„Szacunek. Wsparcie. Miłość. Lila powtórzyła te słowa w myślach. Tak bardzo chciała móc odnieść je do swojej rodziny. Ale czy naprawdę mogła?

Czy po tym, co się stało, jeszcze mogła?”

Bardzo lubię książki Ewy Przydrygi. Recenzowałem cztery ostatnie jej powieści i każda z nich przypadła mi do gustu. Autorka wyrobiła sobie własny styl. Jej książki są mroczne, niepokojące i trzymające w napięciu. Jednym słowem uważam, że to naprawdę dobrze napisane thrillery psychologiczne. Nic zatem dziwnego, że gdy zobaczyłem zapowiedź „Źródliska”, wiedziałem, że chcę je przeczytać. Tytuł ten ukazał się nakładem wydawnictwa Muza. Nasz wzrok przyciąga mroczna okładka. Samotny dom stojący pośród lasu – już wiemy, że to z całą pewnością nie będzie przyjemna historia. Podświadomie nastawiamy się na mocną lekturę. Zwracam jeszcze uwagę na rymowankę umieszczoną na okładce, która jest naprawdę… przerażająca. Zwykła dziecięca wyliczanka ze zmienionymi słowami staje się zapowiedzią czegoś strasznego.

Po tych ogólnych uwagach wypada przejść do sedna. Główną bohaterką tej książki jest Lila i jej rodzina. Kobieta przeżywa aktualnie małżeński kryzys, który nie wiadomo, jak się skończy. Z własnym mężem łączy ją coraz mniej. Jednocześnie Lila wręcz paranoicznie boi się o życie swojego małego synka Adasia. Ciągle prześladują ją koszmary, w których mały umiera.

Pewnego dnia w radiowym konkursie kobieta wygrywa rodzinny pobyt w luksusowej rezydencji. Postanawia zaprosić także swoją siostrę i ojca. Wydaje się, że położony z dala od miasta dom będzie idealnym miejscem na wypoczynek i ucieczkę od codzienności. Tym bardziej że nie jest to zwykły dom, lecz inteligentny budynek, którym można sterować za pomocą specjalnych zegarków. Wszystko wydaje się w porządku, do czasu gdy Adaś znika. Jego łóżeczko jest puste, a jedyne ślady prowadzą nad pobliskie źródlisko.

Kto i dlaczego porwał chłopca? Gdy porywacz kontaktuje się z rodziną, okazuje się, że nagroda w konkursie wcale nie była przypadkowa. Inteligentny dom zamienia się natomiast w śmiertelną pułapkę. Aby ocalić Adasia, Lila i jej bliscy muszą wziąć udział w pewnej grze. Czy Lila odnajdzie swojego synka? Jakie sekrety skrywa rodzina? Czy prawda zawsze przynosi oczyszczenie i prowadzi do odkupienia win?

Ewa Przydryga napisała kolejną powieść, którą dobrze się czyta. Umiejętnie od pierwszej strony buduje napięcie i angażuje czytelnika w opowiadaną historię. Podświadomie czujemy, że zaraz wydarzy się coś złego. Styl i język książki są charakterystyczne dla autorki. Jednak aby być szczerym i obiektywnym, muszę wskazać pewne słabsze strony powieści. Według mnie są dwa główne takie elementy. Pierwszy z nich to wprowadzenie do książki koncepcji escape roomu. Koncepcja gry i wykonywania poszczególnych zadań z całą pewnością przynosi takie skojarzenie. Uważam jednak, że jest to niepotrzebny element – odwraca naszą uwagę od fabuły, a logiczne łamigłówki mnie osobiście nudziły. Autorkę stać zdecydowanie na więcej. Drugi słabszy moment to jeden z rozdziałów poświęcony Helenie, gdzie na kilku stronach wszystko zostaje wytłumaczone i rozłożone na czynniki pierwsze – łącznie z miniwykładami chemii.

Powyższe zastrzeżenia nie zmieniają faktu, że „Źródlisko” to kolejna ciekawa powieść w dorobku autorki. Ewa Przydryga stawia pytania o sprawiedliwość i zemstę. Zastanawia się, jak daleko można się posunąć, aby chronić najbliższych. Jak długo można żyć z poczuciem winy? Czy można dążyć do prawdy za wszelką cenę? Co się dzieje z człowiekiem, gdy jedynym celem jego życia staje się zemsta? Osobnym pytaniem jest to o bohaterów książki. Czy jest wśród nich ktoś, kogo możemy tak po prostu polubić? Na to pytanie niech każdy odpowie sobie sam, ale tym razem autorka nie była dla nich łaskawa.

Polecam wam „Źródlisko” i już czekam na kolejną książkę Ewy Przydrygi.

Wojciech Sobański