Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie chciałam czytać tej książki. Nie wiem dlaczego moje nastawienie było takie negatywne, ale to był zdecydowanie błąd. Po tym jak zaczęłam czytać Złodzieja Pioruna, nie mogłam się oderwać aż do końca książki.

Bardzo polubiłam głównych bohaterów: Percy'ego, Grovera i Annabeth. Są to ciekawe postacie i miejscami zabawne. Niestety cały czas denerwowała mnie naiwność bohaterów. Niektórych rzeczy po prostu można się domyśleć. Na szczęście jest to chyba jedyny minus, który mogłam znaleźć w tej książce.

Fabuła jest niesamowita: cały czas coś się dzieje. Radzę nie zaczynać lektury tej książki przed ważnym spotkaniem, egzaminem. Bardzo podobały mi się również opisy bogów.

Jednym słowem: polecam!

Nie chciałam czytać tej książki. Nie wiem dlaczego moje nastawienie było takie negatywne, ale to był zdecydowanie błąd. Po tym jak zaczęłam czytać Złodzieja Pioruna, nie mogłam się oderwać aż do końca książki.

Bardzo polubiłam głównych bohaterów: Percy'ego, Grovera i Annabeth. Są to ciekawe postacie i miejscami zabawne. Niestety cały czas denerwowała mnie naiwność...

Książka jest miejscami zabawna, ale głównie smutna - co oczywiście nikogo nie powinno dziwić jako, że jest to książka o szesnastolatce chorej na raka.

Czytając ją co chwila szukałam notatnika, żeby zapisać cytaty, które mnie zachwyciły, a takich było pełno. Muszę przyznać, że John Green jest naprawdę inteligentnym człowiekiem.

Pewnie czytanie tej książki sprawiłoby mi jeszcze więcej przyjemności gdyby nie pewna osoba, która opublikowała recenzję, z której dowiedziałam się dokładnie jak skończy się książka...

Książka jest miejscami zabawna, ale głównie smutna - co oczywiście nikogo nie powinno dziwić jako, że jest to książka o szesnastolatce chorej na raka.

Czytając ją co chwila szukałam notatnika, żeby zapisać cytaty, które mnie zachwyciły, a takich było pełno. Muszę przyznać, że John Green jest naprawdę inteligentnym człowiekiem.

Pewnie czytanie tej książki sprawiłoby mi...

Przeczytałam „Wołanie Kukułki” po tym, jak dowiedziałam się, że za nazwiskiem Robert Galbraith kryje się J.K. Rowling, która jest zdecydowanie moją ulubioną autorką. W ten sposób jest to moja ósma książka Rowling i drugi kryminał…

Bardzo podobało mi się to, jak dokładnie była przedstawiona każda postać. Niektóre bardzo polubiłam (przede wszystkim Robin). Każdy miał swój własny charakter i własną dokładnie opowiedzianą historię. A postaci w tej książce było wiele… Na pewno jest to nie byle jakie osiągnięcie.
Kryminał trzymał mnie cały czas w napięciu.

Zaskakujące zakończenie - nie zdołałam się domyślić jak skończy się książka, a miałam wiele pomysłów. Nawet nie brałam pod uwagę takiej możliwości.

Na pewno nigdy nie zapomnę tej książki. Spędziłam z nią wiele dobrych chwil , a J.K. Rowling jeszcze więcej zyskała w moich oczach.

Przeczytałam „Wołanie Kukułki” po tym, jak dowiedziałam się, że za nazwiskiem Robert Galbraith kryje się J.K. Rowling, która jest zdecydowanie moją ulubioną autorką. W ten sposób jest to moja ósma książka Rowling i drugi kryminał…

Bardzo podobało mi się to, jak dokładnie była przedstawiona każda postać. Niektóre bardzo polubiłam (przede wszystkim Robin). Każdy miał swój...