-
ArtykułyAtlas chmur, ptaków i wysp odległychSylwia Stano2
-
ArtykułyTeatr Telewizji powraca. „Cudzoziemka” Kuncewiczowej już wkrótce w TVPKonrad Wrzesiński6
-
ArtykułyCzytamy w weekend. 17 maja 2024LubimyCzytać362
-
Artykuły„Nieobliczalna” – widzieliśmy film na podstawie książki Magdy Stachuli. Gwiazdy w obsadzieEwa Cieślik3
Biblioteczka
2019-07-04
2019-05-02
Książka intrygująca. Historie króciutkie, z których każda inspiruje i zmusza do myślenia. Wracamy dzięki niej do punktu widzenia pytającego o wszystko dzieciaka, z tym że owe pytania to już zupełnie inna bajka.
Zaczyna się fascynująco, z lekka filozoficznie, kończy na zawiłościach logicznych. Do pewnego momentu czytało się ją jednym tchem, ale później nastał punkt zwrotny, w którym nie było już nawet zbyt interesująco.
Bardzo ciekawy pomysł. Książeczka, choć w zasadzie na jedno popołudnie, coś po sobie pozostawia.
Książka intrygująca. Historie króciutkie, z których każda inspiruje i zmusza do myślenia. Wracamy dzięki niej do punktu widzenia pytającego o wszystko dzieciaka, z tym że owe pytania to już zupełnie inna bajka.
Zaczyna się fascynująco, z lekka filozoficznie, kończy na zawiłościach logicznych. Do pewnego momentu czytało się ją jednym tchem, ale później nastał punkt...
2017-11-06
2016-01-23
2015-12-17
2015-12-09
2015-11-29
Kluczowe aspekty kultury włoskiej i historia tego kraju w pigułce. Także opowieść o tym, jak zmieniał się świat i ludzie od połowy XIX i przez cały XX wiek. Autorka opisuje historię rodziny w swoim specyficznym stylu. Nie ma tu dialogów. Ale całość czyta się migiem. Książka wciąga już od pierwszej strony.
A w okładce jestem zakochana!
Kluczowe aspekty kultury włoskiej i historia tego kraju w pigułce. Także opowieść o tym, jak zmieniał się świat i ludzie od połowy XIX i przez cały XX wiek. Autorka opisuje historię rodziny w swoim specyficznym stylu. Nie ma tu dialogów. Ale całość czyta się migiem. Książka wciąga już od pierwszej strony.
A w okładce jestem zakochana!
2015-10-13
2015-10-06
2015-08-08
2015-07-20
Było to moje pierwsze spotkanie z autorem. Z premedytacją wybrałam tytuł inny niż wcześniejsze jego powieści. Nie chciałam czytać o nastoletnich emocjach, tylko o tych dojrzałych, wystawianych na próbę.
Niby wszystko w tej książce jest proste i nieskomplikowane. Taka zwykła lekka lektura dla pań. Historia mimo wszystko w paru miejscach zaskakuje i nie jest oczywista. A najmocniej zaskakuje samo zakończenie.
Moccia bardzo dobrze kreśli charaktery bohaterów. Są niezwykle realistycznu, można ich lubić lub potępiać, choć to tylko słowa spisane na papierze. Autor próbuje w tej powieści odpowiedzieć na pytanie jak daleko człowiek może się posunąć, by osiągnąć to czego pragnie lub by pomóc najbliższej osobie. Tak jak w życiu, nie ma tutaj prostych rozwiązań. I to właśnie dlatego tak powieść tak mocno wciąga.
Było to moje pierwsze spotkanie z autorem. Z premedytacją wybrałam tytuł inny niż wcześniejsze jego powieści. Nie chciałam czytać o nastoletnich emocjach, tylko o tych dojrzałych, wystawianych na próbę.
Niby wszystko w tej książce jest proste i nieskomplikowane. Taka zwykła lekka lektura dla pań. Historia mimo wszystko w paru miejscach zaskakuje i nie jest oczywista. A...
Mocno pozytywnie nastawiłam się na tę książkę. A okazała się dość przeciętna. Lekki kryminał, nieco może przewidywany. Dla mnie plus za włoski klimat miasta, w którym wszystko kojarzy się z kamorrą, gdzie każda zbrodnia od razu prowadzona jest z myślą o mafii. Bohaterowie mogliby mieć tutaj zdecydowanie głębszy rys. Powieść może i wciąga, ale nie ma tutaj nic takiego, co by ją wyróżniło z tłumu.
Mocno pozytywnie nastawiłam się na tę książkę. A okazała się dość przeciętna. Lekki kryminał, nieco może przewidywany. Dla mnie plus za włoski klimat miasta, w którym wszystko kojarzy się z kamorrą, gdzie każda zbrodnia od razu prowadzona jest z myślą o mafii. Bohaterowie mogliby mieć tutaj zdecydowanie głębszy rys. Powieść może i wciąga, ale nie ma tutaj nic takiego, co by...
więcej Pokaż mimo to