Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Przeklęty bębenek" jest klimatyczną opowiastką, napisaną na kształt wspomnień nauczyciela gry na bębenku, który styka się niejako ze swoim przeznaczeniem w postaci małego, kunsztownie wykonanego bębenka, wykonanego przez jego przodka, porzuconego przez ukochaną. Całość czyta się szybko, opowieść jest wciągająca, posiada i elementy grozy i magii, a zakończenie jest dość zaskakujące. Gorąco polecam :)

"Przeklęty bębenek" jest klimatyczną opowiastką, napisaną na kształt wspomnień nauczyciela gry na bębenku, który styka się niejako ze swoim przeznaczeniem w postaci małego, kunsztownie wykonanego bębenka, wykonanego przez jego przodka, porzuconego przez ukochaną. Całość czyta się szybko, opowieść jest wciągająca, posiada i elementy grozy i magii, a zakończenie jest dość...

"Ciemno, prawie noc" jest ciekawą, wciągającą książką, zaś sama opowieść jest dużo mroczniejsza i tajemnicza niż film nakręcony na jej podstawie. Opowiada o dziennikarce Alicji Tabor, która po wielu latach wraca do rodzinnego Wałbrzycha, aby napisać artykuł o trójce zaginionych dzieci. Finał opowieści jest dość spektakularny i nieoczekiwany, sprawa zaginięć się wyjaśnia, a Alicji udaje się niejako zaleczyć bolesne rany z przeszłości. W filmie nie ma wszystkich postaci i tym samym wątków, jakie pojawiają się w książce, co sprawia, że tym bardziej trzeba ją przeczytać ;) Gorąco polecam :)))

"Ciemno, prawie noc" jest ciekawą, wciągającą książką, zaś sama opowieść jest dużo mroczniejsza i tajemnicza niż film nakręcony na jej podstawie. Opowiada o dziennikarce Alicji Tabor, która po wielu latach wraca do rodzinnego Wałbrzycha, aby napisać artykuł o trójce zaginionych dzieci. Finał opowieści jest dość spektakularny i nieoczekiwany, sprawa zaginięć się wyjaśnia, a...

Insulinooporność jako choroba nie objawiła się w ostatnim czasie, tak jak często ostatnio diagnozowana choroba hashimoto - lekarze często nie potrafili jej wyodrębnić jako jednostki chorobowej, bądź uważali za nowomodną fanaberię osoby z nadwagą, która nie chce się sama przed sobą przyznać do cukrzycy bądź zwyczajnie obżarstwa. Poradnik pani Dominiki jest jedną z niewielu pozycji na polskim rynku traktująca w całości o tej chorobie, pokazująca, że można z nią żyć i w miarę normalnie się odżywiać, nie podaje na tacy złotego środka do jej przezwyciężenia, ale daje nadzieję, że da się z nią poradzić. Potrzeba dużo samozaparcia do wdrożenia chociażby połowy z rad pani Dominiki, ale myślę, że warto przynajmniej spróbować. Książkę czyta się łatwo, jest napisana łatwym do zrozumienia, a nie medycznym językiem, zawiera przepisy na różne dania i przede wszystkim historie ludzi/pacjentów, którzy osobiście bądź przez członka najbliższej rodziny zetknęli się z tą chorobą. Polecam :)

Insulinooporność jako choroba nie objawiła się w ostatnim czasie, tak jak często ostatnio diagnozowana choroba hashimoto - lekarze często nie potrafili jej wyodrębnić jako jednostki chorobowej, bądź uważali za nowomodną fanaberię osoby z nadwagą, która nie chce się sama przed sobą przyznać do cukrzycy bądź zwyczajnie obżarstwa. Poradnik pani Dominiki jest jedną z niewielu...

Niewątpliwie powieść S. Kinga "Bastion" zyskała na nowo rozgłos podczas pandemii COVID-19, kiedy to zarzucano pisarzowi, iż przewidział taki, jakby nie było - globalny kryzys. "Bastion" jest książką ciężką w lekturze, nie tylko poprzez swoją objętość, ale i wielość głównych bohaterów - każdy z nich do momentu połączenia w grupy przeżywa swoje przygody, ma swoje przemyślenia, refleksje i wizje, a to oczywiście wiąże się z osobnymi rozdziałami i niekiedy mocno rozwleczoną akcją.
Pomimo, iż do czasu sięgnięcia po książkę obejrzałam oba seriale nakręcone na jej podstawie - książka mi się bardzo podobała, długo ją czytałam, ale rzadko nudziła i miejscami naprawdę potrafiła mnie wciągnąć.
Gorąco polecam :)

Niewątpliwie powieść S. Kinga "Bastion" zyskała na nowo rozgłos podczas pandemii COVID-19, kiedy to zarzucano pisarzowi, iż przewidział taki, jakby nie było - globalny kryzys. "Bastion" jest książką ciężką w lekturze, nie tylko poprzez swoją objętość, ale i wielość głównych bohaterów - każdy z nich do momentu połączenia w grupy przeżywa swoje przygody, ma swoje...

