Teoretycznie ta książka powinna być idealna dla kogoś, kto w danym momencie sięga po rzeczy lekkie, łatwe i przyjemne. Niestety, książkę Liv Constantine (a w istocie dwóch sióstr Constantine: Linn i Valerie, kryjących się pod tym pseudonimem) należy brać do ręki tylko w naprawdę złym momencie życia - takim, w którym jest się w stanie przyswajać tylko zupełne głupoty, do tego kiepsko napisane.
Daphne Parrish jest piękna i wiedzie luksusowe życie u boku męża, niezwykle przystojnego Jacksona Parrisha, który robi karierę biznesową w Nowym Jorku. Mają piękny dom, dwie córeczki i są bogaci aż do obrzydzenia (pomyślcie o czym chcecie: oni na pewno to mają!). Amber Patterson jest z kolei niezbyt zamożna, za to psychopatyczna (widać to od pierwszej strony, zatem nie zdradzam żadnych szczegółów). Uważa, że to właśnie jej świat powinien zaoferować wszystko co najlepsze, a skoro się z tym ociąga, ona sama musi wziąć sprawy w swoje ręce. Opracowuje w związku z tym misterny plan, mający doprowadzić ją do celu jakim jest wyeliminowanie obecnej żony Jacksona Parrisha i zajęcie jej miejsca.
Książka składa się z dwóch części: pierwsza jest opowieścią Amber, druga – Daphne. Trzecia zaś, najkrótsza, w zamierzeniu miała być, jak sądzę, wielkim finałem. Niestety, całość napisana jest tak drętwo (nie przypuszczam, aby to była wina tłumaczenia), a wszystko tak naciągane, że ów finał sprawia wrażenie co najwyżej wystrzału z kapiszona, do tego na tyle zawilgłego, że autorki chciały pozbyć się go czym prędzej, gdyż brudził im kieszenie. Czarne charaktery są w tej książce czarne jak najczarniejsza noc w najdalszym zakątku Bieszczad w listopadzie, zaś pozytywne śnieżnobiałe jak gdyby zostały wyprane w Vizirze i wypłukane w Coccolino. Zatem, jeśli jak ja macie alergię na detergenty, trzymajcie się od tego dzieła z daleka!

Teoretycznie ta książka powinna być idealna dla kogoś, kto w danym momencie sięga po rzeczy lekkie, łatwe i przyjemne. Niestety, książkę Liv Constantine (a w istocie dwóch sióstr Constantine: Linn i Valerie, kryjących się pod tym pseudonimem) należy brać do ręki tylko w naprawdę złym momencie życia - takim, w którym jest się w stanie przyswajać tylko zupełne głupoty, do...