Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Byłego burmistrza Nowego Jorku brutalnie zamordowano. Obie jego córki były wówczas w domu i każda zadzwoniła na numer alarmowy i zgłosiła, że morderstwa dokonała ta druga. Dowody nie pozostawiły wątpliwości, któraś z nich musiała zabić, albo zrobiły to wspólnie. Eddie Flynn, niegdyś oszust, teraz prawnik, podejmuje się obrony jednej z sióstr. W swojej praktyce kieruje się jedną nadrzędną zasadą: jego klienci muszą być niewinni. Właściwe pytanie brzmi: czy broni właściwej siostry?

„Pół na pół” jest naprawdę świetne pod niemalże każdym względem! Autor prowadzi dwa rodzaje narracji: przede wszystkim pierwszoosobową z perspektywy Eddiego, która daje nam bardzo bezpośredni obraz na to, co się działo. Drugą narracją jest trzecioosobowa z perspektywy różnych bohaterów, między innymi od strony obrońcy drugiej siostry, a także morderczyni. A to wszystko dopełniają świetni bohaterowie, z całym, pełnowymiarowym bagażem, nadającym im charakteru.

Do tego intryga jest poprowadzona niewiarygodnie. Do samego końca nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć sobie na pytanie: kto? Kiedy już nam się wydaje, że znamy odpowiedź na to pytanie, to autor zasiewa w nas kolejne wątpliwości. Nie da się oderwać od tej lektury, bo nawet jak musiałam przerwać czytanie, to i tak książka tkwiła w mojej głowie. Już dawno, żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia!

Byłego burmistrza Nowego Jorku brutalnie zamordowano. Obie jego córki były wówczas w domu i każda zadzwoniła na numer alarmowy i zgłosiła, że morderstwa dokonała ta druga. Dowody nie pozostawiły wątpliwości, któraś z nich musiała zabić, albo zrobiły to wspólnie. Eddie Flynn, niegdyś oszust...

Rozwiń

Zwiń

Po wydarzeniach podczas świąt komisarz Eryk Deryło i jego ludzie próbują dojść do siebie. Tymczasem seria morderstw trwa dalej, a komisarz musi chronić własną rodzinę. Tylko jakim kosztem?

Powiem krótko: to było naprawdę dobre! Może nie świetne, ale zdecydowanie dobre. Pod względem fabularnym nie mogę niczego zarzucić. Świetna, niezwykle dynamiczna akcja, intryga od której trudno było się oderwać i zakończenie, które zmusza nas oczywiście do sięgnięcia po kolejną książkę. Autor nie szczędzi nam brutalnych opisów, które momentami mogą nawet przerażać. Czytałam z zapartym tchem i nie mogłam się oderwać!

Autor powinien jednak popracować nad stylem, który może być odrobinę drażniący. Przede wszystkim niezmiennie używa krótkich urywanych zdań, które jako zabieg stylistyczny są mile widziane, ale kiedy dominują, to jednak zaczyna przeszkadzać. Na dodatek zdecydowanie nadużywa bardzo obrazowych metafor, które też w końcu stają się męczące. Język, którym napisano powieść jest tez bardzo kolokwialny i wulgarny. Przy pierwszym tomie mi to aż tak nie przeszkadzało. Do tego zaczęłam odnosić wrażenie, że autor ma dość ubogi język jak na miarę możliwości tak interesującej powieści.

Sięgnę po kolejną część, bo po pierwsze ta zakończyła się w sposób, że trzeba sięgnąć po kolejny tom, a po drugie jestem ciekawa rozwoju warsztatu samego autora.

Po wydarzeniach podczas świąt komisarz Eryk Deryło i jego ludzie próbują dojść do siebie. Tymczasem seria morderstw trwa dalej, a komisarz musi chronić własną rodzinę. Tylko jakim kosztem?

Powiem krótko: to było naprawdę dobre! Może nie świetne, ale zdecydowanie dobre. Pod względem fabula...

Rozwiń

Zwiń

W Lublinie zaginęła Marta Wolska, żona pisarza Roberta Wolskiego, który dostaje tajemniczy list. Okazuje się, że nie był to pierwszy taki przypadek. Dochodzenie prowadzi komisarz Eryk Deryło, znany ze swojego trudnego charakteru. Próbuje za wszelką cenę odnaleźć zaginione kobiety. Śledztwo nabiera tempa, kiedy znalezione zostają zmasakrowane zwłoki.

Nie wiedziałam, czego miałam się spodziewać po tej pozycji. Dopiero w trakcie czytania dowiedziałam się, że jest to debiut autora, który był adwokatem, więc na pewno nie miał przygotowania warsztatowego do tego typu projektu.

Pod względem fabularnym ta książka jest naprawdę dobra. Świetnie skonstruowany obraz śledztwa, ciekawa intryga, która w jakimś stopniu była nawet zaskakująca. Przyznaję, były momenty przewidywalne i może takie lekko naiwne, ale budowana groza i klimat niepokoju to przysłonił. Kryminał jest też dość brutalny, a autor nie szczędzi czytelnikom makabrycznych obrazów.

Niestety widać, że autorowi brakuje warsztatu i doświadczenia, co przełożyło się na jego styl, który momentami był wręcz szkolny. Stosuje proste zdania, krótkie o nieskomplikowanej budowie. Muszę zaznaczyć, że książkę słuchałam, co mogło wpłynąć na mój odbiór, bo mi to aż tak bardzo nie przeszkadzało. Podejrzewam, że jakbym książkę czytała, to mogłoby to wyglądać inaczej. Myślę jednak, że fabuła jest na tyle dobra, że rekompensuje brak doświadczenia autora.

