzyć się tytułowej bohaterce tuż po jej zamążpójściu za wcześniej wybranego przez ojca kandydata- hrabiego Michała.
Powieść, niewątpliwie pozytywnie wyróżnia się na tle obecnie forsowanej, polskiej literaturze kobiecej. Dodatkowe plusy zyska u czytelniczek ceniących romanse historyczne. Choć do nich nie należę, książkę uważam za bardzo dobrą.

Ciekawa, nieoczywista, wzruszająca, a momentami zabawna powieść przedstawiająca losy młodej arystokratki- Marianny. Autorka ukazuje problemy, z jakimi przyszło zmierzyć się tytułowej bohaterce tuż po jej zamążpójściu za wcześniej wybranego przez ojca kandydata- hrabiego Michała.
Powieść, niewątpliwie pozytywnie wyróżnia się na tle obecnie forsowanej, polskiej literaturze...

Ciepła, pokrzepiająca powieść obyczajowa. Ni mniej, ni więcej.

Ciepła, pokrzepiająca powieść obyczajowa. Ni mniej, ni więcej.

Oceniając powieść, podzieliłabym ją na pół. Pierwsza część i zawiązanie akcji napisane spójnie i obiecująco. Niestety kolejne rozdziały, z każdą następną stroną coraz bardziej rozczarowują. Wątki bardzo naciągane, a postawa głównej bohaterki wręcz irytująca! Za dużo zbiegów okoliczności i tanich, "serialowych" wręcz wtrąceń obniża całość oceny.

Oceniając powieść, podzieliłabym ją na pół. Pierwsza część i zawiązanie akcji napisane spójnie i obiecująco. Niestety kolejne rozdziały, z każdą następną stroną coraz bardziej rozczarowują. Wątki bardzo naciągane, a postawa głównej bohaterki wręcz irytująca! Za dużo zbiegów okoliczności i tanich, "serialowych" wręcz wtrąceń obniża całość oceny.

Pierwsze i wyjątkowo udane spotkanie z twórczością poczytnej, polskiej autorki - Gabrieli Gargaś. Książka niezwykła i wzruszająca. Cieszy mnie fakt, że interesujące są oba jej wątki; zarówno ten współczesny Ady, jak i przeszłość, którą nakreślono w świetle wspomnień jej babki Marii.
Niby po raz kolejny o miłości, a jakoś inaczej i zachęcająco. Będę sięgać po powieści Pani Gargaś.

Pierwsze i wyjątkowo udane spotkanie z twórczością poczytnej, polskiej autorki - Gabrieli Gargaś. Książka niezwykła i wzruszająca. Cieszy mnie fakt, że interesujące są oba jej wątki; zarówno ten współczesny Ady, jak i przeszłość, którą nakreślono w świetle wspomnień jej babki Marii.
Niby po raz kolejny o miłości, a jakoś inaczej i zachęcająco. Będę sięgać po powieści Pani...

Zastanawia mnie stosunkowo wysoka ocena tej powieści. Osobiście, bardzo się rozczarowałam. Słaba składnia, wątki jakby porozrywane, postaci niby barwne, a jednak nie polubiłam żadnej z nich. Ocena zawyżona ze względu na obiecujący początek książki. Nuda.

Zastanawia mnie stosunkowo wysoka ocena tej powieści. Osobiście, bardzo się rozczarowałam. Słaba składnia, wątki jakby porozrywane, postaci niby barwne, a jednak nie polubiłam żadnej z nich. Ocena zawyżona ze względu na obiecujący początek książki. Nuda.

Mimo, że momentami bardzo naciągana to jednak wciągająca, lekka i kobieca powieść. Na pewno jej plusem jest tematyka i wątki, jakże odbiegające od ostatnio nachalnie kreowanych przez polskie pisarki - cukierni, dworków i wyjazdów bohaterek na sielską wieś.

Mimo, że momentami bardzo naciągana to jednak wciągająca, lekka i kobieca powieść. Na pewno jej plusem jest tematyka i wątki, jakże odbiegające od ostatnio nachalnie kreowanych przez polskie pisarki - cukierni, dworków i wyjazdów bohaterek na sielską wieś.

Przyjemna powieść na dwa jesienne popołudnia. Stosunkowo ciekawa i wciągająca fabuła, mnogość wątków i nietuzinkowe zakończenie. Fani autorki będą usatysfakcjonowani.

