Malarka gwiazd

Bardzo dobra powieść z malarstwem s tle. Polecam

Bardzo dobra powieść z malarstwem s tle. Polecam

Wahalam się nad oceną, ale ogółem mi się podobało. Dużo tu różnych tajemnic z przeszłości, intrygujących wątków, które znajdują rozwiązanie dopiero na samym końcu, i w życiu bym nie wpadła na takie rozwiązania. Klimacik jest, choć momentami mogłoby być go więcej. Pięknie odmalowano relacje dziadka i wnuczki. Autorka ma ładny, plastyczny styl, ale...
Nie mogłam zdzierżyć większości scen dotyczących seksu i cielesności. Nie wiem, czy to wina autorki, czy tlumacza, ale użyte w nich słownictwo jest po prostu infantylne i ciężko się to czyta. Momentami gubiłam się w perspektywach, za dużo tu narracji, myślę, że można by spokojnie inaczej to rozegrać, cztery narracje to za dużo. Nie podobał mi się też wątek LGBT, dla mnie nie miał do końca dobrego uzasadnienia i wypadł nagle w połowie książki jak filip z konopi.
Całość jednak mi się podobała, szczególnie końcówka, i fanom takich klimatów z czystym sumieniem polecam.

Wahalam się nad oceną, ale ogółem mi się podobało. Dużo tu różnych tajemnic z przeszłości, intrygujących wątków, które znajdują rozwiązanie dopiero na samym końcu, i w życiu bym nie wpadła na takie rozwiązania. Klimacik jest, choć momentami mogłoby być go więcej. Pięknie odmalowano relacje dziadka i wnuczki. Autorka ma ładny, plastyczny styl, ale...
Nie mogłam zdzierżyć...

Moja czwarta ksiazka hiszpanska i wszedzie ten sam temat obrazy malarze zdrada szukanie czegos-obrazow wojna domowa. O niczym innym Hiszpanie nie pisza? Moja ostatnia hiszpanka. Adios.

Moja czwarta ksiazka hiszpanska i wszedzie ten sam temat obrazy malarze zdrada szukanie czegos-obrazow wojna domowa. O niczym innym Hiszpanie nie pisza? Moja ostatnia hiszpanka. Adios.

Świetna książka, połączenie historii z teraźniejszością.
Choć przyznam ,że za drugim razem mnie wciągnęła.
Historia Diego i Violetty porusza, wzrusza.

Świetna książka, połączenie historii z teraźniejszością.
Choć przyznam ,że za drugim razem mnie wciągnęła.
Historia Diego i Violetty porusza, wzrusza.

Ciężko nam mieć wpływ na nas samych, nie sposób zdecydować się nam na ruch, krok w tył czy też do przodu, dlaczego więc uważamy, że siła naszych słów mogłaby zmienić losy naszych bliskich,gdybyśmy choć ten jeden raz postawili na swoim?

Dwie rodziny w obawie przed wojną domową w Hiszpanii przeprowadzają się do Francji.Wśród nich są: Diego,Elisa i Martin.Trójka nierozłącznych przyjaciół z dzieciństwa.To oni staną się bazą całej powieści,i wydarzeń, które miejmy nadzieję oczarują Was równie mocno jak i mnie.”Malarka gwiazd” dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych:w czasach II wojny światowej i współczesności.Mamy też inne przeskoki ,które potrzebne były po to, aby poznać losy naszych bohaterów i pomóc zrozumieć ich postawy.Elementem, a raczej punktem łączącym obie płaszczyzny jest Diego(młody i staruszek),oraz jego wnuczka Violetta.Violetta została obdarowana przez autorkę jej własnymi problemami, więc nie jest jedynie uzupełnieniem dla głównej postaci wspomnianego już Diega.Na początku bałam się, że nie połapię się w tych wszystkich powiązaniach, problemach i tematyce, ale całe szczęście obawy były niesłuszne, gdyż Noguera idealnie uchwyciła wszystkie wątki, nie zapominając, że poza akcją, wspaniałymi opisami, nie może zabraknąć ciekawych postaci.Ta książka w jakiś sposób mnie zachwyciła.Co było tego powodem?Za każdym razem sięgając po nią, odczuwałam ogromną przyjemność z każdej minuty spędzonej z lekturą.W mojej opinii jest cudowna.Bardzo się cieszę, że tłumaczka nie zabiła tego klimatu, za który kocham Hiszpanię, i ich literaturę.Te wszystkie opisy natury, nawet pojęcia związane z malarstwem, monologi Diega i Violetty, retrospekcje, znów powrót do współczesnosci sprawiły, że poczułam się, jakbym znała ich wszystkich kopę lat.Każda z postaci, i to zarówno z czasów wojennych, jak i współczesnych pokazała się z dwóch stron.Nad tym wszystkich wyrósł jeszcze jeden ogólny motyw, ale nie chciałabym go zdradzać, aby nie psuć przyjemności z czytania.Nie było tutaj wielkich wstrząsów, na tyle dużych, by czytelnik mógł krzyknąć: o rany!Ta powieść jest raczej ukierunkowana na inny rodzaj emocji.Trochę zadrwiono jednak z czytelnika każąc kawałek po kawałeczku odkrywać przeszłość bohaterów, o której opowiada Diego.Ja sama ciągle zadawałam pytanie:”No to co w końcu się wtedy wydarzyło? Mów Diego, bo mnie trafi!”.Jest to powieść wielowarstwowa, niczym cebulka, którą obierasz i wciąż poznajesz nowe historie, nowe twarze i wybory bohaterów. Książkę kończyłam w nocy, z katarem który całkowicie utrudniał mi czytanie, ale przezwyciężyłam przeciwności, bo wiedziałam: że i tak nie zasnę, nie znając zakończenia.No cóż, są Książki i książki. Dla mnie osobiście „Malarka gwiazd” zalicza się do tej pierwszej grupy.
Polecam postokroć!