"Osobliwy dom Pani Peregrine" to świetna, wciągająca książka praktycznie dla osoby w każdym wieku, nie tylko dla młodzieży. Opowiada o Jacobie Portmanie, który był bardzo związany w dzieciństwie z dziadkiem Abe, opowiadającym o niezwykłych dzieciach - Emmie, która potrafiła kontrolować ogień, Olivii, która była lekka jak piórko, Hugh, który miał w ustach pszczoły, czy Fionie, za której przyczyną szybciej rosły wszelkie rośliny.
Początkowo Jacob uważa te opowieści za bajki, a zdjęcia za sfabrykowane, jednakże gdy po tajemniczej śmierci dziadka trafia na odosobnioną walijską wyspę, szybko dowiaduje się, że dzieci te faktycznie żyją, a prawda o nich i im podobnych, jest zarazem fascynująca i straszna...

Książka jest bardzo wciągająca, szybko się ją czyta, bo czytelnik chce wiedzieć co dalej z Jacobem, Panią Peregrine i straszliwą tajemnicą, której cień przewija się przez praktycznie pół książki. "Osobliwy Dom..." to powieść wręcz magiczna, dołączone zdjęcia pozwalają się zastanowić czy rzeczywiście osobliwe dzieci nie żyją gdzieś tam w kolejnej, na pozór bezpiecznej pętli ;) Gorąco polecam :)))

PS. "Osobliwy dom..." to pierwsza z pięciu części przygód Jacoba, więc nie pozostaje mi nic innego, jak zaopatrzyć się w pozostałe części :D

"Osobliwy dom Pani Peregrine" to świetna, wciągająca książka praktycznie dla osoby w każdym wieku, nie tylko dla młodzieży. Opowiada o Jacobie Portmanie, który był bardzo związany w dzieciństwie z dziadkiem Abe, opowiadającym o niezwykłych dzieciach - Emmie, która potrafiła kontrolować ogień, Olivii, która była lekka jak piórko, Hugh, który miał w ustach pszczoły, czy...

"Miasteczko Salem" to jedna z najbardziej znanych książek Kinga, obok "Lśnienia", "Smętarza zwieżąt" czy "Carrie". Rozpoczyna się na pozór niewinnie - pisarz Ben Mears przyjeżdża do małego, sennego miasteczka Jerusalem aby napisać kolejną książkę. W dzieciństwie spędził tam kilka lat mieszkając z ciotką, więc miasteczko nie jest mu obce, a w szczególności ponura rezydencja na wzgórzu, znana jako Dom Marstenów. Główny bohater chce wynająć dom, jednakże okazuje się, że został już zakupiony przez dwóch tajemniczych mężczyzn - Strakera, który otwiera sklep z antykami oraz Barlowa, który jest stale nieobecny. Wkrótce spokój miasteczka zakłóca zniknięcie małego Ralphiego Glicka, a w miasteczku zaczyna się szerzyć złośliwa, śmiertelna odmiana anemii...

Przyznam szczerze, że po książkę sięgnęłam po obejrzeniu dwóch ekranizacji i jednego wątpliwej jakości sequela, jednakże jak to zwykle bywa - książka okazała się oczywiście lepsza. Wydarzenia dzieją się szybko, mało jest filozofowania w wydaniu Kinga, historia wciąga i książkę bardziej się połyka, niż faktycznie czyta. Inaczej jest poprowadzona przede wszystkim postać Ojca Callahana, ogólnie wszyscy bohaterowie są bardziej wyraziści i zdecydowani.

"Miasteczko Salem" w moim odczuciu na pewno jest jedną z lepszych książek Kinga, trzyma w napięciu, zakończenie nie pozostawia poczucia niedosytu i rozczarowania, a sama akcja nie wlecze się. Gorąco polecam - nie tylko fanom Kinga, ale ogólnie fanom dobrego horroru :)

"Miasteczko Salem" to jedna z najbardziej znanych książek Kinga, obok "Lśnienia", "Smętarza zwieżąt" czy "Carrie". Rozpoczyna się na pozór niewinnie - pisarz Ben Mears przyjeżdża do małego, sennego miasteczka Jerusalem aby napisać kolejną książkę. W dzieciństwie spędził tam kilka lat mieszkając z ciotką, więc miasteczko nie jest mu obce, a w szczególności ponura rezydencja...