O książce po raz pierwszy usłyszałam w audycji radiowej poświęconej historii herbaty. Została ona polecona jako lektura, która może uzupełnić zawarte w radiu informacje i dać obraz pracy na plantacji. Dlatego spodziewałam się większego skupienia akcji wokół tematu uprawy i dystrybucji herbaty w początkach XX wieku oraz kłopotów plantatorów na tle konfliktów etnicznych i sytuacji polityczno-społecznej zwłaszcza, że książka klasyfikowana jest jako powieść historyczna. To wszystko tutaj znajdziemy, ale na dziesiątym planie. Tak naprawdę czytając miałam wrażenie, że ówczesne problemy w nikłym stopniu wpływają na życie bohaterów. Gdzieś tam daleko słychać ich echo, ale chyba Autorce zabrakło pomysłu żeby wprowadzić je do powieści jako napędzające całą historię. Zamiast tego Jefferies postawiła na oklepany, tandetny, momentami boleśnie zgrzytający romans między dojrzałym facetem po przejściach, a głupiutką, infantylną, naiwną dziewczynką z dobrego domu, która oczywiście z biegiem lat nie mądrzeje i przy okazji powiela czołowy stereotyp tego typu literatury - jestem dobra, a więc głupia i wszyscy mogą mnie zastraszyć i wejść mi na głowę. Wielokrotnie, podczas lektury, miałam ochotę potrząsnąć paniusią, albo zgrzytałam zębami nad jej pustotą.
W rezultacie, zamiast ciekawej, wielowątkowej powieści historycznej, o słabo przeze mnie znanym, regionie świata, dostałam łzawy, melodramatyczny, często bardzo wydumany w warstwie przeżyć wewnętrznych głównej bohaterki, romans podszyty naiwnością rodem z bajeczek dla przedszkolaków. Duże rozczarowanie.

O książce po raz pierwszy usłyszałam w audycji radiowej poświęconej historii herbaty. Została ona polecona jako lektura, która może uzupełnić zawarte w radiu informacje i dać obraz pracy na plantacji. Dlatego spodziewałam się większego skupienia akcji wokół tematu uprawy i dystrybucji herbaty w początkach XX wieku oraz kłopotów plantatorów na tle konfliktów etnicznych i ...