Ciężko nam mieć wpływ na nas samych, nie sposób zdecydować się nam na ruch, krok w tył czy też do przodu, dlaczego więc uważamy, że siła naszych słów mogłaby zmienić losy naszych bliskich,gdybyśmy choć ten jeden raz postawili na swoim?

Dwie rodziny w obawie przed wojną domową w Hiszpanii przeprowadzają się do Francji.Wśród nich są: Diego,Elisa i Martin.Trójka...

Książka zaskakuje ale jednocześnie jest trudna w odbiorze. Czasami nuży i ciężko przebrnąć przez te opisy, porównania, przez dziwny styl autorki ale porusza bardzo ważne społeczne tematy, przemocy wobec kobiet oraz wykorzystywania seksualnego dziecka. Czasy współczesne przeplatają się z zawieruchą wojenną, w tle trudna miłość, tajemnice, błędne czy nietrafione decyzje, zdrady, wspomnienia z przeszłości, niebezpieczeństwo.
Fabuła wielowątkowa pełna emocji i smutku.

Książka zaskakuje ale jednocześnie jest trudna w odbiorze. Czasami nuży i ciężko przebrnąć przez te opisy, porównania, przez dziwny styl autorki ale porusza bardzo ważne społeczne tematy, przemocy wobec kobiet oraz wykorzystywania seksualnego dziecka. Czasy współczesne przeplatają się z zawieruchą wojenną, w tle trudna miłość, tajemnice, błędne czy nietrafione decyzje,...

"Nie jestem pewien, ale wtedy wielu ludzi oddało życie za swoje przekonania. O tyle spraw trzeba było walczyć... Dziś w świecie zachodnim nikt by już tego nie zrobił."

Nie powinno się oceniać książki po okładce, jednakże ja tak właśnie zrobiłam i nie żałuję. Książka, choć specyficzna bo narracja prowadzona jest z perspektywy różnych osób jest wyjątkowa. Wyjątkowa bo autorka świetnie przenosi nas w czasie w czasy XX w. kiedy to ludźmi kierowały zupełnie inne wartości i idee. Cała historia jest owinięta wokół głównego bohatera - Diega. Starszy, sympatyczny pan, który żyje przeszłością ale też miłością do swojej wnuczki, która stała się dla niego całym światem. Ale co zrobić, gdy czas po mału się kończy i należałoby uporać się z przeszłością? Aby odejść w spokoju serca...
Wielkim atutem "Malarki Gwiazd" są przemyślenia Diego. Myśli tak, jak rzadkość osób w dzisiejszych czasach. Zaskoczyło mnie to, bo w wielu kwestiach podzielam jego zdanie. Ludzie nie doceniają tego co mają, a człowiek doceni coś dopiero wtedy kiedy to straci. Niestety również nie uczymy się błędach naszych przodków, a powinniśmy. Życie jest bardzo krótkie, a zapomnieliśmy co w nim jest najważniejsze. Miłość, szczęście i spełnienie. Książka może nie porywa od pierwszych stron, jednak warto dać jej szanse i wczytać się w jej słowa. A my, osoby żyjące w XXI w. możemy się wiele nauczyć od jej postaci: Diega, Violetty, Elisy czy Martina.

