Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Norbert Krzyż, prywatny detektyw działający w Żywcu, miał za zadanie odnalezienie Emilii, letniej dziewczyny. Niestety ponosi porażkę i ostatecznie jej zwłoki zostają odnalezione nad brzegiem jeziora. Została brutalnie zamordowana, a na dodatek na jej profilu ktoś zamieścił tajemniczą grafikę nawiązującą do kultury słowiańskiej. Podejrzenia padają na chłopaka dziewczyny, który też zniknął. Jego rodzina wynajmuje Roberta, aby ten go odnalazł. Cała sprawa komplikuje się coraz bardziej wraz z kolejnymi zaginięciami.

„Strażnik jeziora” to debiut autora i jak na debiut nie jest zły, ale czy jest też dobry? Wspomnę tylko, że mieszkam niedaleko miejsc opisanych w książce, więc opisy świata przedstawionego sprawiały mi sporo przyjemności. Zwłaszcza, że jezioro jest tu jednym ważniejszych bohaterów. Duży plus stanowi tu przedstawienie jego historii i nawiązania do okresu, kiedy w ogóle jezioro powstawało.

Całość niestety psuje wielki chaos. Ciężko było uwierzyć w powiązania pomiędzy kolejnymi wątkami, które mnożyły się w niesamowicie zawrotnym tempie, a niektóre zwroty akcji były tak nieprawdopodobne, że zakłócały odbiór całości. Nawet końcowe wyjaśnienia, które powinny wszystko spajać, mnie jakoś nie przekonały.

Myślę, że autor chyba troszkę stracił kontrolę nad tą historią. Książka była przeze mnie słuchana, co było kolejnym plusem, bowiem czyta ją świetny lektor, a narracja była pierwszoosobowa. Dzięki temu można było odnieść wrażenie, jakbym słuchała, jak ktoś opowiada historię swojego życia. To trochę rekompensowało mi niedostatki fabuły.

Norbert Krzyż, prywatny detektyw działający w Żywcu, miał za zadanie odnalezienie Emilii, letniej dziewczyny. Niestety ponosi porażkę i ostatecznie jej zwłoki zostają odnalezione nad brzegiem jeziora. Została brutalnie zamordowana, a na dodatek na jej profilu ktoś zamieścił tajemniczą grafikę nawiązującą do kultury słowiańskiej. Podejrzenia padają na chłopaka dziewczyny,...

Robin Ellacott, asystentka Cormorana Strike’a otrzymuje przesyłkę, w której znajduje kobiecą nogę. Policja skupia się na linii śledztwa, która w żadnym stopniu nie przekonuje Strike’a. W związku z tym wraz z Robin rozpoczynają własne śledztwo. Tymczasem pojawiają się kolejne ofiary i już nikt nie ma wątpliwości, że mają do czynienia z seryjnym mordercą, który wydaje się być znacznie bardziej niebezpieczny, niż się spodziewano.

Trzeci tom o Cormoranie i Robin jest o tyle ciekawy, że poznajemy nie tylko przeszłość detektywa, ale też Robin, która jest zaskakująco ciekawa. Nie miałam wątpliwości, że kryje ona jakiś mrok i się nie pomyliłam. Tym samym wątki skupiające się bardziej na naszych bohaterach (zwłaszcza na Robin) są chyba najciekawsze. Wydarzenia w życiu osobistym nadają tej powieści dynamizmu, albowiem tym razem śledztwo nie jest specjalnie ciekawe i porywające.

Miałam też wrażenie, że całość jest może trochę za długa? Wydaje mi się, że jakby autorka trochę odpuściła tych wszystkich szczegółów, to mogłaby sporo zyskać. Nie powiem, bo bardzo podobają mi się jej plastyczne opisy, ale może ich też być za dużo, co tu mogło mieć miejsce. Przez to całość straciła na dynamice i momentami się po prostu nużyła. Szkoda, bowiem zamysł był bardzo ciekawy i odbiegający mocno od poprzednich części.

Robin Ellacott, asystentka Cormorana Strike’a otrzymuje przesyłkę, w której znajduje kobiecą nogę. Policja skupia się na linii śledztwa, która w żadnym stopniu nie przekonuje Strike’a. W związku z tym wraz z Robin rozpoczynają własne śledztwo. Tymczasem pojawiają się kolejne ofiary i już nikt nie ma wątpliwości, że mają do czynienia z seryjnym mordercą, który wydaje się być...

Do Cormorana Strike’a przychodzi żona zaginionego pisarza, który zniknął prawie dwa tygodnie wcześniej. Poirytowana, że nie może go znaleźć, prosi detektywa o pomoc. Ten, mimo tego że kobieta mu prawdopodobnie nie zapłaci, zgadza się przyjąć zlecenie. Po ostatniej udanej sprawie miał wiele nudnych dla niego zleceń i to mogła być miła odmiana, zwłaszcza że sprawa wcale nie wydawała się skomplikowana, a mężczyźnie zdarzało się już znikać. Okazało się jednak, że przed zniknięciem napisał wyjątkowo złośliwą powieść, w której obraził wiele osób ze świata literackiego, co mogło mieć związek z jego zaginięciem. Im bardziej Strike i Robin wnikają w ten pisarski świat, tym bardziej się przekonują, że nic nie było takie jak im się wydawało, a zakończenie może być tylko makabryczne.

Największą i dla mnie niezaprzeczalną wartością tej pozycji są barwne postaci malowane ich słabościami, emocjonalnymi sinusoidami i umiarkowanymi sukcesami. Przy okazji „Wołania Kukułki” już pisałam, że bardzo mi się podoba postać Strike’a, z jego oryginalną przeszłością, którego próbowano pozbawić wszelkiego uroku i pokazać jako surowego mężczyznę po przejściach, z całą gamą słabości, równocześnie mając w sobie coś magnetycznego. Tymczasem jego czarująca asystentka Robin stanowi dokładnego przeciwieństwo Cormorana, zarówno pod względem urody, jak i sposobu bycia, spojrzenia na świat i dziewczęcego uroku. Zmagają się nie tylko z pracą, ale też ze swoimi osobistymi porażkami, co normalnie by mnie denerwowało w kryminale, ale nie tym razem. Tu dodaje to zaskakującego dynamizmu.

Samo śledztwo zdecydowanie dynamiczne nie jest. Właściwie to głównie składa się z dialogów i rozmów. Przypomina to skomplikowane puzzle, które mozolnie nasi bohaterowie próbują ułożyć. I chyba właśnie w tym tkwi urok tej powieści. I zapewne też w czarującym głosie Macieja Stuhra, który czyta audiobooka i choćby dla niego warto sięgnąć po niego, bo to jest istna magia!

Do Cormorana Strike’a przychodzi żona zaginionego pisarza, który zniknął prawie dwa tygodnie wcześniej. Poirytowana, że nie może go znaleźć, prosi detektywa o pomoc. Ten, mimo tego że kobieta mu prawdopodobnie nie zapłaci, zgadza się przyjąć zlecenie. Po ostatniej udanej sprawie miał wiele nudnych dla niego zleceń i to mogła być miła odmiana, zwłaszcza że sprawa wcale nie...