Po tą kobyłę (800 stron!) sięgnąłem, zachęcony tematyką, chociaż na początku myślałem, że będzie to dotyczyło Kresów. Wspomnienia Romana Jasińskiego, początkowo obiecującego pianisty, a później pracownika Polskiego Radia obejmują lata 1900 - 1945 i stanowią jedynie 1/3 pozostawionego przez niego rękopisu! (pozostałe dotyczą okresu po 1945 i są jeszcze nie wydane). Przyznam szczerze, iż przebić się przez knigę było miejscami dość trudno - po prostu ogrom faktów, nazwisk, miejsc, wydarzeń przytłacza. Lecz mimo tego styl jest znakomity i czyta się płynnie. Wspomnienia są bardzo interesujące - Jasiński znał wielu wybitnych muzyków (gdyż wszystko kręci się wokół muzyki), takich jak Rubinstein,Ravel, Paderewski, Szpinalski, Sztompka Fitelberg, Melcer i wielu innych - słowem, całą ówczesną muzyczną Warszawę i sporo wybitności europejskich.
Myślę, iż książka spodoba się osobom, które interesują się muzyką - w przeciwnym wypadku czytelnik może się solennie wynudzić.

Po tą kobyłę (800 stron!) sięgnąłem, zachęcony tematyką, chociaż na początku myślałem, że będzie to dotyczyło Kresów. Wspomnienia Romana Jasińskiego, początkowo obiecującego pianisty, a później pracownika Polskiego Radia obejmują lata 1900 - 1945 i stanowią jedynie 1/3 pozostawionego przez niego rękopisu! (pozostałe dotyczą okresu po 1945 i są jeszcze nie wydane). Przyznam...