"Nie jestem pewien, ale wtedy wielu ludzi oddało życie za swoje przekonania. O tyle spraw trzeba było walczyć... Dziś w świecie zachodnim nikt by już tego nie zrobił."

Nie powinno się oceniać książki po okładce, jednakże ja tak właśnie zrobiłam i nie żałuję. Książka, choć specyficzna bo narracja prowadzona jest z perspektywy różnych osób jest wyjątkowa. Wyjątkowa bo...

Mam mieszane uczucia by oceniać książkę, gdyż narracja mieszana jest ciekawym zabiegiem, ale tutaj była ona dziwnie zaplątana i czasami gubiłam się kogo faktycznie historię czytam. Z drugiej strony losy Diega są ciekawe a jednocześnie smutne, a cała powieść intryguje. Dlatego oceniam jako dobrą a nie bardzo dobrą.

Mam mieszane uczucia by oceniać książkę, gdyż narracja mieszana jest ciekawym zabiegiem, ale tutaj była ona dziwnie zaplątana i czasami gubiłam się kogo faktycznie historię czytam. Z drugiej strony losy Diega są ciekawe a jednocześnie smutne, a cała powieść intryguje. Dlatego oceniam jako dobrą a nie bardzo dobrą.

Piękna powieść, zawierająca wiele myśli zapadających w pamięć. Dzisiaj wybieram tę, która oczywiście odnosi się przede wszystkim do głównej bohaterki, ale myślę, że wiele kobiet znajdzie w niej przesłanie dla siebie: „ty jesteś malarką, tak, jesteś malarką. Musisz tylko uwierzyć w siebie, uwierzyć, że naprawdę chcesz nią być, a kiedy nabierzesz tej pewności, będziesz mogła walczyć o to albo o cokolwiek innego, o czym zamarzysz. Wiesz, co myślę? Myślę, że wszystkie kobiety są po trosze malarkami i że wyobrażamy sobie niebo, które chcemy namalować na jednym z tych płócien, które tu stoją, i kreska po kresce, z oddania, z cierpienia, z pracy, z marzeń, z rezygnacji, z radości i z miłości, przede wszystkim z miłości, intensywnej miłości, kreska po kresce, tworzymy je każdego dnia”. Historia ma różne płaszczyzny, odnosząc się do malarstwa – różne plany (przeszłość i teraźniejszość). Wątki przeplatają się, tak jak opowieści snute przez Diego i Violetę. Ta książka jest swoistym hołdem dla sztuki i dla ludzi, którzy nawet w trudnych czasach potrafili przeciwstawić się złu. Potrafili narażać życie chroniąc to, co cenne, mające ponadczasową wartość. Autorka zadbała, by w przedstawionej przez nią historii nie wszystko było oczywiste, by otaczał ją klimat pewnej tajemniczości, a czytelnik powoli ją odkrywał.

Piękna powieść, zawierająca wiele myśli zapadających w pamięć. Dzisiaj wybieram tę, która oczywiście odnosi się przede wszystkim do głównej bohaterki, ale myślę, że wiele kobiet znajdzie w niej przesłanie dla siebie: „ty jesteś malarką, tak, jesteś malarką. Musisz tylko uwierzyć w siebie, uwierzyć, że naprawdę chcesz nią być, a kiedy nabierzesz tej pewności, będziesz mogła...

Niezwykła książka, wręcz magiczna.
Do czytania podchodziłam sceptycznie po zapoznaniu się z jakąś nieprzychylną opinią. I rzeczywiście na początku nie szło mi zupełnie. Irytował mnie styl, taki za bardzo poetycki, w moim odczuciu nie pasujący do powieści. Złościłam się na główną bohaterkę i na jej postępowanie w stosunku do Alvara.
Drażniło mnie to, że rozpoczynając rozdział nie wiadomo było kto jest narratorem i do kogo się zwraca. Warsztat autorki też pozostawia wiele do życzenia. Przebrnęłam jednak przez pierwsze sto stron i nie żałuję bo z czasem akcja powieści się rozkręciła i przestałam zwracać uwagę na błędy czy powtórzenia w tekście.
Po prostu urzekła mnie ta opowieść zaskakując na końcu.

Niezwykła książka, wręcz magiczna.
Do czytania podchodziłam sceptycznie po zapoznaniu się z jakąś nieprzychylną opinią. I rzeczywiście na początku nie szło mi zupełnie. Irytował mnie styl, taki za bardzo poetycki, w moim odczuciu nie pasujący do powieści. Złościłam się na główną bohaterkę i na jej postępowanie w stosunku do Alvara.
Drażniło mnie to, że rozpoczynając...