Żona między nami

To naprawdę nieźle zaplanowany thriller!

Napięcie trzyma czytelnika przy historii, nawet jeśli ten domyśli się pewnych aspektów. To absolutnie nie ujmuje całej fabule!

To naprawdę nieźle zaplanowany thriller!

Napięcie trzyma czytelnika przy historii, nawet jeśli ten domyśli się pewnych aspektów. To absolutnie nie ujmuje całej fabule!

Jak dla mnie za bardzo się ciągła przez niepotrzebne opisy.

Jak dla mnie za bardzo się ciągła przez niepotrzebne opisy.

Po przeczytaniu wielu pozytywnych komentarzy i poleceń tej książki, postanowiłam po nią sięgnąć. Miałam dość wysokie oczekiwania, więc jakieś pierwsze 100 lub więcej stron były dla mnie trochę nużące ale też nie na tyle, żebym nie mogła przez nie przebrnąć lub chciała porzucić dokończenie książki. I całe szczęście, bo (szczególnie od części 2) historia zaczyna nabierać naprawdę coraz ciekawszego wymiaru! Jeśli chodzi o zakończenie, trochę czułam niedosyt, że nie było współmiernej sprawiedliwości (choć może była?),ale końcowe nawiązanie do wątku, o którym możnaby uznać, że był już zakończony/nieważny - naprawdę błyskotliwe!

Po przeczytaniu wielu pozytywnych komentarzy i poleceń tej książki, postanowiłam po nią sięgnąć. Miałam dość wysokie oczekiwania, więc jakieś pierwsze 100 lub więcej stron były dla mnie trochę nużące ale też nie na tyle, żebym nie mogła przez nie przebrnąć lub chciała porzucić dokończenie książki. I całe szczęście, bo (szczególnie od części 2) historia zaczyna nabierać...

Pomysł ciekawy, ale książka za bardzo "rozwleczona".

Pomysł ciekawy, ale książka za bardzo "rozwleczona".

Książka trochę za długa, zbyt dużo niepotrzebnych opisów, zakończenie w porządku, ale bez zaskoczenia. Plot twist w połowie książki bardzo fajny.

Książka trochę za długa, zbyt dużo niepotrzebnych opisów, zakończenie w porządku, ale bez zaskoczenia. Plot twist w połowie książki bardzo fajny.

Ciekawy thriller psychologiczny. Trzyma w napięciu. Ukazuje jak potrzeba kontroli sprawia, że łatwo przekroczyć granicę między idealnym a przemocowym związkiem oraz pomylić miłość i troskliwość z nadmierną kontrolą. Polecam.

Ciekawy thriller psychologiczny. Trzyma w napięciu. Ukazuje jak potrzeba kontroli sprawia, że łatwo przekroczyć granicę między idealnym a przemocowym związkiem oraz pomylić miłość i troskliwość z nadmierną kontrolą. Polecam.

"Żona między nami" została napisana w duecie Greer Hendricks&Sarah Pekkanen. Jest to ich pierwsze wspólne dzieło, ale nie ostatnie.

Była żona, młoda następczyni i On.
Zapowiada się standardowo:
jest małżeństwo - wiadomo - idealne. Jednak podobno nic nie trwa wiecznie, więc pozornie doskonały związek się rozpada. On znajduje nową kobietę - piękną i młodszą. Jest jeszcze była żona - zazdrosna, nie pozwalająca mężowi iść do przodu. Banał. Jednak nic bardziej mylnego - za zachowaniem żony kryje się zdecydowanie więcej.
Miłosny trójkąt. Życie jak w bajce. Ofiara i psychopata.
Kto jest kim? Jaką kto pełni rolę? Po której stronie leży prawda?

Zaskakujący i mega zakręcony thriller. W nim nawet czytanie między wierszami nie ułatwia odkrycia prawdziwego oblicza toczącej się historii.

"Żona między nami" została napisana w duecie Greer Hendricks&Sarah Pekkanen. Jest to ich pierwsze wspólne dzieło, ale nie ostatnie.

