Jerzy Surwiło w społeczności polskiej na Litwie odgrywał rolę wyjątkową. Był dziennikarzem i publicystą. Pracę zaczynał jeszcze w "Czerwonym Sztandarze", jedynej gazecie, która ukazywała się po polsku w Związku Radzieckim. Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości, był współzałożycielem Związku Polaków na Litwie. Związał się z tym odłamem Polaków, którzy opowiedzieli się za niepodległą Litwą. Jako dziennikarz "Kuriera Wileńskiego" i współpracownik Radia Znad Wilii umacniał i uszlachetniał polskość na Wileńszczyźnie. Był kronikarzem życia Polaków na Litwie, a zarazem jego współorganizatorem. Był aktywnym opiekunem polskich pamiątek. Przez wiele lat opiekował się starymi cmentarzami wileńskimi na Rossie i Bernardyńskim. Opiekował się też weteranami AK, dla nich i o nich prowadził audycję radiową "Magazyn Kombatancki". W przeciwieństwie do wcale licznej rzeszy rodaków miał odwagę wiązać losy Polaków na Wileńszczyźnie z Litwą. Dlatego też brał niezwykle aktywny udział w normalizacji stosunków polsko-litewskich.
Zakochany w Wilnie i Wileńszczyźnie, poświęcił im dziesiątki artykułów i reportaży. Opisywał tamtejsze zabytki, utrwalał na łamach książek i czasopism wydarzenia historyczne, wiele z nich ocalił od zapomnienia. Był autorem kilku książek, z których wymienić trzeba przynajmniej kilka: "Wileńskimi śladami Józefa Piłsudskiego", "Rachunki niezamknięte", "Wileńskimi śladami Adama Mickiewicza".
Jego zasługi były doceniane w Polsce. Był kawalerem Orderu Zasługi RP. Był nadto odznaczony złotym medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej i odznaką "Zasłużony dla kultury polskiej".

Jerzy Surwiło w społeczności polskiej na Litwie odgrywał rolę wyjątkową. Był dziennikarzem i publicystą. Pracę zaczynał jeszcze w "Czerwonym Sztandarze", jedynej gazecie, która ukazywała się po polsku w Związku Radzieckim. Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości, był współzałożycielem Związku Polaków na Litwie. Związał się z tym odłamem Polaków, którzy opowiedzieli się za...