Na pewno sięgnę po kolejny tom, bo jestem ciekawa rozwoju pisarza, poza tym chcę poznać dalsze losy wybuchowego komisarza.

W Lublinie zaginęła Marta Wolska, żona pisarza Roberta Wolskiego, który dostaje tajemniczy list. Okazuje się, że nie był to pierwszy taki przypadek. Dochodzenie prowadzi komisarz Eryk Deryło, znany ze swojego trudnego charakteru. Próbuje za wszelką cenę odnaleźć zaginione kobiety. Śledztwo...

Rozwiń

Zwiń

Wiedźmy z Lancre wracają do domu, a tam… młode dziewczyny próbują czarownictwa bez kwalifikacji, co prowadzi do nieautoryzowanych tańców przy Tancerzach, miejscu, gdzie granica między światami jest cieńsza od papieru. I tak do Lancre próbują dostać się dawno niewidziane elfy, ale nie te miłe, przyjemne i bohaterskie, tylko takie pragnące cierpienia i zniszczenia. Czarownice oczywiście dzielnie stawią im czoła, bo w końcu taka ich rola. A do tego wszystkiego Magrat gotuje się do swojego ślubu i próbuje zrozumieć kim jest? Czarownicą? Królową? Magrat?!

Cykl o czarownicach ze „Świata Dysku” jest jednym z moich ulubionych, głównie ze względu na swoją intertekstualność, która jest prawdziwym pożywieniem dla mojej duszy. Każde spotkanie z Babcią Weatherwax, Nianią Ogg i Magrat Garlic jest niepowtarzalną przygodą na wyższym poziomie, przepełnionym humorem, zabawną filozofią i przesycone baśniami w stylu Braci Grimm. Niby pełne magii, fantazji i równocześnie okrutne i bezlitosne.

Polecam ten cykl czytać od początku, bowiem w jakimś stopniu nawiązuje do pewnych wydarzeń z przeszłych tomów. Cykl zaczyna się „Równoumagicznieniem”, potem świetne „Trzy Wiedźmy” i „Wyprawa Czarownic”, a dopiero potem „Panowie i Damy”. Na pewno warto odbyć tę podróż przez wybitny humor i poznanie baśni w zupełnie innej odsłonie.

Wiedźmy z Lancre wracają do domu, a tam… młode dziewczyny próbują czarownictwa bez kwalifikacji, co prowadzi do nieautoryzowanych tańców przy Tancerzach, miejscu, gdzie granica między światami jest cieńsza od papieru. I tak do Lancre próbują dostać się dawno niewidziane elfy, ale nie te mi...

Rozwiń

Zwiń

Brutha jest mało inteligentnym nowicjuszem o świetnej pamięci, który żyje w Omni, kraju rządzonym przez religię oddaną jedynemu bóstwu Omowi. Niespodziewanie młody chłopak na swojej drodze spotyka… samego boga i to pod postacią żółwia. Przemawia do niego i potrzebuje jego pomocy. Nagle, dla młodego wyznawcy, wszystko okazuje się nie takie, jak wiara to malowała, a Brutha musi zmierzyć się z kwizycją, ateizmem i filozofią.

„Pomniejsze bóstwa” w całym swoim geniuszu nie były dla mnie łatwą lekturą. Wtargnął do nich pewien chaos i momentami stał się on męczący. Mimo to nadal uważam, że jest to całkiem dobra powieść. Pratchett w sposób okrutny obnaża hipokryzję dużych, znanych nam religii i teokracji. Oczywiście znajdziemy tu wiele nawiązań do katolicyzmu i chrześcijaństwa, które będą nam się same nasuwać.

Podejrzewam, że wielu osobom mogło się to nie spodobać, bowiem tematyka, mimo zabawnej oprawy, jest dość poważna, a nikt nie lubi, kiedy burzy się jego porządek świata. Wszystko oczywiście jest obudowane w świetnie znany nam humor autora, a satyra wycieka dosłownie z każdej strony. A jednak, momentami ciężko było się zaśmiać, kiedy człowiek sobie pomyślał, jak blisko tej śmieszności się znajdował.

Moim głównym zarzutem wobec tej pozycji jest brak wyrazistych bohaterów, co było zawsze bardzo charakterystyczne dla tego autora. Tutaj jakoś bohaterowie zaginęli mi w odmętach chaosu wydarzeń.

Na pewno nie jest to moja ulubiona pozycja autora (ta ciągle przede mną, coraz bliżej!), ani jedna z lepszych książek, ale to nie oznacza, że jest zła. Powiedzmy, że są dwie skale: jedna ogólna obejmująca całość księgozbiorów i na tej skali książka jest wysoko. Jest też druga skala, która obejmuje tylko twórczość Pratchetta i tam ta książka jest tak pośrodku. Dalej warta polecenia!

Brutha jest mało inteligentnym nowicjuszem o świetnej pamięci, który żyje w Omni, kraju rządzonym przez religię oddaną jedynemu bóstwu Omowi. Niespodziewanie młody chłopak na swojej drodze spotyka… samego boga i to pod postacią żółwia. Przemawia do niego i potrzebuje jego pomocy. Nagle, dl...

Rozwiń

Zwiń