Przyjemna powieść na dwa jesienne popołudnia. Stosunkowo ciekawa i wciągająca fabuła, mnogość wątków i nietuzinkowe zakończenie. Fani autorki będą usatysfakcjonowani.

Najlepszy moment w obcowaniu z tą powieścią? Chwila, gdy dotarłam do końcowej części okładki! "Matylda" w zestawieniu z dwoma poprzednimi częściami sagi jest totalnym nieporozumieniem. Powieść jest nudna i tak naprawdę o niczym! Opisy przyrody, wydarzeń, osób są tak długie, że czytelnik zapomina o wątkach jakkolwiek spinających całość! Tani harlequin! Nie sięgnę po kolejne części, a może lepiej byłoby, aby takowe nie powstawały...

Najlepszy moment w obcowaniu z tą powieścią? Chwila, gdy dotarłam do końcowej części okładki! "Matylda" w zestawieniu z dwoma poprzednimi częściami sagi jest totalnym nieporozumieniem. Powieść jest nudna i tak naprawdę o niczym! Opisy przyrody, wydarzeń, osób są tak długie, że czytelnik zapomina o wątkach jakkolwiek spinających całość! Tani harlequin! Nie sięgnę po kolejne...

Lata beztroski i pierwszych uniesień miłosnych już dawno za mną, a jednak dawno tak nie urzekła mnie żadna książka jak ta, z pozoru adresowana do nastoletnich czytelników. Naszpikowana uczuciami, zmysłowa, momentami trudna, a przede wszystkim bardzo wzruszająca. Aż żałuję, że ta perełka już za mną...

Lata beztroski i pierwszych uniesień miłosnych już dawno za mną, a jednak dawno tak nie urzekła mnie żadna książka jak ta, z pozoru adresowana do nastoletnich czytelników. Naszpikowana uczuciami, zmysłowa, momentami trudna, a przede wszystkim bardzo wzruszająca. Aż żałuję, że ta perełka już za mną...

"Cześć, co słychać?" to jedna z najnowszych powieści Magdaleny Witkiewicz. Choć autorka należy do moich ulubionych rodzimych pisarek, tym razem bardzo mnie rozczarowała.
Czytając książkę, miałam wrażenie że napisano ją "na siłę/na zamówienie". W zasadzie nie ma w niej jakiegokolwiek wątku, który zachęcałby do dalszego czytania, a główna bohaterka i jej postępowanie jest wręcz irytujące!
"Cześć, co słychać?" to swego rodzaju pamiętnik "każdej" (bo chyba tak widzi to autorka) 40latki, która nagle zdaje sobie sprawę, że nudzi ją ustabilizowane życie u boku męża, a ciągnie ku romansowi z licealną miłością. Za dużo tu oczywistości i zbiegów okoliczności - za mało ciepła i tego "czegoś", czym zawsze zachwycała mnie Pani Witkiewicz.
Czekam na kolejną powieść. Oby w starym, sprawdzonym stylu.

"Cześć, co słychać?" to jedna z najnowszych powieści Magdaleny Witkiewicz. Choć autorka należy do moich ulubionych rodzimych pisarek, tym razem bardzo mnie rozczarowała.
Czytając książkę, miałam wrażenie że napisano ją "na siłę/na zamówienie". W zasadzie nie ma w niej jakiegokolwiek wątku, który zachęcałby do dalszego czytania, a główna bohaterka i jej postępowanie jest...

Do połowy do przełknięcia. Później już tylko niestrawność... Infantylna, amerykańska papka.

Do połowy do przełknięcia. Później już tylko niestrawność... Infantylna, amerykańska papka.

Wspaniała, ciepła, pełna pozytywnych wibracji i humoru powieść. Postać babci - rewelacja!

Wspaniała, ciepła, pełna pozytywnych wibracji i humoru powieść. Postać babci - rewelacja!

Ciekawie i spójnie przedstawiona historia miłości i losów młodego małżeństwa- Niemki i Polaka. Zofia i Władek muszą zmierzyć się z trudnym okresem II wojny światowej, w którym przyszło im stawiać pierwsze małżeńskie kroki.

Ciekawie i spójnie przedstawiona historia miłości i losów młodego małżeństwa- Niemki i Polaka. Zofia i Władek muszą zmierzyć się z trudnym okresem II wojny światowej, w którym przyszło im stawiać pierwsze małżeńskie kroki.