,Życie – poezją myśli i słowa'' - pod tym tytułem kryje się piękno świata, jego tajemnice, natura, która nas otacza i ludzie, którzy tworzą historię – życia, a życie jest jak poezja, poezją są słowa, a myśli początkiem czegoś niezwykłego... Mój tomik ma niezwykle bogate wnętrze, w nim każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie, odnajdzie część swej duszy, a może nawet odpowie sobie na jedno z wielu pytań, które dręczyło nas ludzi od pokoleń – czym jest życie, po co się smucimy, cieszymy, a może przeniesie w świat szczęścia i radości, gdzie dzień jest jak bajka, a natura staje się magiczna, tajemnicza i piękna.

Rozdział I

w rozdziale tym czuć można nutkę melancholii – przeważają wspomnienia, chwile, które odeszły, a wciąż trwają w nas, w naszych snach, myślach... Tęsknota za marzeniami, szczęściem, i optymistyczny akcent ożywionej natury.

Rozdział II

Drugi rozdział poświęcony jest naturze, przedstawia świat ludzi, zwierząt i roślin z perspektywy moich obserwacji, uwielbienia przyrody oraz pragnień, aby była dla nas ważna.

Rozdział III

Trzeci rozdział ma na celu pokazać, jak piękne i radosne jest życie, jak optymistycznie może wyglądać każdy dzień, jak warto się cieszyć, pogodne nad wyraz wiersze tej części tomiku są jakby odbiciem mej duszy, świadczą o przybyciu pozytywnej energii i przypływie szczęścia.

Rozdział IV

Rozdział czwarty – jest tajemniczy, jak przeszłość i przyszłość świata, wiersze przeniosą czytelnika w podróż do przeszłości oraz przyszłości – bardzo dalekiej przyszłości, która pobudzi wyobraznię i pozwoli przenieść się do świata marzeń futurystycznych.

Rozdział V

W piątym rozdziale przeżyjemy spotkanie oko w oko z dzikimi zwierzętami, poczujemy jak ważne są one dla nas, jaką role spełniają w przyrodzie.

Rozdział VI

Szósty rozdział aż tętni życiem – egzystencjalnych przemyśleń nad sensem istnienia, to niekiedy czas przemyśleń, zastanowień, także mych własnych, bo życie nie zawsze jest łatwe, ale trud jaki nam zadaje, daje nam siłę oraz odwagę do walki o szczęście.

Rozdział VII

To już siódmy rozdział mej poezji, chyba najpiękniejszy, bo mówi on o miłości do bliźniego, o uczuciach szczerych lecz czasem nieodwzajemnionych. Pokazuje czytelnikom co czuje serce, gdy kocha szczerze, a spotyka się z przeciwnościami losu.

Rozdział VIII

To najważniejszy rozdział mego tomiku. Poświęcam go w całości osobom bardzo mi bliskim, którzy odeszli, ale zawsze pozostaną żywi w mym sercu.

Rozdział IX

Przed ostatni rozdział może bardzo wzruszyć każdego, kto czasem się smuci, lecz żyje nadzieją. Smutny, ale zarazem wiążący się z nadzieją czas przeżyć i westchnień, czas rozważań o życiu i moich pragnieniach, aby nadeszły szczęśliwe dni.

Rozdział X

Ostatni, dziesiąty rozdział jest uwieńczeniem całości tematyki mej poezji. Mnóstwo w nim filozoficznych, poważnych zastanowień o życiu, a zarazem pięknych, bo zawsze kończących się pozytywnie o moc nadziei, którą wciąż mam w sercu.