Była żona, młoda następczyni i On.
Zapowiada się standardowo:
jest małżeństwo - wiadomo - idealne. Jednak podobno nic nie trwa wiecznie, więc pozornie doskonały związek się rozpada. On znajduje nową kobietę - piękną i młodszą. Jest jeszcze...

Dość przewidywalna, ostatni „plot twist” miał chyba zrobić wrażenie, ale przynajmniej według mnie nie wyszło, głównie ze względu na małe przywiązanie z postacią. Wydaje mi się, że autorki chciały zrobić za dużo zwrotów akcji przez co wyszło dość dziwnie i arealnie.

Dość przewidywalna, ostatni „plot twist” miał chyba zrobić wrażenie, ale przynajmniej według mnie nie wyszło, głównie ze względu na małe przywiązanie z postacią. Wydaje mi się, że autorki chciały zrobić za dużo zwrotów akcji przez co wyszło dość dziwnie i arealnie.

Dwie kobiety. I jeden mężczyzna. Które z nich wyjdzie z tego układu z tarczą?

„Wszyscy nakładamy na nasze wspomnienia filtry, przez które chcemy postrzegać swoje życie”.

Vanessa Thompson jawi się jako olśniewająca kobieta z klasą, której wizytówką stała się drobna sylwetka, wyraziste kości policzkowe oraz długie włosy. Przed laty zrezygnowała dla swojego męża niemalże ze wszystkiego: lubianej pracy oraz zgranej paczki znajomych z różnych środowisk. Poluzowała nawet ostatnie więzy rodzinne, by móc wieść beztroskie życie na przedmieściach. Nowo wybudowany dom w hrabstwie Winchester sprawiał onieśmielające wrażenie, a towarzysząca życiu na osiedlu cisza zdawała się korelować z pustką przewidywalnej codzienności. Brakiem wyraźnego celu. Richard, modelowy mąż, wydawał się ideałem. Związek zaczął się jednak rozpadać, a mężczyzna prędko związał się z młodszą od siebie kobietą. Vanessie trudno pogodzić się z tym, jak szybko ruszył do przodu, podczas gdy ona po dziesięciu latach przerwy wróciła do pracy w usługach i była zmuszona wprowadzić się do apartamentu ciotki, jedynej żyjącej krewnej.

Neille, piękna blondynka, swoją zawodową ścieżkę związała z nauczaniem przedszkolnym. Wychowana na Florydzie dziewczyna zaraz po ukończeniu studiów opuściła rodzinne strony w pogoni za anonimowością, którą gwarantował Nowy Jork. Uciekając przed traumatycznym zdarzeniem z przeszłości podczas lotu samolotem poznała obiecującego mężczyznę. Jego ujmująca osobowość przykryła jakiekolwiek wątpliwości związane z dzielącą ich różnicą wieku oraz przepaścią w kwestii statusu materialnego. Bajkowy okres zaręczyn został zwieńczony ślubem zawartym w kameralnym gronie. Richard nosił żonę na rękach. Do czasu aż przestał… Czy to możliwe by Vanessę i Neille dzieliły tak odmienne doświadczenia? Czy właśnie stąd wzięła źródło narastająca obsesja byłej żony na punkcie nowej partnerki Thompsona? Czy to żal za utraconym życiem popchał ją do desperackiego działania?

„Zamiast biec na spotkanie przyszłości, zaczęłam planować, jak uciec od przeszłości”.

