Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ciemno, prawie noc" jest ciekawą, wciągającą książką, zaś sama opowieść jest dużo mroczniejsza i tajemnicza niż film nakręcony na jej podstawie. Opowiada o dziennikarce Alicji Tabor, która po wielu latach wraca do rodzinnego Wałbrzycha, aby napisać artykuł o trójce zaginionych dzieci. Finał opowieści jest dość spektakularny i nieoczekiwany, sprawa zaginięć się wyjaśnia, a Alicji udaje się niejako zaleczyć bolesne rany z przeszłości. W filmie nie ma wszystkich postaci i tym samym wątków, jakie pojawiają się w książce, co sprawia, że tym bardziej trzeba ją przeczytać ;) Gorąco polecam :)))

"Ciemno, prawie noc" jest ciekawą, wciągającą książką, zaś sama opowieść jest dużo mroczniejsza i tajemnicza niż film nakręcony na jej podstawie. Opowiada o dziennikarce Alicji Tabor, która po wielu latach wraca do rodzinnego Wałbrzycha, aby napisać artykuł o trójce zaginionych d...

Rozwiń Zwiń

Insulinooporność jako choroba nie objawiła się w ostatnim czasie, tak jak często ostatnio diagnozowana choroba hashimoto - lekarze często nie potrafili jej wyodrębnić jako jednostki chorobowej, bądź uważali za nowomodną fanaberię osoby z nadwagą, która nie chce się sama przed sobą przyznać do cukrzycy bądź zwyczajnie obżarstwa. Poradnik pani Dominiki jest jedną z niewielu pozycji na polskim rynku traktująca w całości o tej chorobie, pokazująca, że można z nią żyć i w miarę normalnie się odżywiać, nie podaje na tacy złotego środka do jej przezwyciężenia, ale daje nadzieję, że da się z nią poradzić. Potrzeba dużo samozaparcia do wdrożenia chociażby połowy z rad pani Dominiki, ale myślę, że warto przynajmniej spróbować. Książkę czyta się łatwo, jest napisana łatwym do zrozumienia, a nie medycznym językiem, zawiera przepisy na różne dania i przede wszystkim historie ludzi/pacjentów, którzy osobiście bądź przez członka najbliższej rodziny zetknęli się z tą chorobą. Polecam :)

Insulinooporność jako choroba nie objawiła się w ostatnim czasie, tak jak często ostatnio diagnozowana choroba hashimoto - lekarze często nie potrafili jej wyodrębnić jako jednostki chorobowej, bądź uważali za nowomodną fanaberię osoby z nadwagą, która nie chce się sama przed sobą przyznać...

Rozwiń Zwiń

Niewątpliwie powieść S. Kinga "Bastion" zyskała na nowo rozgłos podczas pandemii COVID-19, kiedy to zarzucano pisarzowi, iż przewidział taki, jakby nie było - globalny kryzys. "Bastion" jest książką ciężką w lekturze, nie tylko poprzez swoją objętość, ale i wielość głównych bohaterów - każdy z nich do momentu połączenia w grupy przeżywa swoje przygody, ma swoje przemyślenia, refleksje i wizje, a to oczywiście wiąże się z osobnymi rozdziałami i niekiedy mocno rozwleczoną akcją.
Pomimo, iż do czasu sięgnięcia po książkę obejrzałam oba seriale nakręcone na jej podstawie - książka mi się bardzo podobała, długo ją czytałam, ale rzadko nudziła i miejscami naprawdę potrafiła mnie wciągnąć.
Gorąco polecam :)

Niewątpliwie powieść S. Kinga "Bastion" zyskała na nowo rozgłos podczas pandemii COVID-19, kiedy to zarzucano pisarzowi, iż przewidział taki, jakby nie było - globalny kryzys. "Bastion" jest książką ciężką w lekturze, nie tylko poprzez swoją objętość, ale i wielość głów...

Rozwiń Zwiń