W swojej książce Elżbieta Wittlin-Lipton, córka wybitnego polskiego pisarza Józefa Wittlina, opisuje dzieje swojej rodziny. Rytm wspomnień jest dygresyjny, wspomnienia młodości przeplatają się z opisami późniejszych powrotów do Ojczyzny oraz innych wydarzeń. Autorka z niebywałą szczegółowością opisała swoje dzieciństwo w przedwojennej Warszawie, pierwsze dni drugiej wojny światowej, ucieczkę z okupowanej Polski wraz z matką, a następnie rodzinną tułaczkę po Europie, zakończoną emigracją w Stanach Zjednoczonych. Książka obfituje w liczne anegdoty i opisy osób ważnych dla kultury polskiego dwudziestolecia, a następnie polskiej emigracji. To jednocześnie autobiografia artystki, której życie rozpięte jest między Polską, USA i Hiszpanią. Praca stanowi świadectwo jej artystycznych inspiracji, przyjaźni, dróg do poznawania twórczości własnego ojca. Elżbieta Wittlin-Lipton pozwala nam także poznać Józefa Wittlina od innej, bardziej prywatnej strony. Podaje także wiele informacji o innych pisarzach, z którymi Wittlin utrzymywał zażyłe stosunki, znajdziemy tu zatem liczne wzmianki o Lechoniu czy Wierzyńskim. Warto też dodać, że publikacja wzbogacona jest o rysunki Autorki.

W swojej książce Elżbieta Wittlin-Lipton, córka wybitnego polskiego pisarza Józefa Wittlina, opisuje dzieje swojej rodziny. Rytm wspomnień jest dygresyjny, wspomnienia młodości przeplatają się z opisami późniejszych powrotów do Ojczyzny oraz innych wydarzeń. Autorka z niebywałą szczegółowością opisała swoje dzieciństwo w przedwojennej Warszawie, pierwsze dni drugiej wojny...