Kolejna książka duetu Hendricks – Pekkanen, tym razem złożona z trzech części i naprzemiennej narracji: pierwszoosobowej perspektywy w przypadku Vanessy oraz wszechwiedzącej w przypadku Nellie. Zamierzony kontrast przy wykorzystaniu takiego zabiegu wydaje się dość oczywisty: wzgardzona była żona oddająca się kompulsywnemu działaniu oraz ta druga – niewinna następczyni, której szczęście i związany z nim spokój są realnie zagrożone. Tej pierwszej mamy nie lubić, zaś sytuacja drugiej ma w nas wzbudzić o ile nie zaniepokojenie, to na pewno pewną dozę współczucia. Poza konsekwentnym kreowaniem tego spójnego obrazu niewiele się tu dzieje. Sposób opowiadania również toczy się raczej leniwie, momentami zupełnie bez wyrazu. Przez większość czasu spędzonego na lekturze ani ziębi, ani grzeje. Suspens to jedno, ale fabuła została całkowicie niepotrzebnie przegadana oraz przeciągnięta do granic możliwości. Karty mogły zostać odsłonięte nieco wcześniej bez większej szkody dla opisywanych wydarzeń, wyjąwszy interesujący plot twist, który pojawił się tuż po zakończeniu części pierwszej i który na chwilę podniósł wartość książki, niosąc ze sobą w zasadzie jedyne większe zaskoczenie. Epilog mnie nie przekonuje, był w sporej mierze przewidywalny. Chociaż jednocześnie muszę oddać powieści to, że enigmatyczny opis umieszczony z tyłu okładki nie kłamie: nie powinniśmy brać pod uwagę tego, co początkowo zdaje się nader niewątpliwe. To typowe domestic noir, które – niestety – nawet nie ma podjazdu do dobrze przyjętej „Doskonałej pary”.

„W moim małżeństwie były trzy prawdy; trzy naprzemianległe i niekiedy walczące ze sobą rzeczywistości. Była prawda Richarda. I moja. Oraz właściwa prawda, ta najbardziej nieuchwytna i najtrudniejsza do rozpoznania. Tak może być z każdym związkiem, w który, jak nam się wydaje, wchodzimy z drugą osobą, a tak naprawdę stworzyliśmy trójkąt z jednym rogiem zwróconym w stronę cichego, lecz wszystko widzącego sędziego. Arbitra realności”.

Rzecz o ucieczce przed przeszłością, a następnie zaplątaniu się w kolejną pułapkę utkaną z sieci nadmiernej kontroli, gaslightingu oraz postępującej izolacji; złotą pajęczynę splecioną z pozorów bajkowego życia i fantasmagorii ochrony. Ułudzie bezpiecznego schronienia. O samotności w wieloletnim małżeństwie i uderzającym przeświadczeniu, że kompletnie nie zna się człowieka, z którym się żyje. Tworzy uświęconą instytucję rodziny. Że przyrzeczenie „na dobre” niespodziewanie zamieniło się głównie „na złe”. Ot, kolejna historia stara jak sam świat: starszy uprzywilejowany mężczyzna oferujący dobrostan młodej kobiecie, którą w mgnieniu oka zdołał oczarować swoją troską oraz nienagannymi manierami. Archetypiczny wybawca skrywający w skrzętnie chronionym wnętrzu pozbawionego hamulców oprawcę. Takie opowieści z reguły rzadko kończą się happy endem.

IG: zlizujelitery

Dwie kobiety. I jeden mężczyzna. Które z nich wyjdzie z tego układu z tarczą?

„Wszyscy nakładamy na nasze wspomnienia filtry, przez które chcemy postrzegać swoje życie”.

Vanessa Thompson jawi się jako olśniewająca kobieta z klasą, której wizytówką stała się drobna sylwetka, wyraziste kości policzkowe oraz długie włosy. Przed laty zrezygnowała dla swojego męża niemalże ze...

Na początku mi sie podobała. Od drugiej części wszystko sie zepsuło. Wszystko mi się pomieszało i byłam bardzo zagubiona. Im dalej tym gorzej. Wynudziłam się. Taka nijaka. Chaotyczna.

Na początku mi sie podobała. Od drugiej części wszystko sie zepsuło. Wszystko mi się pomieszało i byłam bardzo zagubiona. Im dalej tym gorzej. Wynudziłam się. Taka nijaka. Chaotyczna.